Οκτώ και τέταρτο. Νυχτώνει τώρα πια. Γεμίζουν οι κύκλοι και φτάνουν εκεί που ξεκίνησαν κι άλλοι παίρνουν σειρά και όλα κυλούν φυσιολογικά, κανονικά, χωρίς εμάς. Ο ήλιος θα δύει, ο ήλιος θα ανατέλλει και χωρίς εμάς. Τα πουλιά θα...
Υπάρχουν Ταλιμπάν και αλλού. Αλλά δεν είναι οργανωμένοι. Σε όλα τα επίπεδα.Κοινώς, υπάρχουν παντού άρρωστοι, κομπλεξικοί, εξαρτημένοι από ουσίες και άλλα, ένα μάτσο ηλίθιοι εγκληματίες που ίσως το μόνο που θα ήθελαν, θα ήταν μια αγκαλιά όταν έπρεπε, μπας...
Μια μπούρκα οικειοθελώς θα φορέσωΝα μού επιτρέπω να βλέπω μόνο ευθεία και κοντάΜέσα από πλέγμα και μικροσκοπικές τρυπούλεςΝα διασπάται η αλήθεια σε αλήθειεςΝα διαιρείται το κακό σε χίλιαΝα τετραγωνίζει η αντίφαση των πραγμάτωνΝα αποκτά γωνίες η αγάπηΝα διαθλάται το...
Πώς φεύγουν από δω; Βαρέθηκα… Μα και πού να πάω; Αναρωτήθηκα την ίδια στιγμή. Όλος ο κόσμος είναι αναστατωμένος, παντού συμβαίνουν όσα εδώ μας πληγώνουν!Κοιτάζουμε αποσβολωμένοι τα γεγονότα. Τα παγκόσμια και τα εγχώρια, τα τοπικά και όσα ξεπερνούν πια...
Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ πως αντέχουν και δουλεύουν οι άνθρωποι στον καύσωνα. Δεν είναι κάτι που αντέχεται, που μπορείς να κάνεις λίγη υπομονή και θα περάσει! Αλλά δεν έχω λύση, οπότε, τι το λέω και καθόλου! Ούτε έχουν...
Απογοήτευση μεγάλη ο κόσμοςΑντίδραση στην αντίδραση χωρίς λογικήΘηρία οι άνθρωποι κατευθυνόμεναΣα δεσποζόμενα εκπαιδευμένα να δαγκώσουνΜπράτσα μεγάλα φουσκωμένα, πλάτες τρίγωνεςΌμοια φορεσιά και στυλ, σαν τάγμαΕντολές περιμένουν, τη στιγμήΜεγαλώνει το φίδι και θεριεύειΜεγαλώνει και γλιστρά αθόρυβαΣέρνεταιΔιλήμματα στρατηγών και προτροπές λαούΓεμίζουν άναρθρα...
Πέρασαν ήδη δεκαπέντε μέρες από τότε που βρεθήκαμε εδώ τελευταία φορά. Φεύγουν οι ώρες. Ειδικά όταν αισθάνεσαι αποκομμένος από τα πάντα, οι μέρες νιώθεις να φεύγουν ακόμα πιο γρήγορα. Χάνω τη σύνδεσή μου γενικά, αγκυλώνομαι στο βάρος των περιστάσεων...
Όσο πιο παχιά η καδένα, τόσο μεγαλύτερος μάγκας είσαι. Όσο πιο κίτρινος ο χρυσός, τόσο πιο βαριά η μαγκιά, πάει με το ζύγι! Ειδικά όταν στέκεσαι στο ταμείο πολυκαταστήματος και χτυπάς τον έφηβο γιο σου μπροστά σε όλους, φαντάζομαι...
Κάποιοι άνθρωποι ζηλεύουν τα καβούκιαΌλα τα καβούκια και τις κρυψώνεςΘα ήθελαν να είναι χελώνες, κάβουρες, αστακοίΘα ήθελαν να είναι κοράλλια, να αλλάζουν σχήματα και χρώματα, καμουφλάζ στων κακών τα βλέμματαΚάποιοι άνθρωποι κλείνονταιΚλείνουν τα σπίτια τουςΤα κρύβουνΤα καμουφλάρουν να μη...
Θα φύγω. Το αποφάσισα. Δε με σηκώνει το κλίμα, θα πάω να βρω τύχη αλλού, θα φύγω και αν το μετανιώσεις να μου το πεις, γιατί εσύ φταις που θα φύγω, εγώ πάντως θα εξαφανιστώ στο λέω… Μια εποχή...
Κάποτε τον κόσμο ήθελα όλο να σώσωΝα τα βάλω με τους δυνατούς, τα κακοποιά στοιχείαΝα σώσω κάθε πληγωμένο άνθρωπο, κάθε ταλαίπωρη ψυχήΌλους τους πεινασμένους και διψασμένους να ταΐσω και να δροσίσωΚάποτε ήθελα να κάνω αλλαγές, άλματαΝα ξεπεράσω φόβους, να...
Άκουσα μια πολύ ωραία κουβέντα παρακολουθώντας ένα webinar για την παγκόσμια ημέρα των Ιδιοπαθών Φλεγμονωδών Νόσων του Εντέρου τις λεγόμενες ΙΦΝΕ, που αφορούν τη Νόσο Κρον (Crohn) και την Ελκώδη Κολίτιδα. Ανέφερε λοιπόν η κυρία που μιλούσε, ότι η...
Να το πιάσουμε από κει που τ’ αφήσαμε;Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό; Πόσο εύκολο άραγε;Να το πιάσουμε από κει που τ’ αφήσαμε; Το υποτιμητικό υφάκι, την γκριμάτσα, τη ρυτίδα στο μάτι, το μειδίαμα, το άντε φύγε από δω...
Έρχεται πάντα η στιγμή που οι ευλογημένες ώρες φέρνουν της Ανάστασης το Φως και μιαν άνοιξη ζεστή εντός μας, στις καρδιές μας, με διασταυρούμενες ζωές ανθρώπων σε έναν ουρανό γαλάζιο και μικρές χαρές να τις πιεις στο ποτήρι, ακόμα...
