Κυριακή πρωί. Ξυπνώ πάντα νωρίς κι έχω την τύχη να βλέπω τέτοιες όμορφες εικόνες σαν και αυτή.
Ο ουρανός με σκόνη και σύννεφα που έφερε ο νοτιοδυτικός με τα πολλά μποφόρ του. Κυριακή πρωί και μετά από πολλές μέρες που οι ιώσεις με κράτησαν σπίτι, ετοιμάζομαι για μια όμορφη διαδρομή σε έναν σπουδαίο προορισμό.
Ιερά Μονή Σαββαθιανών, χώρος ιερός και αγαπημένος.
Έχω την τύχη να βρίσκομαι πολύ κοντά σε ένα καταπληκτικό ορθόδοξο μοναστήρι. Η μονή Σαββαθιανών βρίσκεται λίγα μόνο χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και εκεί πάνω στο βουνό στα 440 μέτρα ανεβαίνεις μέσω της Ροδιάς και ανασαίνεις ζωή και γαλήνη μέσα σε λίγη ώρα.
Το τοπίο άγριο και μοναδικό, καθαρά κρητικό!
Η συννεφιά της μέρας μεγεθύνει στα μάτια μου την ομορφιά της διαδρομής.
Ο δρόμος βατός σε φτάνει ακριβώς στο όμορφο γυναικείο ησυχαστήριο, που έχει ζωή πολλών αιώνων, που πέρασε πολέμους, καταστροφές και διωγμούς και τελικά άντεξε και υπάρχει ως σήμερα ως διατηρητέο.
Στην πορεία μου σταματώ και φωτογραφίζω όσα βλέπουν τα μάτια μου. Τι τύχη!
Λίγο πριν φτάσω στην είσοδο του μοναστηριού, τα κατσικάκια στέκονται και με κοιτούν χωρίς να κινούνται, σταματούν επί τόπου και περιμένουν την επόμενη κίνησή μου.
Σε λίγα μέτρα ο δρόμος τελειώνει. Δεν έχει άλλο μετά από εδώ, ο δρόμος σταματά έξω από το μοναστήρι.
Όμορφο μονοπάτι σε οδηγεί στο εσωτερικό του μοναστηριού. Καλαίσθητο, καθαρό, πνιγμένο στο πράσινο και στις δημιουργίες σε καλωσορίζει και σε δέχεται όπως είσαι.
Ταπεινό μέσα στην απίστευτη ομορφιά του ανακουφίζει κάθε ψυχή, αναπτερώνει κάθε πεσμένο ηθικό, χαρίζει απλόχερα χαμόγελα και αγάπη χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς πολλά λόγια, μόνο με το να είσαι εκεί.
Εδώ και λίγο διάστημα είναι η αλήθεια, αντιλήφθηκα πόσο σπουδαία και σημαντική είναι η γνώση της βάσης της υπαρξιακής μας ταυτότητας.
Έννοιες που ως τώρα απλά υπήρχαν στο μυαλό μου, μα δεν ήταν βίωμα, ίσως να μην ήταν ανάγκη να τις γνωρίζω ουσιαστικά…
Μα για όλους κάποτε γίνεται το “κλικ” και καμιά φορά τυχαία γεγονότα ανοίγουν ένα παράθυρο να μπει η γνώση, να σταθεί η ουσία και το ζητούμενο που για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό.
Κι αυτή η σκέψη, όταν είναι ξεκάθαρη στο νου και στην ψυχή τον ηρεμεί, τον ενθαρρύνει, τον ανακουφίζει.
Κι έτσι στέκει σαν το δέντρο αυτό δυνατό και ξεκάθαρο, σταθερό σε κάθε μπέρδεμα, ταλαιπωρία, φουρτούνα, κακοτυχία, αρρώστια.
Μαθαίνει να ξεχωρίζει και να δέχεται, να μελετά και να καταλήγει με γνώση και καθαρή καρδιά σε ό,τι ευχαριστεί την ψυχή του. Να μην ζει μπερδεμένος.
Δεν ήθελα να σας κουράσω με ιστορικά στοιχεία και χρονολογίες, άλλωστε με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε τα πάντα. Ήθελα μόνο να δείξω την ομορφιά και να την μοιραστώ μαζί σας.
Το εσωτερικό της μονής σε καλοδέχεται πάντα με λουλούδια ανθισμένα όλο τον χρόνο, κέρασμα καφέ και ανοιχτή αγκαλιά.
Κι αν κάτι πολύ ζηλεύω και θαυμάζω εδώ, είναι η ηρεμία, η ισορροπία, η τάξη των σκέψεων και η γνώση.
Εδώ ποτέ δεν θα σε ρωτήσει κανείς ποιος είσαι, τι είσαι, από που είσαι, αν πιστεύεις, που πιστεύεις.
Εδώ απλά είσαι ένας άνθρωπος αγαπητός κι αυτό είναι αρκετό.
Ελπίδα Π.
