ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ στο ονειρο!
Τώρα θα κοιτάζεις μια θάλασσα.Ἡ διάθεση να σε ἐντοπίσωστη συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν ἀπουσιῶνἔτσι σε βρίσκει:πικρή παραθαλάσσια ἀοριστία.Ἐκεῖ δεν ἔχει ἀκόμα νυχτώσεικι ἂς νύχτωσε τόσο ἐδῶτῶν τόπων οἱ κρίσιμες ὧρεςσπάνια συμπίπτουν.Κάτι σαν φῶς και οὔτε φῶς,ἡ ὥρα τοῦ...
Η δύναμη δεν κρύβεται μόνο στο σώμα, αλλά κυρίως στην ψυχή! Αν δεν το λέει η καρδιά σου, όσο και να προσπαθείς, δύσκολα γίνονται άλματα μεγάλα στην επιτυχία, στη διάκριση, στην ίδια τη ζωή. Αν δεν αντιμετωπίσεις κατάματα τους...
Κάθε φορά νομίζω πως κάτι θα αλλάξει και κάθε φορά πέφτω έξω. Βλέπω δημοσιεύματα μαλλιοτραβήγματος συνεχώς στα μέσα δικτύωσης αλλά και στη ζωή τα ίδια γίνονται, άλλωστε και τα μέσα δικτύωσης μικρογραφία της ζωής είναι! Κάτι έχουμε καταλάβει λάθος,...
Τοίχοι γεμάτοι με συνθήματαπου διαλαλούνε την ειρήνη,τοίχοι που φέρνουν πάνω τους ανθρώπινη οδύνη, ψωμί, δουλειά και λευτεριάΠαντού μηνύματαΠαντού συνθήματαψεύτικα ή αληθινά, κανείς δεν το γνωρίζει πια.Ηφαίστεια οι πόλεις των ανθρώπων γίνηκανσυνθήματα που περιμένουν κάποτενα σαρκωθούν κι όμως επνίγηκαν!Συνθήματα που...
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρικαι μία ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίουβγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιάπασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες...
Είναι από τις φωνές που με συγκινούν βαθιά, από αυτές που όταν τις ακούω δημιουργώ εικόνες και τρυπώνω στο μαγικό κόσμο της μουσικής τους, με τα μαγικά φτερά της αλήθειας, της τόλμης, της αγάπης, αυτά που ξεχάσαμε ότι διαθέτουμε,...
Περιμένοντας το βράδυΔεν ξέρω πώς, δεν ξέρω που, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδιακάποιος κλαίει πίσω από την πόρτακι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνοακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μεςστον καθρέφτη πρόσωπαπου...
Χτύπα την πόρτα και ίσως ακούσεις απάντηση..στο έλα και στο μείνε, στο ξεκίνα και περίμενε,στο δώσε χρόνο και μη χάνεις χρόνο, στο κοίτα μπροστά μα δες και πίσω,στο έχε το νου σου στο τέλος και μην...
Οι Πασχαλιές των παιδικών μου χρόνων ήταν πάντα ζεστές! Οι Μεγάλες Παρασκευές ήταν πάντα με νοτιά και λίγη συννεφιά. Το λινό φορεματάκι και η λεπτή βαμβακερή ζακέτα, τα καινούρια ανοιξιάτικα μπλε ηλεκτρίκ λουστρίνια έγιναν γλυκιά ανάμνηση. Τα φορούσα και...
Μια σύντομη επίσκεψη στην πρωτεύουσα με έκανε να σκεφτώ, ότι κάποια στιγμή οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου, θα πρέπει να δίνουν στους πολίτες και επίδομα πολιτισμού! Αφού αρχίσαμε που αρχίσαμε με τα επιδόματα θα πρέπει ή να εφαρμοστούν παντού...
