Φεύγει και πάει κι ακόμα πάει... Σου χρωστώ αυτό το γράμμα, το μετά χρονολογικά, το μετά στο σύντομο βίο μας, το μετά στη μικρή ζωή που με βιασύνη ρούφηξες ως…
Παρά θίν' αλός... Διανύω την εποχή της άνοιξης όπως κι εσύ και ο ειρμός της σκέψης μου χάνεται πολλές φορές στην πορεία μιας διαδρομής, χαζεύω τα λουλούδια, τον ολάνθιστο τόπο…
Γλυκό σερμπέτι αλλά πιο ελαφρύ από τα άλλα σερμπέτια της χαράς και του καημού που τα τρως και χαίρεσαι ή τα τρως και κλαις! Με τι άλλο πάει κάτω η…
Χάθηκα. Πέρασαν αρκετές μέρες που δε σας συνάντησα διαδικτυακά και δεν έχω μια σπουδαία δικαιολογία γι αυτό. Ήθελα να σωπάσω λίγο, να ηρεμίσω τον χείμαρρο των λέξεων που έρχονται πολλές…
Που και που ρίχνω κλεφτές ματιές στο παρελθόν! Υποψιάζομαι πως δεν είναι κακό να μας ακολουθούν οι μνήμες που μας έφτασαν ως το τώρα, που γέμισαν τις αποθήκες μας με…
Να θυμόμουν ήθελα, όσα εγώ θα επέλεγα να θυμάμαι, ευχάριστα, λαμπρά, συγκλονιστικά. Μόνο εξαιρετικά χαρούμενες στιγμές. Να ξεχάσω λέξεις που πρώτη φορά άκουσα και δεν μου άρεσαν, να ξεχάσω τους…
Μου είπαν πως είναι τέχνη να ζει ο ένας για τον άλλο. Πέρα από θεσμούς και μέτρα νομικά και ανθρώπων έργα, το να ζεις με κάποιον είναι ιερό και μοναδικό,…
Ευτυχία για τον καθένα είναι κάτι άλλο. Ένα κομμάτι ψωμί με τυρί, ένα σπίτι, μια φιλία, η ειρήνη, μια σταθερή εργασία, ένα ψυγείο με τα βασικά, υγεία, ένα τσιγάρο, γυμναστική,…
Με αφορμή τις παγκόσμιες ημέρες που πέρασαν και έρχονται, τις δημοσιεύσεις για κακοποίηση ζώων, ανθρώπων, γυναικών, μικρών παιδιών που δουλεύουν σκλάβοι για λογαριασμό μεγάλων εταιρειών, βίντεο και τραγικές εικόνες από…
Σα να μην είμαι εγώ. Όλα γύρω ξένα και θολά κι όσα μου λες δεν τα καταλαβαίνω. Σχεδόν άγνωστα. Δεν ακούω, βουίζουν τ' αυτιά μου. Ο χρόνος χάνεται και η αξία…
Οι προσπάθειες, οι απώλειες και το περιγεννητικό πένθος Οι προσπάθειες, οι απώλειες και το περιγεννητικό πένθος... Κάποια χρόνια μετά, βρίσκομαι να περιμένω στο χώρο αναμονής μαιευτικής κλινικής. Ακόμα μου προξενεί έκπληξη να…
Όταν ανθίζει ο κόσμος Όταν ανθίζει ο κόσμος... Οι μέρες που πέρασαν ήταν λίγο δύσκολες, λίγο πιεσμένες, λίγο στενάχωρες. Αλλά η ζωή είναι ακόμα ζωή, για όσους θέλουν. Και μερικά…
Όση ψυχραιμία και να μας διακρίνει, ο θάνατος θα είναι πάντα κάτι αφύσικο, παράξενο, δύσκολο να κατανοηθεί και να δεχτεί ο ανθρώπινος νους.
Το ραδιόφωνο που αγάπησα... Το ραδιόφωνο που αγάπησα... Αν κάτι αγάπησα πολύ στη ζωή μου, αυτό ήταν και είναι το ραδιόφωνο. Μ’ αυτό κοιμόμουν, μ’ αυτό ξυπνούσα, με ηρεμούσε, με…

Ξεκίνησε ως προσωπικό ιστολόγιο το 2016 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, και σας προσκαλεί να ξεκινήσετε ένα ταξίδι σε όσα απλά μα και σύνθετα αποτελούν την κάθε μέρα μας, για όσα αγαπάμε να λέμε, να ακούμε, να διαβάζουμε.
Συνδεθείτε στον λογαριασμό σας