Λες και δεν έχουμε όλοι πρόβληματα! Λες και δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί με σμπαράλια υγεία! Είναι υποθετικό νομίζεις το πως βγαίνει και σήμερα η μέρα; Όχι, δεν είναι, δεν παίζουμε με αυτά. Ή που πουλήθηκε ξαφνικά η εταιρία και...
Λεπτό το λεπτό μικραίνει η μέρα. Λεπτό το λεπτό μικραίνουν όλα, μα είναι τόσο αργή αυτή η εξέλιξη, που μας αφήνει χρόνο να ονειρευτούμε, να δούμε μέσα στην ψυχή μας και να διορθώσουμε όσα δεν μας ικανοποιούν, να μελετήσουμε...
Εγώ είμαι εσύ, μού είπες
Και συ εγώ
Κι όταν μιλήσουν οι ψυχές γινόμαστε ένα
Γιατί τα ίδια νιώθουμε, τα ίδια πιστεύουμε, τα δικά σου μοιάζουν τόσο με τα δικά μου
Γιατί είμαστε άνθρωποι τελικά
Από απόσταση, στα ίδια μέρη, με μίλια μακριά και...
Καιρό γυρόφερνε η ιδέα στο μυαλό και τελικά, καθώς αποδεδειγμένα όλα θέλουν την ώρα τους, η στιγμή η κατάλληλη έφτασε και η ιδέα, η μικρή σκέψη, έγινε πράξη, για μένα σπουδαία πράξη, αφού δεν έμεινε μόνο ιδέα όπως τόσα...
Δεν θέλω κόκκινους ουρανούς.
Θέλω να είναι γαλανοί, λευκοί, έστω γκρι.
Όχι κόκκινοι μετά από αυτό.
Δεν θέλω άλλους εικονικούς.
Όχι άλλα δικτυωμένα τάχα μου και καλωδιακές σχέσεις.
Θέλω τα ξεκάθαρα, το μέτωπο καθαρό και τις σχέσεις αληθινές.
Δεν θέλω κλειστά τηλέφωνα, τελειωμένες μονάδες και...
... δεν συγχρονίζεται ξανά ο κόσμος και οι εποχές
Στάχτη κι αποκαΐδια
Μόνο οι άνεμοι θεριεύουν και φουντώνουν
Μόνο αυτοί έχουν δύναμη
Να πετάξουν, να σαρώσουν, να στροβιλιστούν, να στροβιλίσουν
Στη δίνη των καιρών, των καιροσκόπων, των κάθε λογής εμπειρογνωμόνων
Να δώσουν και να πάρουν
Συνθήματα...
Προσπαθώ να υπάρχω μέσα από συνθήκες.
Δικτυώνομαι σ ένα κόσμο ασύνδετο, καρφώνω κεραίες, πιάτα δορυφορικά, κουβαλώ καλώδια στις θάλασσες και στα αλμυρίκια κάτω για να μην χάσω σύνδεση.
Δεν υπάρχουν λέξεις, δεν υπάρχουν ματιές και αγκαλιάσματα. Μόνο συνδέσεις.
Συνδέομαι για να είμαι,...
Τρελά μελτέμια να σφυρίζουν και να περνούν κάθε γρίλια ανοιχτή, κάθε πατζούρι μισόκλειστο να το καταχτυπούν σε τοίχους κάτασπρους, φρεσκοβαμμένοι τενεκέδες με σγουρούς βασιλικούς και γατιά στη σκιά τους να χαλαρώνουν, ροδιές με τα λεπτά κλαδιά τους να λυγίζουν...
Αυτά που με ενώνουν με την ανατολική άκρη της Κρήτης, την όμορφη Σητεία, είναι πολλά. Τα τελευταία χρόνια όμως, βρέθηκε ή βρέθηκα στον δρόμο μιας δράσης που με έκανε να έχω έναν ακόμα δεσμό με την πόλη ή καλύτερα...
Στη φάση των αλλαγών,
στην αποδοχή της ανάγκης για αλλαγή με όσα αυτή συνεπάγεται,
κάνω συμφωνία και ψιλή κουβέντα,
με θέλω και θέλεις,
με μπορώ και μπορείς,
με ανάγκη μου και ανάγκη σου,
με τούτα και με κείνα,
με φόβο και ενέργεια,
με ευαλωτότητα και δύναμη,
με φωνές...
Θα το έχεις παρατηρήσει και συ. Όταν κάτι δεν είναι όπως το θες, όταν αναγκαστικά το κρατάς στη ζωή σου για κάποιο λόγο, μπλοκάρεσαι, δεν αισθάνεσαι άνετα, σε τρώει όλη την ώρα η σκέψη να το αλλάξεις.
Έτσι είμαι και...
Συνεχώς το τελευταίο διάστημα πέφτω σε δημοσιεύσεις που αφορούν τον χρόνο και πόσο σημαντικός είναι και πόσο πολύτιμο χρόνο χάνουμε από την ζωή μας και πως θα έπρεπε να ζούσαμε τελικά για να μην χάσουμε τον χρόνο που ήδη...
Τρεις θέσεις μπροστά μου, άδειες στην αρχή
σαν και την απουσία εκείνων.
Τρεις θέσεις μπροστά μου στην εκκλησία
πριν το «η ζωή εν τάφω» γίνει ζωή χαρισάμενη, αναστάσιμη!
Γέμισαν οι θέσεις μετά ιστορίες.
Κάθε μία ένα ολόκληρο σενάριο..
Σύζυγος με Αλτσχάΐμερ στα 65, μάνα με...
Κυκλοφορεί μια συνεχής, ακλόνητη, ακατάπαυστη, εμμονική ανάγκη συνέχισης μιας αιώνιας εφηβείας, μιας ιδιαίτερης περίπτωσης, από την οποία πάσχουν πολλοί, μα πάρα πολλοί και που δεν βλέπω να βρίσκεται η άκρη για την ίασή της σύντομα. Περιφρουρούμενες ζωές από εφηβεία...
