Μα τι γρήγορα περνά ο καιρός! Ήταν 2, πήγε 11 Ιούνη και σε δέκα μέρες που λέει ο λόγος βγαίνει ο μήνας! Νέα άσχημα ακούμε καθημερινά, νέα ευχάριστα ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, όλα κάθε μέρα για όλους και πάντα μαζί χαρά και φόβος, λύπη και θάρρος, τρόποι να βγούμε από τα αδιέξοδα, τρόποι του καθενός να πορευτεί στη ζωή του με ό,τι μπορεί, όπως μπορεί! Γιατί δεν μπορούν όλοι, γιατί δεν μπορούμε όλοι.
Μα τι να λέμε τώρα, δυσάρεστα; Φτάνει που τα ζούμε καθημερινά και βλέπουμε ή ακούμε, είναι όλα τόσο κοντά, τόσο τρομακτικά κοντά που δεν ξέρεις από τι να φυλαχτείς, από πόσα μπορεί ο καθένας να κινδυνέψει, μικρός ή μεγάλος. Μα πρέπει να βρεις από που θα κρατηθείς, πρέπει να σκεφτείς από ποιο ασήμαντο θα ζητήσεις να πάρει τα βάρη σου κι έτσι να αποκτήσεις και συ πρόσβαση στην σημαντικότητα που ξεχνάς πολλές φορές να τιμήσεις.
Βαδίζουμε επίσημα σε ένα ελληνικό καλοκαίρι, εντός κρίσης, με τα ωραία του κυρίως κι ας έχει ακόμα βροχούλες και δροσιά, μα εγώ σήμερα άκουσα το πρώτο τζιτζίκι της αυλής κι αυτό σημαίνει ότι καλά πάει ο καιρός, όλα με την ώρα τους έρχονται. Βέβαια, δεν τραγούδησε για πολύ το καημένο γιατί έκατσε στο κεφάλι του ένα σύννεφο, μα ξέρω ότι είναι εδώ, μαζί με όλα τα υπόλοιπα που σέρνονται γύρω τριγύρω.
Λίγο πολύ όλοι σκεφτόμαστε εκείνες τις μέρες των διακοπών (!), αυτές τέλος πάντων που κάποιες μέρες άδειας θα προκύψουν για τους εργαζόμενους και κάποια σαββατοκύριακα για το σύνολο. Και λες και καταστρώνεις και ονειρεύεσαι, μα ακόμα να κλείσεις εισιτήρια ή ξενοδοχείο για κείνο τον προορισμό που χρόνια θες να πας. Άστο για αργότερα λες, θα βρούμε, σιγά μην πάει όλος ο κόσμος εκεί και το αφήνεις και το αμελείς όχι γιατί είσαι αναβλητικός τύπος μα γιατί τελικά ναι, δεν σου φτάνουν τα λεφτά, δεν βγαίνει το πρόγραμμα, γιατί εκείνα τα λίγα που είχες φυλάξει για την ώρα ανάγκης πέταξαν και εκείνα τα ακόμη πιο λίγα που είχες αφήσει στην άκρη για δυο ψώνια, ένα εισιτήριο, μια διανυκτέρευση βρε αδερφέ πήγαν υπέρ πατρίδος, φόρων και ρεύματος, γιατί ο χειμώνας ήτανε βαρύς και έκαψες περισσότερο ρεύμα με τις σόμπες και τα θερμοσίφωνα, μα τι τα θες και συ τα ντους κάθε μέρα παιδάκι μου; Αφού το είπε η έρευνα ότι δεν κάνει να πλενόμαστε κάθε μέρα!
Μετά είδες πάλι στις ειδήσεις τα θύματα και τα τρομοκρατικά χτυπήματα, ούτε λόγος λες για εξωτερικό, μα και πάλι, αρχίζεις να μην αισθάνεσαι ασφάλεια ούτε στην γειτονιά σου. Και κάνεις άλλα σχέδια και άλλα πλάνα, να πας στο χωριό, αλλά και κει σε ένα σπιτάκι ποιος να πρωτομείνει; Έχεις και τα σκυλιά, που θα τα αφήσεις; Είναι και τα φροντιστήρια που δεν σταματούν και μαζεύεις και για τον χειμώνα ό,τι μπορείς να μαζέψεις. Μα ως εδώ! Το ποτήρι ξεχειλίζει κάποτε και το ξέρεις πολύ καλά, το ζεις, το αισθάνεσαι ότι αν δεν φύγεις δυο τρεις μέρες θα ανέβεις στην ταράτσα και θα ουρλιάζεις, θα ανάψεις φωτιά και θα στήσεις ένα χορό γύρω της μέχρι να έρθουν και να σε μαζέψουν.
