Τα Ψυχοσωματικά των Χριστουγέννων
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που τρέμουν στην ιδέα της εορταστικής περιόδου που έρχεται. Νομίζουμε ότι τα Χριστούγεννα είναι μια μαγική εποχή γλεντιού και ανταλλαγής ευχών αγάπης αλλά η πραγματικότητα για πολλούς είναι διαφορετική: το άγχος της τελειότητας σε όλα – διακόσμηση, εμφάνιση, συμπεριφορά – καθώς και οι υποχρεώσεις σε χρήμα και κοινωνικές συναναστροφές, φτιάχνουν ένα σκηνικό αβάσταχτο για όσους αγαπούν τους χαμηλότερους τόνους, για όσους αγωνίζονται να επιβιώσουν, για όσους είναι μόνοι, νοσούν, έχουν χωρίσει ή απλά δεν διαθέτουν την όρεξη της υπερκατανάλωσης που χαρακτηρίζει τις συγκεκριμένες εβδομάδες.
84% των ανθρώπων που ζουν με συμπτώματα ψυχικής νόσου, παραδέχονται ότι αυτά χειροτερεύουν κατά τη διάρκεια των γιορτών. Άλλοι ομολογούν ότι τα οικογενειακά τραπέζια και η προοπτική γι’ αυτούς να βρεθούν ανάμεσα σε μεγαλύτερα γκρουπ συγγενών, τους αγχώνουν και τους προκαλούν συναισθήματα κατωτερότητας και θυμού από τυχόν σχόλια ή συγκρίσεις στις οποίες θα επιδοθεί η παρέα (πηγή: Rethink Mental Illness).
Τα Χριστούγεννα κάνουμε πολλά, μικρά παζάρια σε σχέση με όσα προσφέρονται ή όσα είμαστε πρόθυμοί να αναζητήσουμε – δεν μπορούμε να τα αγοράσουμε όλα, ποιος είναι ο προϋπολογισμός του Secret Santa στην οικογένεια, με πόσα δώρα επιτρέπεται να βομβαρδίσουμε τα παιδιά, θα φτάσει ο μισθός για να καλυφθούν όλες οι υποχρεώσεις; Κι ακόμα, που θα μας βρει η πρώτη ημέρα της πολλά υποσχόμενης επόμενης χρονιάς;
Πρακτικά και υπαρξιακά ζητήματα μπερδεύονται γλυκά με ιεροτελεστίες φαγητού, οινοποσίας, οικογενειακών συγκεντρώσεων με μέλη της οικογένειας που ειδικεύονται στο να σε κάνουν να αισθάνεσαι ανεπαρκής ή ταξίδια στο εξωτερικό που παίζουν το ρόλο της ανάσας οξυγόνου, πριν χαθεί η φαντασίωση άλλης μιας ευκαιρίας να αλλάξεις τη ζωή σου με μυθιστορηματικό τρόπο.
Έτσι μένουμε με το άγχος και τις ματαιώσεις από όσα ονειρευτήκαμε, με την προσμονή ενός ραβδιού που θα φέρει εκείνες τις αλλαγές που δεν τολμήσαμε ή που φοβόμαστε να προκαλέσουμε οι ίδιοι.
Τί θα μπορούσαμε λοιπόν να κάνουμε για να διατηρήσουμε την ισορροπία σε πνευματικό, γνωστικό και ψυχοκοινωνικό επίπεδο, κατά τη διάρκεια των εορτών;
Να βάλουμε σε προτεραιότητα τον εαυτό μας
Δεν είναι εγωιστικό, είναι ζήτημα ζωής ή ψυχολογικού θανάτου. Η ζωή ανήκει στον καθένα και την καθεμία – ας μην την παραδίνουμε σε σχέδια, αποφάσεις, προσταγές άλλων ή επιταγές της κοινωνίας.
Να καθόμαστε υπομονετικά με τα αρνητικά συναισθήματα
…μέχρι να περάσουν. Και θα περάσουν.
Να εστιάζουμε στο παρόν
Βήμα-βήμα, μία-μέρα-τη-φορά, περπατάμε το δικό μας, μοναδικό μονοπάτι γνώσης και ανακάλυψης των αντοχών και των επιθυμιών μας.
Να δωρίζουμε την προσοχή μας, την ενεργητική ακρόαση, τη φιλία μας, τη συμπαράσταση, την υποστήριξη, τη φροντίδα σε αυτούς που τη χρειάζονται
Δεν απαιτούνται υλικά αγαθά.
Να κάνουμε μια στάση
Είσαι αρκετός/ή. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα περισσότερο. Δεν χρειάζεται να αποφασίσεις τώρα. Επίλεξε τον εαυτό σου. Πες όχι σε πράγματα που δεν τα αισθάνεσαι κατευθείαν άνετα, που δεν σε ικανοποιούν αλλά τα ανέχεσαι, που δεν γεμίζουν την ψυχή σου. Οι δικές σου διακοπές είναι η παύση ανάμεσα σε αυτά που συνήθιζες να κάνεις και στη νέα πραγματικότητα που επιθυμείς – ξεκίνα από εσένα. Μηδένισε.
