Ζητούνται άνθρωποι ειλικρινείς, να αγαπούν την αλήθεια!

Ζητούνται άνθρωποι ειλικρινείς, να αγαπούν την αλήθεια!

Να την αγαπούν και να την υποστηρίζουν! Να τη λένε και να δείχνουν το δρόμο και στους άλλους, να μην την κρατούν φυλακισμένη για τον εαυτό τους, να μην την αγνοούν, να μην την ξεχνούν, να μην κάνουν τα στραβά μάτια!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο εργοστάσιο ψεμάτων από το σπίτι μας, τις σχέσεις μας. Σε όλους τους τομείς, εργασιακούς, φιλικούς, συγγενικούς, καλύπτουμε την αλήθεια. Ποιός ζει τελικά την αλήθεια του; Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Ποιός ξέρει την αλήθεια του και τη ζει; Ποιός ξέρει να σχετίζεται αληθινά με τους άλλους και να είναι σε θέση να δείχνει και να μοιράζεται τον αληθινό του εαυτό, τα πραγματικά του θέλω, τις αληθινές του ανάγκες;

Λέμε ψέματα πρωτίστως στον εαυτό μας. Λέμε ψέματα στους αγαπημένους μας για να μην τους πικράνουμε, γιατί η αλήθεια δεν είναι πάντα γλυκιά κι ευκολοχώνευτη!

Λέμε ψέματα στους γονείς για να μην τους στενοχωρήσουμε, αρκετά έχουν τραβήξει για μας, ας μην τους φορτώσουμε κι άλλα. Λέμε ψέματα με ευκολία όπου μπορούμε. Λέμε ψέματα για να αποφύγουμε καταστάσεις. Αχρείαστα να είναι αλλά τα λέμε. Και τα δείχνουμε. Και είμαστε εντάξει με αυτό.

Τα στολίζουμε, για να χρυσώσουμε το χάπι. Τα λέμε αθώα. Τα λέμε κατά συνθήκην. Τα λέμε μισή αλήθεια. Κόκκους. Ίχνη. Τα καταπίνουμε αμάσητα, ειδικά όταν μας τα λένε.

Είμαστε θύτες, είμαστε και θύματα. Η ειλικρίνεια κατηγορείται ως αγένεια. Η αλήθεια είναι βαριά και ασήκωτη. Είναι η μαύρη αλήθεια. Η πικρή.

Να το πω, να μην το πω; Άστο καλύτερα. Θέλω πραγματικά να ξέρω; Βρε, άστο καλύτερα σου λέω! Θέλουν οι άλλοι να ξέρουν; Πώς να το πω τώρα αυτό; Άστο παιδί μου! Καλύτερα τ’ αμίλητα από τα μιλημένα, λένε στα χωριά μας! Σκέψου ένα μικρό ψεματάκι στα γρήγορα, αθώο να είναι, έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι, δεν έβλαψε ποτέ ένα ψεματάκι!

Το άλλο όνομα του ψέματος, η δικαιολογία, που μαζί με τη γλώσσα μπορούν να τσακίσουν ολόκληρα συστήματα και ψυχές και καρδιές.

Υπάρχει άνθρωπος που είναι απόλυτα ειλικρινής, που λέει αλήθεια μόνο και ζει με αλήθεια σε όλους τους τομείς της ζωής του; Υπάρχει ο άνθρωπος ο ειλικρινής που θέλει να είναι καλά με τον εαυτό του πρώτα και μετά με όλους τους άλλους, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν θα γίνει «κακός» ή αν θα συνεχίσει να έχει σχέσεις με τους ανθρώπους που δεν αντέχουν την αλήθεια;  

«Έχουμε χρέος να λέμε την αλήθεια, όχι να λέμε πολλά», έλεγε ο Δημόκριτος.

Σύμφωνοι. Έχουμε ύψιστο χρέος. Κανένα ψέμα δεν θα έπρεπε να είναι δικαιολογημένο και τίποτα στον κόσμο δεν θα έπρεπε να το αντέχει, να το διαιωνίζει, αρκετές φορές λέγοντας ένα ακόμα ψέμα για να στηρίξει το προηγούμενο.

Ζητούνται άνθρωποι ειλικρινείς, να αγαπούν την αλήθεια!

Ο Σοφοκλής έλεγε, ότι κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο και πως όταν λέμε την αλήθεια, δεν κάνουμε ποτέ λάθος και ο Μένανδρος, ότι είναι αδύνατο να κρυφτεί η αλήθεια, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος έλεγε, πως κάποιες φορές είναι προτιμότερο ένα ψέμα από μια κακή αλήθεια!

Πράγματι, η αλήθεια δεν κρύβεται και έρχεται η στιγμή που όλα έρχονται στο φως γιατί ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο! Το ψέμα εγκλωβίζει και συνθλίβει τις ελεύθερες ψυχές, τραυματίζει και σκοτεινιάζει τις μέρες μας, φέρνει βάρη και άγχη εκεί που δε θα έπρεπε να υπάρχουν.

Σε μια εποχή που το να μιλάς με ειλικρίνεια θεωρείται αγένεια, η συγκαλυμμένη αλήθεια αποκτά άλλη αξία! Όμως καμιά καμουφλαρισμένη σε ψέμα αλήθεια, δεν μπορεί να αξίζει. Ο Τζωρτζ Όργουελ το είχε πει ωραία, ότι «σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική».

Δεν ξέρω με ποιούς ταυτίζεστε κι αν είστε σε κάτι σύμφωνοι. Ξέρω όμως, πως αν θέλουμε να λεγόμαστε ειλικρινείς και καθαροί άνθρωποι, θα πρέπει να πάψουμε να κρύβουμε την αλήθεια μας, όσο κι αν αυτή πληγώνει, όσο κι αν δεν αρέσει, όσο κι αν οι άλλοι –πάντα οι άλλοι- θα έχουν κάτι να πουν. Αν θα πάψουμε να ενδιαφερόμαστε για τους άλλους και τη γνώμη τους, θα αρχίσουμε να υποστηρίζουμε και την αλήθεια με όλο μας το Είναι!