Σκέψεις
Στις απογοητεύσεις του κόσμου να ανοίγουμε μονοπάτι προς το Φως…
Στις απογοητεύσεις του κόσμου να ανοίγουμε μονοπάτι προς το Φως...Στις απογοητεύσεις του κόσμου που πόλεμος και καταστροφή και πείνα και βάσανα και τώρα πια...
Θέλει κόπο να φτιάξεις την ψεύτικη χαρά!
Θέλει κόπο να φτιάξεις την ψεύτικη χαρά και χρόνο πολύτιμο! Στο τέλος, αντιγράφοντας τη δήθεν χαρά των άλλων, θα ξεχάσουμε πώς είναι η πραγματική! Η λαιμαργία να ζήσουμε κάτι που ακόμα δεν ήρθε, η αγωνία να το βιώσουμε όπως κάποιοι άγνωστοι σε μας το σκηνοθετούν στα βίντεο των μέσων δικτύωσης, το άγχος που προηγείται του βιώματος, ήρθε η ώρα να τελειώνει. Κούρασε πια η εποχή της μανίας, η εποχή που αν δεν κάνουμε αυτό που βλέπουμε θα χαθεί και το νόημα της ζωής μας. Αρκετά είδαμε από την κλειδαρότρυπα. Καιρός ν’ ανοίξουμε τη δική μας πόρτα σε όσα η ζωή φέρνει.
Θέλω χαρά! Χαρά!
Χαρά είναι πολλά, η χαρά υπάρχει παντού, τη χαρά την αντλείς, τη δημιουργείς ο ίδιος, μα αν στη δώσουν κι έτοιμη καθόλου δεν πειράζει! Χαρά από τα μικρά, χαρά από τα σημαντικά και τ’ ασήμαντα που για τον καθένα είναι ξεχωριστά, χαρά από ανθρώπους, πίστη, λόγια, χαμόγελα, κουβέντες, υλικά και πράγματα, πληθώρα από κρυψώνες χαράς και γέλιου στην ψυχή υπάρχουν… Είναι ίδια η έννοια της χαράς για τους ανθρώπους όλου του κόσμου; Είναι ίδια η πηγή της; Μπορούμε να μιλήσουμε για χαρά σε έναν κόσμο που φλέγεται και που μωρά παιδιά σκοτώνονται; Το ίδιο θα χαρεί με ένα κομμάτι ο πεινασμένος με τον καλοζωισμένο που του λείπει, ας πούμε ένα ακριβό ρολόι; Όλα είναι σχετικά!
Να είσαι έτοιμος για την ευτυχία…
Να είσαι έτοιμος για την ευτυχία... Ναι, ξέρω! Το βλέπεις να έρχεται, το πλησιάζεις ή σε πλησιάζει, προγραμματίζεις, κάνεις συνέχεια λίστα με όσα πρέπει...
Εγώ είμαι εσύ…
Εγώ είμαι εσύ, μού είπεςΚαι συ εγώΚι όταν μιλήσουν οι ψυχές γινόμαστε έναΓιατί τα ίδια νιώθουμε, τα ίδια πιστεύουμε, τα δικά σου μοιάζουν τόσο...
Θέλω τα απλά, τα όμορφα…
Δεν θέλω κόκκινους ουρανούς.Θέλω να είναι γαλανοί, λευκοί, έστω γκρι.Όχι κόκκινοι μετά από αυτό.Δεν θέλω άλλους εικονικούς.Όχι άλλα δικτυωμένα τάχα μου και σχέσεις καλωδιακές.Θέλω...
Ανεπίκαιρα…
Ανεπίκαιρα… δε συγχρονίζεται ξανά ο κόσμος και οι εποχέςΣτάχτη κι αποκαΐδιαΜόνο οι άνεμοι θεριεύουν και φουντώνουνΜόνο αυτοί έχουν δύναμηΝα πετάξουν, να σαρώσουν, να στροβιλιστούν,...
Προσπαθώ να υπάρχω…
Προσπαθώ να υπάρχω μέσα από συνθήκες.Δικτυώνομαι σ έναν κόσμο ασύνδετο, καρφώνω κεραίες, πιάτα δορυφορικά, κουβαλώ καλώδια στις θάλασσες και στ' αλμυρίκια κάτω για να...
Αλλάζω…
Στη φάση των αλλαγών,στην αποδοχή της ανάγκης για αλλαγή με όσα αυτή συνεπάγεται,κάνω συμφωνία και ψιλή κουβέντα,με θέλω και θέλεις,με μπορώ και μπορείς,με ανάγκη...
Μικρές ανάσες…
Θα το έχεις παρατηρήσει και συ, όταν κάτι δεν είναι όπως το θες, όταν αναγκαστικά το κρατάς στη ζωή σου για κάποιο λόγο, μπλοκάρεσαι,...
As time goes by…
As time goes by... Συνεχώς το τελευταίο διάστημα βλέπω δημοσιεύσεις που αφορούν το χρόνο και πόσο σημαντικός είναι και πόσο πολύτιμο χρόνο χάνουμε από...
Social Media
Newsletter
Don't miss
Το έχουν γράψει ποιητές
Βρεττάκος Νικηφόρος – Ο δρόμος και η αιωνιότητα
Βρεττάκος Νικηφόρος - Ο δρόμος και η αιωνιότηταΜετάξι και...
Το έχουν γράψει ποιητές
Σκέψου τον κόσμο γύρω σου
Σκέψου τον κόσμο γύρω σου και κάμεσύγκριση του εαυτού...
Το έχουν γράψει ποιητές
Χρίστος Λάσκαρης – Στην κλινική
Χρίστος Λάσκαρης - Στην κλινικήΤην ετοίμασαν και με φώναξαν...