Μεγάλο θέμα οι διακοπές! Κάποτε, ήταν ένδειξη πλούτου και αφορούσε τους λίγους, η ευμάρειά τους φαινόταν από το που πήγαιναν και πόσο έμεναν εκεί που πήγαιναν.. για τον υπόλοιπο κόσμο ήταν κάτι άγνωστο, απλά. Για τους παλαιότερους, παππούδες και λοιπούς ο όρος αυτός ίσως να μην υπήρχε καν στο λεξιλόγιό τους. Για τους υπόλοιπους κάτι ξεκίνησε να γίνεται με τα μπάνια του λαού και την μόδα μα και πάλι όλα είχαν εξάρτηση από το πορτοφόλι. Ήταν και κείνη η εποχή που άκμασε η αγορά εξοχικών και θερινών κατοικιών ή η ενοικίαση σπιτιών κοντά σε θάλασσα κατά κύριο λόγο.
Αργότερα, όταν αεροπλάνα και πλοία ήταν στη διάθεση του λαού τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα, οι νέοι με το λίγο χαρτζιλίκι τους άρχισαν να μαθαίνουν την χώρα και τα κοντινά τους νησιά. Βιβλία καλοκαιρινής ομορφιάς που έγιναν ταινία ή σειρά για την ελληνική τηλεόραση, τραγούδια που άρχισαν να συνδέονται με το θέρος, διαφημίσεις στην ασπρόμαυρη τηλεόραση, καπέλα και αντηλιακά, παγωτά και αλμυρίκια. Ξαφνικά τέλη δεκαετίας 70 και αρχές 80 οι επίσημες καλοκαιρινές διακοπές ήταν πια αναγκαίες και απαραίτητες για όλη την οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια και με τις προσφορές των ταξιδιωτικών γραφείων οι προορισμοί του εξωτερικού έχουν γίνει κι αυτοί προσιτοί στον κόσμο μα όχι για όλο τον κόσμο.
Είναι τελικά μεγάλη ανάγκη να διακόψουμε λίγες μέρες από όσα κάνουμε ή είναι και αυτό άλλο ένα μεγεθυμένο θέμα στο μυαλό μας; Και πόσο θα είναι αυτό το διάστημα ώστε να ωφελήσει τον οργανισμό μας; Απ’ όσα μας λένε οι επιστήμονες οι διακοπές είναι πολύ σημαντικές. Και συμπληρώνω εγώ, αρκεί να ξέρεις να διακόψεις! Αν τρως όλο τον χρόνο τα λυσσακά σου για διακοπές και όταν πας συνεχίζεις να κάνεις όσα έκανες, τουτέστιν άσκοπο χάσιμο χρόνου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ανέβασε κατέβασε φωτογραφίες και περίμενε like και δέχεσαι κλήσεις και email και πάει λέγοντας, χωρίς να δεις τι νέο μπορείς να προσαρμόσεις στις μέρες που έχεις στη διάθεσή σου ή και τίποτα αν δεν έχεις όρεξη, τότε για ποιες διακοπές μιλάμε.
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές. Να σταθούν κάπου και να ηρεμίσουν. Τους ακολουθεί η υπερένταση και δεν αντέχουν να ζήσουν μιαν άλλη ζωή, γι’ αυτό και επιλέγουν τον τουρισμό και όχι τις διακοπές. Άλλοι χωρίζουν, άλλοι ξεκαθαρίζουν, άλλοι παθαίνουν στερητικό, άλλοι έχουν πονοκεφάλους, άλλοι μαλώνουν μ’ όλο τον κόσμο!
Όσο όμως και να προσπαθήσουμε να τα ξεχωρίσουμε, διακοπές γιοκ για τους περισσότερους φέτος και δεν ξέρω πότε θα αλλάξει αυτό το δεδομένο, γιατί άλλο να μην θες και άλλο να θες μα να μην μπορείς. Θεωρητικά οι 9 στους 10 δεν μπορούν σε μια Ελλάδα που δεν φτάνει ο μισθός για τα βασικά, όλα τα υπόλοιπα είναι τραγικές λεπτομέρειες μιας άκρως ταπεινωτικής μα και πραγματικής κατάστασης.
Εύχομαι να είστε από αυτούς που θέλουν μα και μπορούν ή που μπορούν να ανασάνουν ακόμα και με σύντομες διακοπές σε σκηνές, κάμπινγκ, λίγες διανυκτερεύσεις κάπου ή απλά βόλτες σε μια κοντινή παραλία με ορμητήριο το σπίτι τους. Όπως και να έχει, το καλοκαίρι είναι επίσημα εδώ (λέμε τώρα) και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει όλα αυτά για τα οποία μας επισκέπτεται όλη η υφήλιος!
Να είστε καλά, να προσέχετε την υγεία σας και όχι στα βαθειά!
Πηγή φωτογραφιών: Διαδίκτυο (οι φωτογραφίες δεν μου ανήκουν)
