ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Τα σύννεφα τ' ουρανού μας, πολυαγαπημένα, μοναδικά, διαφορετικά κάθε φορά. Λόγια και φωτογραφίες από στιγμές έκρηξης ομορφιάς!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

As time goes by…

As time goes by… Συνεχώς το τελευταίο διάστημα βλέπω δημοσιεύσεις που αφορούν το χρόνο και πόσο σημαντικός είναι και πόσο πολύτιμο χρόνο χάνουμε από τη ζωή μας γενικά και πως θα έπρεπε να ζούσαμε τελικά για να μη χάσουμε το χρόνο που ήδη περνά και άλλα πολλά που με κάνουν να νιώθω ακόμα πιο αγχωμένη και ελλιπής, ως προς τον τρόπο που τον διαχειρίζομαι και τα αποτελέσματά του στη ζωή μου και την προκοπή μου.

Πραγματικά νιώθω το πνίξιμο στο λαιμό σα να μου χει σταθεί βραστό κοτόπουλο. Σου χει συμβεί να πνιγείς με στήθος από κοτόπουλο και να μην κατεβαίνει με τίποτα; Να βλέπεις τη ζωή σου να περνά και να λες αυτό ήταν, ως εδώ; Ε, κάτι τέτοιο μου προκαλούν αυτά τα βίντεο που κυκλοφορούν μαζί με το δάχτυλο που μου κουνά ο αόρατος κριτής!

Τόσα χρόνια χαμένα στη δουλειά, τόσα χρόνια χαμένα στον ύπνο, τόσα χρόνια στο φαγητό, τόσα χρόνια στην τηλεόραση… λυπήσου με! Δηλαδή θα μπορούσα να ζω χωρίς να κάνω όλα αυτά που μια βλακωδέστατη έρευνα μου καταλογίζει ως χάσιμο χρόνου; Να μην εργάζομαι, να μην κοιμάμαι, να μην τρώω, να μην κάνω τίποτα;

Και ποια είναι η εναλλακτική που μου δίνει πέρα από φιλοσοφίες και μια δραματική μουσική που με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο χάλια; Καμία. Μόνο μια ωραία συμβουλή που πραγματικά δε χρειαζόταν όλο αυτό το βαρύγδουπο για να ειπωθεί, αλλά που λες καμιά φορά χρειάζεται γιατί ξεχνώ και να ζήσω, ξεχνώ δηλαδή ν’ ασχοληθώ και να αφιερωθώ στην ουσία της ζωής, μα ποιά είναι άραγε και αυτή; Μήπως όλοι έχουμε την ίδια ουσία; Μήπως όλοι θέλουμε τα ίδια πράγματα; Μήπως όλοι δε χανόμαστε σ’ αυτό που λέγεται ζωή και χρόνος ή και χάσιμό του;

Πραγματικά, πόσο πιο άχρηστη ακόμα μπορώ να νιώσω με όλο το χρόνο που έχω χάσει; Το μόνο σωστό που βρίσκω σ’ αυτές τις δημοσιεύσεις, είναι ότι σε όλους τους ανθρώπους υπάρχουν δυο φωνές, αυτή που σου λέει κάνε και κείνη που σου λέει άραξε, άστο για αύριο, πάρε αναβολή, χάσε λίγο χρόνο ακόμα, έχεις χρόνο. Πάει το μυαλό σας ποιά ακούμε περισσότερο; Αυτήν που μάθαμε να θρέφουμε, αυτήν που ηχεί πιο δυνατά μέσα μας γιατί είναι και η πιο εύκολη επιλογή. Άρα, η αλλαγή μπορεί να γίνει με το να μάθουμε να μην την ακούμε, να μάθουμε να υπακούμε στην καλή φωνή, αυτή που δουλεύει προς όφελός μας.

As time goes by… Photo by Kevin Ku on Unsplash

Μα το μόνο βέβαιο που έχουμε στη διάρκεια της ζωής μας είναι το τέλος της. Αυτή η ημερομηνία λήξεως που έχουμε και που δεν ξέρουμε ούτε πότε, ούτε πως αυτό το τέλος θα έρθει. Και είναι ίσως το μόνο που θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε, μα που τόσο επίμονα αρνούμαστε να σκεφτούμε και να καταλάβουμε. Αν αυτό γίνει συνείδηση, όλα νομίζω θα τακτοποιηθούν στο μυαλό μας και στη διαχείριση του χρόνου και σε όσα πραγματικά θέλουμε να κάνουμε και να έχουμε στη ζωή μας.

