Ησυχία. Χωρίς να καταλάβουν πως και γιατί, τους μπουντρούμιασαν, πάτησαν ο ένας πάνω στον άλλο και στοιβάχτηκαν σαν κονσερβοκούτια. Άδεια. Σάπια. Σκουριασμένα. Σαν και τα καράβια που τους έφεραν και τους πέταξαν στη θάλασσα γέρους, νέους, μωρά. Μερικοί έζησαν....
Είχα μερικές γλάστρες με όμορφα λουλούδια που εδώ και αρκετό διάστημα είχαν παραδώσει εαυτό. Δεν είχαν όρεξη, δεν άνθιζαν, το νερό δεν ήταν ποτέ αρκετό ούτε και λίγο, μάλλον δεν ήξεραν τι τους έφταιγε, αλλά τελικά δεν ήταν τίποτε...
Κάποια απογεύματα που κάθομαι να κάνω τις χειροτεχνίες μου, θέλω να ακούω κάτι ή να βλέπω ταινία.. πώς γίνεται αυτό μη με ρωτήσετε, δεν ξέρω ακριβώς. Άλλες φορές πετυχαίνει ο συνδυασμός, άλλες όχι, άλλες χρειάζομαι απλά ησυχία, να ακούω...
Δεν έρχεται η ξεγνοιασιά και οι μέρες ενός ήπιου, μαλακού, χωρίς σκοτούρες καλοκαιριού.. τυπικά τουλάχιστον.Μα όσο και να μην είναι κατάλληλες οι συνθήκες, μέσα μας ένα φτερούγισμα υπάρχει, σε κάθε μικρό κυματισμό, σε κάθε ήχο χαρούμενου τζίτζικα, σε κάθε...
Θεσσαλονίκη. Ιούνης. Σαράντα μέρες πόνος.Άγιος Αντώνιος. Μεγαλώνω. Γελάω.Αρχάνες. Ιούνης. Αυλή. Παιχνίδια. Άμμος και νερό, φαγητό στ απονήρευτα στόματα.Σητεία. Ιούνης. Ρακέτες. Μήλα. Ποδήλατο. Μετράμε μπάνια. Παγωτά.Φουρνή. Ιούνης. Τριζόνια. Του κλήδονα με φωτιές κι αμίλητο νερό.Κιλκίς. Ιούνης. Χωριό, μυρωδιές. Τηγανιτές...
Κι όμως υπήρξαν. Υπήρξαν και τα 141,27 εκατομμύρια ανθρώπων που χάθηκαν στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Υπήρξαν κι όσοι χάθηκαν μετά από αυτούς από αρρώστιες των όπλων, της πείνας και της κακουχίας.Κι όμως υπήρξαν. Υπήρξαν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που...
Επιλέγω μ’ έναν δικό μου τρόπο βιβλία. Για την ακρίβεια εκείνα με επιλέγουν. Ποτέ δεν είναι τα πρώτα της βιτρίνας, ποτέ όσα μου προτείνουν άλλοι, ποτέ όσα έχουν καλές κριτικές. Τα βιβλία με καλούν. Μου ψιθυρίζουν πίσω από τα...
Δεν ασχολούμαι με μετρήσεις και αναλύσεις. Δεν τα πάω καλά με τους αριθμούς γενικά. Ειδικά, δεν είναι αυτοσκοπός τα νούμερα και οι αριθμοί, ούτε οι μετρήσεις. Για μένα η αρχική σκέψη στο ξεκίνημα του μπλογκ ήταν να υπάρχει ο...
Να μπορούσα να άκουγα τις προσευχές του κόσμουΝα μπορούσα να διάβαζα τις σκέψεις του, αυτές που κάνει όταν κλείνει τα μάτια, όταν σταματά να μιλά, όταν ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, όταν ακουμπά ένα λουλούδιΑυτά που γράφει κρυφά τα βράδια να...
Σήμερα, έκανα μια μικρή βόλτα στον κόσμο της εξωτερικής ιεραποστολής. Μορφές που κανείς δεν ξέρει αφού δεν είναι φίρμες, διακονούν τη φτώχια και την ανέχεια του κόσμου. Εθελοντές και ιερείς προσφέρουν το λιγοστό σε συνανθρώπους του κόσμου μας που...
«Με κάθε παιδί που γεννιέται, ο κόσμος όλος ξαναρχίζει» είχε πει ο Ζιλμπέρ Μπεκώ κι όχι μόνο! Ποιος άνθρωπος δεν πιστεύει ότι κάθε γέννηση παιδιού είναι μια νέα αρχή, κάθε παιδί φέρνει την αλλαγή, μια νέα ζωή μπορεί να...
Ήρθε η μπόρα. Εκείνο που φοβόμασταν όλοι αλλά για κάποιο λόγο είχε μπει στην ακρίτσα μιας ζοφερής σκέψης που έμεινε στα σκοτεινά στενά του μυαλού, ήρθε. Και παρόλο που εκείνη η καθυστέρηση άφηνε κάποια μικρή αλλά αισιόδοξη σκέψη μήπως...
Έρχεται μπόρα. Ήρθε η μπόρα. Απόγευμα Κυριακής και σταμάτησα το αυτοκίνητο στην άκρη να φωτογραφίσω μια μοναδική στιγμή. Η θάλασσα δεξιά και στο βάθος τα σύννεφα, είχαν πλησιάσει αρκετά, έτοιμα ήδη για δυνατή βροχή. Μεγάλη ανάγκη αυτή η καταιγίδα! Να...
Αν κάτι θα μπορούσε να σώσει αυτόν τον κόσμο, να τον κάνει να γιάνει τις πληγές του παρελθόντος και τις άσχημες στιγμές που βίωσε ο άνθρωπος από άλλους που θέλουν να λέγονται άνθρωποι, να μειωθεί ο πόνος και να...
