Ελπίδα Πατεράκη

Με κοιτάς, σε κοιτώ και μετά σιωπή..Με κοιτάς, σε κοιτώ λευκή σελίδα και μετά μεγάλη σιωπή…Κοιταζόμαστε ώρα τώρα, μέρες, γράφω μια λέξη, σβήνω, λέω...

Αγκαλιά.. ποιος ξέρει να αγκαλιάζει;Μου είπαν πως είναι τέχνη να ανοίγεις με αγάπη τα χέρια σου και να κλείνεις μέσα της τους ανθρώπους. Μου...

Τα Χριστούγεννα της Αγάπης...Οι ετοιμασίες άρχιζαν νωρίς. Η καθαριότητα πρώτο μέλημα, πλυσίματα, τακτοποιήσεις, όλα έπρεπε να μοσχοβολούν πριν τα Χριστούγεννα!Οι επισκέψεις στη γιαγιά την...

Είναι Χριστούγεννα της πανδημίας...Και συ ζορίζεσαι να καταλάβειςΑργεί το αστέρι να λάμψειΒιώνεις άγχος, φόβο και αγωνίαΔύσκολες καταστάσειςΚαι μέσα σ’ όλα τύψειςΠου συνεχίζεις να ζεις...

Είναι η μέρα της αγάπης...Λυπήθηκα πολύ σήμερα. Είναι η παγκόσμια ημέρα της αγάπης και σκεφτόμουν να κοινοποιήσω ξανά μια παλιότερη ανάρτηση αφιερωμένη στην ημέρα...

Σπουδαία ιστορία η ζωή τελικά!...Δεν ήξερα ότι η μοναξιά μπορεί να ενώσει τα κενά, ότι είναι υγεία και μάθημα μεγάλο, γεμίζει τα κουτιά και...

Της ζωής τα τρομαγμένα βράδια...Όταν ζορίζομαι πολύ, ζορίζει και ο ύπνος μου πολύ. Και το αντίθετο. Πολλές φορές όταν ζορίζομαι πολύ, βυθίζομαι στον ύπνο....

Αν πιστεύουμε αφελώς ότι το κακό δε θα συμβεί ποτέ σε μας, είμαστε σαν ανοχύρωτη πόλη, είμαστε εντελώς απροστάτευτοι και εντελώς ανίκανοι να μπούμε στη θέση του άλλου, αυτού που δοκιμάζεται από οτιδήποτε μπορεί να τον κάνει να νιώσει μικρός και ταπεινός μπροστά στη δύναμη της φύσης, του τρελού μυαλού, της αρρώστιας, της συγκυρίας.