ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ζώντας με τον εχθρό μου

Ζώντας με τον εχθρό μουΥπάρχουν δεκάδες άνθρωποι που θα...

Μια μυρωδάτη μουσταλευριά, όνειρο!

Μια μυρωδάτη μουσταλευριά, όνειρο!Όταν θα πάω κυρά μου στο...

Ας μιλήσουμε για “Τρέλα”

Ας μιλήσουμε για "Τρέλα"Τον περασμένο μήνα ήταν η παγκόσμια...

Μνήμη, μνημόνιο, μνημόσυνο, μνημείο…

Να θυμόμουν ήθελα, όσα εγώ θα επέλεγα να θυμάμαι, ευχάριστα, λαμπρά, συγκλονιστικά. Μόνο εξαιρετικά χαρούμενες στιγμές. Να ξεχάσω λέξεις που πρώτη φορά άκουσα και δεν μου άρεσαν, να ξεχάσω τους τριακόσιους να μαλώνουν στα έδρανα αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια. Να εξαφανιστούν ξαφνικά οι σκηνές φρίκης και οι συνάνθρωποι που έπιασαν πάτο σε μια μέρα. Να μην βλέπω κόσμο να μονολογεί στο δρόμο με σκυμμένο κεφάλι, αφηρημένο κόσμο που δεν βλέπει άλλο από αριθμούς, που δεν ακούει άλλο από ανακοινώσεις και προαναγγελίες ενός κακού που δεν έχει τέλος.

Για την ώρα τα μνημόνια που δεν σκίστηκαν και τα μεσοπρόθεσμα και οι χρεωκοπημένες ιδέες, μού φόρτωσαν μεγάλη αγωνία. Έμαθα να κλείνω από την αρχή την χρεοκοπία σε όλους τους χρόνους, την πάω και την φέρνω, την αγγίζω και δεν την αγγίζω πάντως πλησιάζω, κι η χώρα να μην χρεοκοπήσει εγώ ήδη έχω, ακυρώνω πλάνα και σχέδια, σταματώ καθετί και περιμένω. Και μετά το μετανιώνω και αρχίζω πάλι τα πλάνα και καταστρώνω άλλα σχέδια ακόμα πιο σπουδαία, δεν θα με ακυρώσετε εσείς ρε άχρηστοι!

x

Ψυχοσωματικά μπερδέματα φωνάζει το καημένο το κορμί και παρακαλεί συνεχώς για φροντίδα, τάσεις και ενστάσεις και εντάσεις σαφώς και γενικώς. Αιτίες πολλές από το παρελθόν, αιτίες του παρόντος πληθωρικές σαν και τον ψυχισμό μου, νόμιζα λέει ότι έλυσα τα προβλήματα, αλλά στην ουσία τα κουκούλωνα. Μα πως να αντιμετωπίσω τους λογαριασμούς; Πως να φανερώσω τα άπλυτα; Που να αφήσω το βάσανο;

Τίποτα δεν έλυσα, ούτε θυμό λέει έβγαλα. Ναι, το πιο πιθανό είναι να μην θύμωσα. Αλλά να βγάλω τον θυμό και πού να τον πάω; Θα τον αφήσω κάπου εδώ έξω, κάποιος θα τον μαζέψει, να τον πετάξει να πάει στα τσακίδια! Να φύγει από τη μέση. Όπως γίνεται στην εικονική φορολογία σε ένα εικονικό εισόδημα, αφού σου λέει ο νομοθέτης, για να έχεις εικονικό σπίτι και αυτοκίνητο, πάει να πει πως διαθέτεις το εικονικό εισόδημα που εγώ κρίνω, τώρα να τα βάλει κανείς με το παράλογο είναι κομμάτι δύσκολο, χαζομάρες θα λέμε τώρα;

v

Θέλω να ξημερώσει μέρα ήσυχη. Χωρίς φασαρίες και αγωνίες. Θέλω όλα να πηγαίνουν στρωτά. Ρολόι. Θέλω χαμόγελα. Και τραγούδια. Και ο κόσμος να κάνει σχέδια, όπως παλιά. Θέλω μέσα από ένα κομμάτι γκρεμισμένου τοίχου να δω παράθυρο στην ελπίδα. Να δω το ξέφωτο και να σκάσω στα γέλια που άδικα αγωνιούσα τόσα χρόνια. Θέλω να αντέχω να ακούω μικρά λόγια και αληθινά. Γιατί έτσι θα είναι οι πολιτικοί μας όταν ξημερώσει η μέρα. Σωστοί, ηθικοί, ακριβείς, πρακτικοί, αληθινοί. Ίσοι με όλους. Έτσι θέλω να δω την αυριανή μέρα.

