Πέτα πουλάκι μακριά!
Πέτα πουλάκι, πέταξε μακριά από αυτούς κι εκείνους, όσους και άλλους, στιγμές, πληγές κι απειλές, αρρώστιες, μοναξιές, αμφιβολίες, φόβους.
Πέτα μακριά και άσε τα όλα εδώ κάτω στο χώμα. Αργά ή γρήγορα θα γίνουν ένα με αυτό γνώσεις, αναμνήσεις, σελίδες και γραπτά, φωτογραφίες σε κουτιά, δυσκολίες και χαρές, όνειρα, ελπίδες, αγώνες κι αγωνίες.
Μη φοβάσαι. Πέτα. Και δες από ψηλά πόσο μικροί είμαστε στην απεραντοσύνη που χρόνος δεν υπάρχει.
Πέτα και άσε εδώ κάτω να λιώνουμε από δισταγμούς κι ανησυχίες.
Πέτα και ζήσε όπως μόνο εσύ ξέρεις και θέλεις! Μόνο μην πας πολύ ψηλά, να μην καείς πουλάκι μου πρόσεξε! Η ελευθερία θέλει μέτρο και το μέτρημα είναι τέχνη.
Είναι τέχνη στην εποχή που όλα πια γίνονται τεχνητά, που μια άλλη νοημοσύνη απαιτεί τα ηνία, να αντέχουμε να περπατάμε στο μονοπάτι που ορίσαμε. Στις ομορφιές του κόσμου, επιμένω σθεναρά στην πρωτότυπη αλήθεια, σε όσα ως δώρα χαρισμένα απολαμβάνουμε και χαιρόμαστε, όσα γεμίζουν τις μέρες μας ομορφιά και φως!
