Εφαρμόζεται τελικά ο αντικαπνιστικός νόμος;
Με τους καπνιστές δε με χωρίζει τίποτα, εκτός από τη συνήθειά τους να καπνίζουν σε κλειστό χώρο και σε ώρα φαγητού.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει με απαγορεύσεις και πρόστιμα, αλλά με ευγένεια και σεβασμό στην ώρα και στην παρέα.
Δε μ’ ενδιαφέρει να το κόψεις ή αν θα το κόψεις. Σκασίλα μου. Τώρα πια όλοι ξέρουν τις βλάβες που προκαλεί, ακόμα και συ. Δε με νοιάζει που είσαι θαμπός. Που έχουν κιτρινίσει όλα πάνω σου, που δεν μυρίζεις όμορφα, που φιλάς και κάνω πίσω.
Δε μ’ ενδιαφέρει να σε πείσω. Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις. Δε μ’ ενδιαφέρει να μάθω για ποιους λόγους το κάνεις. Κάνε το. Δική σου υπόθεση. Κάπνιζε πολύ, κάπνιζε συνέχεια, χωρίς σταματημό, ακόμα κι αν ξέρεις πως θα αρρωστήσεις γρήγορα.
Αυτό που με νοιάζει όμως και μάλιστα πολύ, είναι η επιθυμία ΜΟΥ να θέλω να ζω σε καθαρό κλειστό χώρο, σε μια χώρα που σέβεται και του άλλου τις ανάγκες, ανεξάρτητα με το αν θες κατά βάθος εσύ να τις σεβαστείς.
Δε μ’ ενδιαφέρει αν είσαι υπουργός ή στο μεροκάματο και στα ενδιάμεσα της εργασίας θες να κάνεις το τσιγαράκι σου να χαλαρώσεις. Αφού δεν ενοχλείς εμένα είναι δικαίωμά σου. Με νοιάζει όμως, όταν θες να επισφραγίσεις την απόλυτη χαρά σου, στο τέλος ενός γεύματος με τους φίλους σου, με ένα τσιγαράκι, και ειδικά όταν φυσάς τον καπνό σε ευθεία γραμμή πάνω μου την ώρα που τρώω.
Δεν έχω όρεξη να βγαίνω για βόλτα ή επίσκεψη και να επιστρέφω βάζοντας όλα τα ρούχα για πλύσιμο και τον εαυτό μου επίσης κατεπειγόντως στην μπανιέρα, μέσα στη μαύρη νύχτα για να κοιμηθώ ήσυχα, επειδή πολύ απλά, ανεξάρτητα από αυτά που εισέπνευσα, βρώμισαν κι όλα επάνω μου.
Δε με νοιάζει να σου κάνω καταγγελία μαγαζάτορα και να πληρώσεις, αυτό είναι το τελευταίο που θα σκεφτώ, έτσι κι αλλιώς, μόλις πληρώσεις τα ίδια θα ξανακάνεις, γιατί από σένα ξεκινούν όλα. Μπορώ όμως να μην ξανάρθω και να το πω σε όοοοοοοοολους τους φίλους μου που ήθελαν να έρθουν. Έτσι ξεπερνάμε και το πρόστιμο!
Κουράστηκα να ασχολούμαι με τα βασικά. Και θα στο πω το παράπονό μου και δε με νοιάζει αν παρεξηγηθείς. Βαρέθηκα να έχεις μόνο εσύ δικαίωμα στην απόλαυση! Βαρέθηκα, γιατί δεν κατανοείς ότι αυτό που κάνεις όχι μόνο με ενοχλεί αλλά με βλάπτει, σε βαρέθηκα γιατί είσαι παρτάκιας!
Πολλοί έχουν μιλήσει για σεβασμό. Γι αυτό λοιπόν θα χρησιμοποιήσω τα λόγια άλλων για να πω όσο καλύτερα μπορώ αυτό που θέλω.
«Το να είσαι ελεύθερος δεν σημαίνει απλώς να σπάσεις τις αλυσίδες σου, αλλά το να ζεις με τρόπο που να σέβεται και να υποστηρίζει την ελευθερία των άλλων» Μαντέλα
Δεν υπήρξα ποτέ καπνίστρια, μα πάντα κάπνιζα. Κάπνιζα τους καπνούς στα μαγαζιά, τους καπνούς της παρέας, τους καπνούς στους χώρους επιβίβασης, στα ιατρεία, στα διαλείμματα, στα ταξί, στα σαλόνια, οπουδήποτε!
Έχω καπνίσει πολλά τσιγάρα. Από παιδί. Σε αυτοκίνητα και οικογενειακές μαζώξεις, σε σπίτια μικρά και σπίτια μεγάλα, με κλειστά παράθυρα, σε οικογενειακές ταβέρνες την ιερή ώρα του φαγητού.
Δεν ισχύει κανένας αντικαπνιστικός νόμος και δεν θα ισχύσει για όσο ο άνθρωπος θα είναι ασεβής, για όσο ο άνθρωπος θα είναι απαίδευτος.
Λένε, πως όλοι είναι καπνιστές που κυκλοφορούν στις ταβέρνες και στις καφετέριες. Ναι, μάλλον. Αλλά ξέρετε γιατί; Γιατί οι μη καπνιστές έπαψαν να βγαίνουν από τα σπίτια τους και γι’ αυτό το λόγο καφετέριες και άλλοι χώροι που απευθύνονται σε μή καπνιστές είναι γεμάτοι τώρα πια!
Υ.Γ Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εξακολουθεί να παραμένει η συμπεριφορά των Ελλήνων σε χώρες ξένες, των οποίων οι πολίτες σέβονται και τους νόμους και τους συνανθρώπους τους.
