Ξεκίνησα να υπάρχω στο χώρο του ραδιοφώνου και για πολλά χρόνια άφησα τους ήχους να με οδηγούν, προς αντικατάσταση μάλλον της αγάπης για τη μουσική που δεν έμαθα ποτέ, πάντα αυτοδίδακτη πηγαίνω ακόμα και στα πλήκτρα της ζωής!

Άργησα να μπω στο χώρο του blogging υπακούοντας στην αυστηρή εσωτερική φωνή του επαγγελματία που έλεγε, περίμενε λίγο ακόμα, να σοβαρέψει η κατάσταση στο πεδίο, άστο για αργότερα και το αργότερα έφτασε το 2016 να υποδέχεται την πρώτη ανάρτηση, την πρώτη δημοσίευση που όλοι τρέμουν για το πώς θα φανεί και τί θα πει ο κόσμος, ο οποίος τελικά δε λέει τίποτα! Σε μια στιγμή μπορώ να πατήσω delete και να τα διαγράψω όλα, να εξαφανιστώ έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκα. Αφήνω τη ζωή να με ξαφνιάζει, όπως άλλωστε έτσι συμβαίνει, με ξαφνιάζει και με εκπλήσσει όχι ευχάριστα πάντα, αλλά για ποιόν είναι εύκολη η ζωή!

Εδώ, σε τούτο το μικρό και προσωπικό ιστολόγιο, θα βρείτε αυτά που εμένα συνεχίζουν να ξαφνιάζουν και που ίσως να είναι και δικά σας κομμάτια ζωής, μιας ζωής που τρέχει ασταμάτητα και που ορίζει για όλους τα μικρά και τα μεγάλα, όπως ο καθένας τα θέλει και τα ονειρεύεται. Θα βρείτε ιστορίες ζωής, ανθρώπους που αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο, μικρές χαρές και βόλτες στις ομορφιές, τα μικρά και τα μεγάλα ευχαριστώ!

Άργησα, αλλά κατάλαβα ότι δεν υπάρχει η ιδανική στιγμή, ότι το πάντα δεν υπάρχει, ότι οι φιλίες και οι σχέσεις των ανθρώπων είναι γνωριμίες που όλο και κάτι έχουν να μας μάθουν, ότι ο χρόνος για τον καθένα είναι διαφορετικός, ότι το ξαφνικό μπορεί να ανατρέψει το παγκόσμιο σύστημα και όλα μπορούν να αλλάξουν σε μια μόνο στιγμή.

Επιμένω στη δύναμη των γυναικών, επιμένω στην ποιότητα, θέλω να επιμένω στα ιδανικά της ζωής, της καλοσύνης και της αγάπης, της προσωπικής καλλιέργειας και της ικανότητας να διακρίνουμε την αλήθεια μέσα σ’ έναν κόσμο που πουλάει το ψεύτικο, επιμένω στο αληθινό και στην πραγματική ζωή.

Εύχομαι, αρχής γενομένης τούτης της στιγμής, να μπορούμε να αρθρώσουμε λόγο και να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις που ξέρουμε για να επικοινωνούμε, για να καταλαβαίνουμε, για να μας καταλαβαίνουν, για να μπορέσουμε να μοιραστούμε στιγμές και όσα η ζωή φέρνει, μια ζωή που δύσκολα ισορροπεί αλλά εμείς ας έχουμε στόχο να βρούμε τον τρόπο, να κάνουμε ό,τι θα είναι περισσότερο ωφέλιμο στην ψυχή μας. Να αναζητήσουμε τρόπους για να πάμε ένα βήμα πιο κοντά σε όσα αγαπάμε και μας εκφράζουν. Να ελπίζουμε και να προσπαθούμε να κρατάμε το καλό σε ό,τι ζούμε, σε όσα ονειρευόμαστε, σε όσα έχουμε!

Η ελπίδα πάντα θα μας καλεί, ας μην έχουμε το αθόρυβο! Σας καλώ και γω ως Ελπίδα, χαίρομαι και ευχαριστώ για την παρουσία σας! Να θυμάστε, πως των ανθρώπων οι ζωές δεμένες είναι με αόρατο νήμα, λεπτό κι ελαστικό, μια τεντώνουν, μια μικραίνουν, ελίσσονται, μεγαλώνουν, συμπιέζονται, μπλέκονται και μπερδεύονται, δοκιμάζονται, αγκαλιάζονται, απομονώνονται, πλησιάζουν κι απομακρύνονται, αντέχουν και σπάνε. Για όλα είμαστε εδώ, μαζί, κι ας έχουμε μια τεράστια διαδικτυακή απόσταση!

Εύχομαι σε όλους υγεία, χαρά και προκοπή! Να είστε πάντα καλά!