Είκοσι χρόνια και…
Αποχωρίζομαι πράγματα
Την ύλη που έδενε
Που έδεσε
Που κράτησε
Αποδομώ
Την ύλη των πραγμάτων
Την κραταιά ουσία
Την τόσο μικρή στιγμή
Του ονείρου το ξέφραγο αμπέλι
Αργοσβήνει και κείνο το φως
Το φως των δυο που το ‘βλεπαν κι άλλοι
Και οι άλλοι
Πάντα οι άλλοι
Πάντα για πάντα
Και ως πάντα, μεγάλη ψευτιά κάποιες λέξεις
……………………………….
Αποδομώ… μου το διορθώνει ο υπολογιστής σε αποδημώ
Απομακρύνω
Αποδυναμώνω
Αποκαρδιώνω
Κι αφήνω
Πίσω αφήνω εκείνα των σημαδεμένων είκοσι χρόνων
Οριστικά
Ούτε
Αμετάκλητα
Ούτε
Απίθανες λέξεις, αστείες
……………………
Οι στίχοι μένουν τελικά
Τραγούδια
Αναμνήσεις
Δυο τρεις φωτογραφίες
Και κάτι σχέδια
Ελπίδα Π.
