Κοινωνία

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, τα γράμματα, η επικοινωνία στρατιωτών και αμάχων κατά τους Παγκόσμιους ΠολέμουςΤα Ελληνικά Ταχυδρομεία και ο ρόλος τους στον πόλεμοΠοιός άνθρωπος θέλησε...

Η παράνοια των πολέμων στον 21ο αιώνα!Για μένα αυτό είναι ένα παιδάκι. Ένα παιδάκι που καθόλου δε μ' ενδιαφέρει από πού είναι, πού γεννήθηκε,...

Κάποτε, ήξερα ένα παιδί που φόραγε πάντα μαύρα. Μαύρο στενό τζιν, μαύρα άρβυλα, μαύρο μακό μπλουζάκι, στο πλάι του παντελονιού κρέμονταν αλυσίδες, είχε μηχανή...

Με συσπείρωση θα λυθούν τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίαςΕίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λόγο συμπονετικό, λόγο ουσιαστικό, λόγο υποστήριξης των ανθρώπων που παλεύουν τόσες...

Τί άλλο πέρα από τη φράση του Μακρυγιάννη «Είμαστε εις το εμείς κι όχι εις το εγώ»;

Υπάρχει κακό μάτι, πραγματικά υπάρχει! Υπάρχει στο βλέμμα που σε σκανάρει μέχρι να εντοπίσει κάτι, υπάρχει το βλέμμα που διαπερνά κάθε πόρο του σώματός...

Στις μεγάλες κρίσεις οι άνθρωποι μένουν μόνοι. Αβοήθητοι σχεδόν από αυτούς που περίμεναν ότι θα τους προσφέρουν τη μεγαλύτερη βοήθεια. Μα, υπάρχουν ακόμα οι εθελοντές, οι άνθρωποι που βάζουν το καλό των άλλων πάνω από το δικό τους, αυτοί που αντιστέκονται στους κανόνες και τους κανονισμούς. Και μέσα από αυτούς, βρίσκουν τα λόγια του Λειβαδίτη θέση.. «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά, να δούνε της γης οι θλιμμένοι, να ‘ρθούνε, να βρουν συντροφιά»

Εμείς, οι προσωρινοί και μικροί μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου και στη δύναμη της Γης. Η θέση μας στον πλανήτη και η απόλυτη ανάγκη για αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμό μπροστά στο τυχαίο, στον πόλεμο, στην καταστροφή.