Με ηρεμία στον κόσμο και ασφάλεια, με όμορφα σχέδια για το παρόν και το μέλλον, να δω θέλω μια κατεύθυνση ανοιχτή και φωτεινή. Να μην υπάρχει φρένο σε κάθε ιδέα. Να μην υπάρχει ένα περίμενε που αναβοσβήνει συνεχώς και λέει ως εδώ, κίνδυνος, μην προχωρείς! Να μην λέω άστο για αργότερα, κάτσε να δεις πως θα πάει, θα ψηφιστούν άλλα μέτρα, θα γίνουν εκλογές, θα δημοψηφιστούμε αναμεταξύ μας και ό,που βγάλει, έτσι κι αλλιώς μόνοι μας τα λέμε, μόνοι μας τα ακούμε. Να μην μονολογούμε ότι δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δεν προχωρά εδώ τίποτα, δεν έρχεται η προκοπή και η ανάπτυξη.

Δώσε μου αισιοδοξία Θεέ μου και μάθε με να πετώ, να βλέπω από ψηλά τη ζωή και να την κοροϊδεύω. Να πετώ σαν αετός. Σαν το αγρίμι να ζω, σαν μικρό ζωντανό του δάσους που δεν έχει πολλά ανάγκη. Να πάψω να παίρνω στα σοβαρά τούτη την μικρή μπάλα, που για ένα μυστήριο λόγο γυροφέρνει στον ουρανό στρουφίζοντας γύρω από τον εαυτό της.

c

Να επιλέγω θέλω. Να μπορώ να επιλέγω και να προγραμματίζω όσα μπορώ. Μη φανταστείς σπουδαία πράγματα, ίσα να βγει ο μήνας. Αλλά μου είπαν αυτοί οι τύποι οι κοστουμαρισμένοι που μαζεύονται και τα λένε που και που και βάζουν υπογραφές, να μην το κάνω, δεν με παίρνει η ιστορία, να περιμένω να αλλάξουν τα δεδομένα τα οποία μπορεί και να μην αλλάξουν ποτέ, γιατί φταίω εγώ που έφαγα το κατιτίς μου μαζί με τους άλλους. Η ιστορία δεν τελειώνει. Ο φαύλος κύκλος δουλεύει σαν την δίνη και ρουφά αδιακρίτως, όλοι στον ίδιο πάτο καταλήγουν.

Μα μετά αντιδρώ. Και χτυπώ πόρτες σαν τους έφηβους. Δεν υποκύπτω. Επιμένω και θέλω να επιθυμώ και να διαλέγω. Να επιλέγω θέλω!

« Σπάνια νὰ ψωνίσω. Γιατὶ ἐκεῖ σοῦ λένε διάλεξε. Εἶναι εὐκολία αὐτὴ ἢ πρόβλημα; Διαλέγεις καὶ μετὰ πῶς τὸ σηκώνεις τὸ βάρος τὸ ἀσήκωτο ποὺ ἔχει ἡ ἐκλογή σου.

Ἐνῷ ἐκεῖνο τὸ ἔτυχε τί πούπουλο. Στὴν ἀρχή. Γιατὶ μετὰ σὲ γονατίζουν οἱ συνέπειες. Ἀσήκωτες κι αὐτές. Κατὰ βάθος εἶναι σὰν νὰ διάλεξες.

Τὸ πολὺ ν᾿ ἀγοράσω λίγο χῶμα. Ὄχι γιὰ λουλούδια. Γιὰ ἐξοικείωση. Ἐκεῖ δὲν ἔχει διάλεξε. Ἐκεῖ μὲ κλειστὰ τὰ μάτια. [Κική Δημουλά Σαν να διάλεξες, απόσπασμά]

b

Κάνω πως δεν ξέρω για να μην φουντώσουν μάχες και πόλεμοι, έχθρες και ενοχές. Ξέρω, και τα δήθεν και τους δήθεν, ξέρω κι αυτούς που μέτρησαν την ζωή μου με αριθμούς, πόσο κοστίζω σε μισθό και ΙΚΑ, ξέρω πολλά και για τους άλλους που δεν ήθελαν να δώσουν, ξέρω και για κείνους που υποσχέθηκαν με το αζημίωτο γιατί ήταν κλίκα είπαν, ξέρω και για κείνους που σήκωσαν μύτη γιατί πήραν ψηλά τον αμανέ… ξέρω σου λέω, ξέρω, αλλά κάνω ότι ξεχνώ.

Μετρώ. Στην αριθμητική όσοι κερδίζουν αποτελούν εξαίρεση. Μέτρημα και χάσιμο στο ζύγι, μα κάποιοι κλέβουν, τώρα το ακούς πρώτη φορά; Στο τυλίγω πρώτα, μετά το ζυγίζω και κατόπιν αφαιρώ τα περιττά. Όλοι μετρούν συνεχώς. Μα στο αποτέλεσμα ποτέ δεν φτάνουν. Και ξαναρχίζουν το μέτρημα σαν τον Σίσυφο, ανέβα κατέβα με τον βράχο και δώστου πάλι από την αρχή!