Η γνώση του τέλους, είναι μια μεγάλη δύναμη, ίσως η μεγαλύτερη που είναι ικανή να μας κινητοποιήσει όσο δε φανταζόμαστε. Αρκεί να μην αφήσουμε την άλλη φωνή να ακουστεί περισσότερο απ’ όσο της αξίζει και η τρομοκρατία της μας φέρει άγχος τελικά και δώσουμε μια με το πόδι και χύσουμε το γάλα απ’ τον κουβά!

Επιλογή μας και το ένα και το άλλο. Να θυμόμαστε όμως που και που ότι “τοις πάσι χρόνος και καιρός τω παντί πράγματι υπό τον ουρανόν. Καιρός του τεκείν και καιρός του αποθανείν, καιρός του φυτεύσαι και καιρός του εκτίλαι το πεφυτευμένον. Καιρός του αποκτείναι και καιρός του ιάσασθαι, καιρός του καθελείν και καιρός του οικοδομείν. Καιρός του κλαύσαι και καιρός του γελάσαι, καιρός του κόψασθαι και καιρός του ορχήσασθαι. Καιρός του βαλείν λίθους και καιρός του συναγαγείν λίθους, καιρός του περιλαβείν και καιρός του μακρυνθήναι από περιλήψεως. Καιρός του ζητήσαι και καιρός του απολέσαι, καιρός του φυλάξαι και καιρός του εκβαλείν. Καιρός του ρήξαι και καιρός του ράψαι, καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν. Καιρός του φιλήσαι και καιρός του μισήσαι, καιρός πολέμου και καιρός ειρήνης. Τίς περισσεία του ποιούντος, εν οις αυτός μοχθεί;» [Εκκλησιαστής, 3, 1-2]

Όλα έχουν τον καιρό τους κι όλα το χρόνο τους. Όλα μέσα στη ζωή είναι κι όλα στη φύση του ανθρώπου. Να ησυχάσουμε λοιπόν με όλα αυτά κι ας βρει ο καθένας το ρυθμό που θέλει κι έχει στη φύση του. Κι αν χαθεί λίγος χρόνος, τί έγινε; Μήπως και αν ζούσαμε διακόσια χρόνια, πάλι δε θα χανόταν χρόνος, πάλι δε θα είχαμε χάσει το χρόνο μας κάνοντας άσκοπα πράγματα;

Θα κρατήσω το όλα χρειάζονται και μόνο οι ίδιοι είμαστε σε θέση να ξέρουμε τι μας κάνει κακό και τι καλό, ποια φωνή πρέπει ν’ ακούσουμε στη δεδομένη στιγμή και πόσο δυνατοί είμαστε για να συνεχίσουμε ή για να σταματήσουμε.

Τα απλοποιώ όλα και ηρεμώ. Τα δέχομαι και ησυχάζω. Φτάνει τόση πίεση, δε νομίζετε;

Πρόσφατα

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου...

Βρεττάκος Νικηφόρος – Ο δρόμος και η αιωνιότητα

Βρεττάκος Νικηφόρος - Ο δρόμος και η αιωνιότηταΜετάξι και...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Τα σύννεφα τ' ουρανού μας, πολυαγαπημένα, μοναδικά, διαφορετικά κάθε φορά. Λόγια και φωτογραφίες από στιγμές έκρηξης ομορφιάς!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

Η Βαρκελώνη έκλεψε την καρδιά μου…

Η Βαρκελώνη χρωστά πολλά στον Γκαουντί ή Γκαουδί, αυτόν τον σπουδαίο αρχιτέκτονα που του έμελλε να φύγει από την ζωή γιατί τον πάτησε το τραμ, όμως άφησε τόσο σπουδαίο, τεράστιο, ιδιοφυές έργο, ίσως και παρανοϊκό.

Ο Νίκος Ταβερναράκης στο elpis calling…

Από τους "Αξέγνιους Περάτες" ως το σήμερα των "Ινάτιδων"...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία.

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο νήμα που ξεκινά από την καρδιά, περνά στην άκρη του δακτύλου και συνεχίζει με την...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα social, σαν μαγνητισμένη κάποιες φορές, σίγουρα αφηρημένη άλλες και πιθανότατα ολίγον εθισμένη, παρακολουθούσα κάποια -κυρίως-...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου γλιστρούν σιωπέςΜαύρες βροχές με ταξιδεύουν στις μακρινές φαιόχρωμες πεδιάδεςΟι άνεμοι με οδηγούν στις ρίζες των...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Discover more from Elpis Calling

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading