ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ στο ονειρο!
Απογοήτευση μεγάλη ο κόσμος
Αντίδραση στην αντίδραση χωρίς λογική
Θηρία οι άνθρωποι κατευθυνόμενα
Σα δεσποζόμενα εκπαιδευμένα να δαγκώσουν
Μπράτσα μεγάλα φουσκωμένα, πλάτες τρίγωνες
Όμοια φορεσιά και στυλ, σαν τάγμα
Εντολές περιμένουν, τη στιγμή
Μεγαλώνει το φίδι και θεριεύει
Μεγαλώνει και γλιστρά αθόρυβα
Σέρνεται
Διλήμματα στρατηγών και προτροπές λαού
Γεμίζουν άναρθρα...
Πέρασαν ήδη δεκαπέντε μέρες από τότε που βρεθήκαμε εδώ τελευταία φορά. Φεύγουν οι ώρες. Ειδικά όταν αισθάνεσαι αποκομμένος από τα πάντα, οι μέρες νιώθεις να φεύγουν ακόμα πιο γρήγορα. Χάνω τη σύνδεσή μου γενικά, αγκυλώνομαι στο βάρος των περιστάσεων...
Όσο πιο παχιά η καδένα, τόσο μεγαλύτερος μάγκας είσαι. Όσο πιο κίτρινος ο χρυσός, τόσο πιο βαριά η μαγκιά, πάει με το ζύγι! Ειδικά όταν στέκεσαι στο ταμείο πολυκαταστήματος και χτυπάς τον έφηβο γιο σου μπροστά σε όλους, φαντάζομαι...
Κάποιοι άνθρωποι ζηλεύουν τα καβούκια
Όλα τα καβούκια και τις κρυψώνες
Θα ήθελαν να είναι χελώνες, κάβουρες, αστακοί
Θα ήθελαν να είναι κοράλλια, να αλλάζουν σχήματα και χρώματα, καμουφλάζ στων κακών τα βλέμματα
Κάποιοι άνθρωποι κλείνονται
Κλείνουν τα σπίτια τους
Τα κρύβουν
Τα καμουφλάρουν να μη...
Θα φύγω. Το αποφάσισα. Δε με σηκώνει το κλίμα, θα πάω να βρω τύχη αλλού, θα φύγω και αν το μετανιώσεις να μου το πεις, γιατί εσύ φταις που θα φύγω, εγώ πάντως θα εξαφανιστώ στο λέω… Μια εποχή...
Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν η πρώτη φορά που είδα φωτογραφίες και βίντεο από τις σημαντικές δουλειές του Γιώργου Κράλλη. Είναι από αυτές τις στιγμές που λες ότι η τύχη και η ώρα και η στιγμή φέρνουν συναντήσεις, έστω...
Κάποτε τον κόσμο ήθελα όλο να σώσω
Να τα βάλω με τους δυνατούς, τα κακοποιά στοιχεία
Να σώσω κάθε πληγωμένο άνθρωπο, κάθε ταλαίπωρη ψυχή
Όλους τους πεινασμένους και διψασμένους να ταΐσω και να δροσίσω
Κάποτε ήθελα να κάνω αλλαγές, άλματα
Να ξεπεράσω φόβους, να...
Άκουσα μια πολύ ωραία κουβέντα παρακολουθώντας ένα webinar για την παγκόσμια ημέρα των Ιδιοπαθών Φλεγμονωδών Νόσων του Εντέρου, τις λεγόμενες ΙΦΝΕ, που αφορούν τη Νόσο Κρον (Crohn) και την Ελκώδη Κολίτιδα. Ανέφερε λοιπόν η κυρία που μιλούσε, ότι η...
Να το πιάσουμε από κει που τ’ αφήσαμε;
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό; Πόσο εύκολο άραγε;
Να το πιάσουμε από κει που τ’ αφήσαμε; Το υποτιμητικό υφάκι, την γκριμάτσα, τη ρυτίδα στο μάτι, το μειδίαμα, το άντε φύγε από δω...
Έρχεται πάντα η στιγμή που οι ευλογημένες ώρες φέρνουν της Ανάστασης το Φως και μιαν άνοιξη ζεστή εντός μας, στις καρδιές μας, με διασταυρούμενες ζωές ανθρώπων σε έναν ουρανό γαλάζιο και μικρές χαρές να τις πιεις στο ποτήρι, ακόμα...