Οι μικροί μετρούν για να μάθουν να μετρούν, δεν γνωρίζουν την δύναμη των αριθμών, ένα δύο δέκα εντεκαδύο δωδεκαδύο, πενήντα φτου και βγαίνω! Οι μαθητές μετρούν αριθμούς για να περάσουν τάξεις και μέρες που θα τους κάνουν μεγαλύτερους πιο γρήγορα. Οι γονείς μετρούν λεφτά, τα έσοδα τα έξοδα, πέφτουν σε λάθη, ξανά από την αρχή το μέτρημα, κάτι δεν κάνουμε σωστά, δεν βγαίνει, φωνάζει ο λογιστής. Κόψε παιδί μου την τυρόπιτα, δεν έχουμε λεφτά! Οι παππούδες μετρούν την σύνταξη και τι περισσεύει για τα παιδιά και τα εγγόνια και τι για τα φάρμακα, δεν περισσεύει σου λέω.

Μετά μετρούν τις μέρες, πόση ζωή ακόμα και έπειτα σταματούν, δεν μετρούν τίποτα, ό,ποτε γίνει κι αυτό ας γίνει.

n

Πέφτω να κοιμηθώ, μη με ενοχλήσει κανείς, όποιος με ζητήσει πες πως έγινα σαπουνόφουσκα κι έσκασα ξαφνικά, ούτε κατάλαβες πως.

Ελπίδα Π.

Ευχαριστώ τον Στέφανο Πατεράκη για την παραχώρηση των φωτογραφιών

Πρόσφατα

Στυλιανός Μπουραντάς, Στις ράγες για τον Παράδεισο

Στυλιανός Μπουραντάς, Στις ράγες για τον ΠαράδεισοΜ’ αποσκευές της...

Νίκος Καββαδίας, Αγαπάω

Νίκος Καββαδίας, ΑγαπάωΑγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμοΤα θολά...

Ο χρόνος δεν αλλάζει…

Ο χρόνος δεν αλλάζει, αν δεν αλλάξεις εσύ, λένε....

Τα Τακτοποιημένα…

Τα Τακτοποιημένα, είναι ένα είδος που ξεκουράζεται στην τοποθεσία...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Στην παραλία της Νίκαιας ένα βράδυ του Ιούλη

Στην παραλία της Νίκαιας ένα βράδυ του Ιούληάφησα σκέψεις...

Μαθαίνοντας τον εαυτό μας από την αρχή

Μαθαίνοντας τον εαυτό μας από την αρχήΟι περισσότεροι άνθρωποι...

Γκανάκια κρανιδιώτικα και βόλτα στο όμορφο Κρανίδι!

Οι όμορφοι τόποι δίνουν και νόστιμη τροφή, με αγνές πρώτες ύλες της περιοχής και λίγα υλικά. Γκανάκια ή γκάνεζες από το Κρανίδι για τις γλυκές μας απολαύσεις και μια σύντομη βόλτα στον όμορφο τόπο του Νομού Αργολίδας, στην Πελοπόννησο...

Ζωή Καρέλλη, Το ταξίδι των Μάγων

Ζωή Καρέλλη, Το ταξίδι των ΜάγωνΞανάρχεται της Γέννησης η...

Ψυχή και σώμα, συνδυασμός και αλληλεπίδραση. Ψυχοσωματική ασθένεια. Τί είναι και πού οφείλεται;

Ψυχή και σώμα, συνδυασμός και αλληλεπίδραση. Ψυχοσωματική ασθένεια. Τί...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία.

Στυλιανός Μπουραντάς, Στις ράγες για τον Παράδεισο

Στυλιανός Μπουραντάς, Στις ράγες για τον ΠαράδεισοΜ’ αποσκευές της νιότης φορτωμέναπροσπερνούν,στου παραθύρου του συρμού έχουνε γύρεινυσταγμένα,κάποια αγκαλιά, κάποια αγάπητ’ αναζητούνστου παραδείσου τη γραμμή, ο...

Νίκος Καββαδίας, Αγαπάω

Νίκος Καββαδίας, ΑγαπάωΑγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμοΤα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπουςΤα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκαΤις νεκρές πολιτείες, τους...

Ο χρόνος δεν αλλάζει…

Ο χρόνος δεν αλλάζει, αν δεν αλλάξεις εσύ, λένε. Αλλάζει ο άνθρωπος; Βιβλία έχουν γραφτεί, μελέτες έχουν γίνει, συμπέρασμα δεν έχω βγάλει. Προσωπική μου...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Discover more from Elpis Calling

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading