Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρικαι μία ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίουβγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιάπασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες...
Περιμένοντας το βράδυΔεν ξέρω πώς, δεν ξέρω που, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδιακάποιος κλαίει πίσω από την πόρτακι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνοακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μεςστον καθρέφτη πρόσωπαπου...
