Ελπίδα Πατεράκη

Χτύπα την πόρτα και ίσως ακούσεις απάντησηστο έλα και στο μείνε, στο ξεκίνα και περίμενε,στο δώσε χρόνο και μη χάνεις χρόνο, στο κοίτα...

Οι Πασχαλιές των παιδικών μου χρόνωνήταν πάντα ζεστές! Οι Μεγάλες Παρασκευές ήταν πάντα με νοτιά και λίγη συννεφιά. Το λινό φορεματάκι και η...

Αχ, Αθήνα, σ' αγαπώ!Μια σύντομη επίσκεψη στην πρωτεύουσα μ' έκανε να σκεφτώ, ότι κάποια στιγμή οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου, θα πρέπει να δίνουν...

Η Κωστούλα ήταν αερικό! Μια λαμπερή νεράιδα που πετούσε και πρόφταινε των άλλων τις μύχιες σκέψεις, τις δυσκολίες και τους αναστεναγμούς. Με το μαγικό ραβδάκι της έπαιρνε τα βάρη και έδινε λάμψη στη σκοτεινιά! Αυτό το κορίτσι είχε μόνο φως! Τίποτα δεν ήταν ικανό να την κάνει να μείνει στα σκοτάδια του μυαλού, της ψυχής και των δυσκολιών του σώματος.

Στις μεγάλες κρίσεις οι άνθρωποι μένουν μόνοι. Αβοήθητοι σχεδόν από αυτούς που περίμεναν ότι θα τους προσφέρουν τη μεγαλύτερη βοήθεια. Μα, υπάρχουν ακόμα οι εθελοντές, οι άνθρωποι που βάζουν το καλό των άλλων πάνω από το δικό τους, αυτοί που αντιστέκονται στους κανόνες και τους κανονισμούς. Και μέσα από αυτούς, βρίσκουν τα λόγια του Λειβαδίτη θέση.. «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά, να δούνε της γης οι θλιμμένοι, να ‘ρθούνε, να βρουν συντροφιά»

Εμείς, οι προσωρινοί και μικροί μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου και στη δύναμη της Γης. Η θέση μας στον πλανήτη και η απόλυτη ανάγκη για αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμό μπροστά στο τυχαίο, στον πόλεμο, στην καταστροφή.

Οι Σειρήνες της σύγχρονης εποχής, οι γκουρού, οι μάγοι και τα μαγικά τους, τα δυνατά τους μυστικά που φέρνουν χρήμα, ευτυχία κι επιτυχία. Κι οι Αργοναύτες που ξέχασαν πώς να κάνουν κουπί, που ξέχασαν πως έχουν μέσα τους κρυμμένο τον πιο μεγάλο θησαυρό!

Βίκτορ Φρανκλ, Ναι στη ζωή! Το βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσουμε όλοι για να τιμήσουμε τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, στη μνήμη των εκατομμυρίων ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στη δίνη της μεγαλύτερης φρίκης!