Με μια εφημερίδα…
Κάποτε, η μέρα μου είχε απαραίτητα διάβασμα εφημερίδων. Εκεί έβρισκα όχι μόνο τον τίτλο της είδησης μα και αναλύσεις, νέες λέξεις, σκέψεις, φωτογραφίες, από το πρώτο φύλλο ως το τελευταίο υπήρχε ενδιαφέρον. Τότε, που όλα είχαν ενδιαφέρον και ψάχνοντάς τα είχα και την ψευδαίσθηση ότι θα υπάρξει η αλλαγή, ότι ο κόσμος προοδεύει, ότι κάθε μέρα θα προέκυπτε κάτι που θα αποτελούσε ελπίδα και προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο.
Μετά ήρθαν τα σκάνδαλα, μάθαμε πολλά, άλλαξε το σκηνικό, βγήκαν όλα στη φόρα, το ρεπορτάζ άρχισε να γίνεται κάτι άλλο, σα να πήρε να ροζίσει και οι αναλύσεις δεν έβαζαν το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων. Και ύστερα ήρθαν τα δώρα, cd, βιβλία, επιταγές για σούπερ μάρκετ, δωροεπιταγές λογής σαν γλυκές καραμέλες που προσκαλούσαν τους αναγνώστες στην αγορά της, μόνο που δεν υπήρχε πια κανένα ενδιαφέρον για το εσωτερικό της.
Και η ροή των πραγμάτων άλλαξε όχι σταδιακά, αλλά απότομα. Το ίντερνετ το καλό, το ίντερνετ το γρήγορο έφερε μεγάλες αλλαγές παντού, όχι μόνο στον Τύπο. Χωρίς να μοιράζει ουσιαστικά δώρα χειροπιαστά, άφηνε την ελευθερία να γυρίσεις τον κόσμο όλο σε ένα λεπτό και σχεδόν δωρεάν.
Και μίκρυναν οι λέξεις και χάθηκε η ουσία και χάθηκαν τα κόμματα και ο προσανατολισμός, τα δάνεια έγιναν χρυσά, τα λαδώματα και οι μίζες εκτοξεύτηκαν, όλα τα μάθαμε, όλα τα είδαμε, τάχα η εκκαθάριση της μούχλας και της βρωμιάς από κάθε χώρο θα άνοιγε δρόμο σε μια σπουδαία αλλαγή που κι αυτή όταν θα συνέβαινε δε θα έχανε χρόνο να αποδείξει ότι είναι μία από τα ίδια στον ορίζοντα που έμενε ίδιος και απαράλλαχτος για χρόνια.
Ευτυχώς τυπώνονται ακόμα διάφορα, κυρίως βιβλία, καλά κακά δεν έχει σημασία και πρέπει να συνεχίσουν να τυπώνονται. Να τα ανοίγουμε, να τα μυρίζουμε, να τα τσακίζουμε, να τα λεκιάζουμε, να τα σημειώνουμε, να τα σημαδεύουμε, να βρίσκουμε τυχαία σε μια σελίδα δυο κόκκους άμμου, ένα ψίχουλο, ένα λουλούδι, λίγη μυρωδιά αντηλιακού, μια κλωστή, ένα χαρτάκι απόδειξης καφέ…
Αλλάζουν οι εποχές. Αλλάζουν τα χρόνια, μαζί και μείς. Τα παιδιά αλλάζουν. Δεν είναι σαν εμάς τότε. Ευτυχώς η αγάπη δεν αλλάζει και επικοινωνούμε ακόμα γιατί κρατάμε σταθερά. Αυτά που μας μεγάλωσαν είναι τόσο ζωντανά λες και είναι εδώ, σχεδόν τα ίδια. Αυτά που μάθαμε, αυτά που βιώσαμε, οι γεύσεις, οι εικόνες, οι μυρωδιές, οι ήχοι, όλα είναι τόσο ικανά ακόμα να μας συγκινήσουν, σα να μην πέρασε μια μέρα.
Κι αυτός ο χρόνος κύκλους κάνει. Επεκτείνεται λίγο και επιστρέφει στη βάση, αγγίζει τα γνωστά χρονικά όρια, αυτά που έθεσε ο άνθρωπος για να ξεχωρίζει τις εργασίες από την υπόλοιπη ζωή, επιτρέποντας στις ώρες να μας εξυπηρετούν μοιράζοντας οχτάωρα και ωράρια, αφήνοντας τη φύση να ζει σε δικούς της ρυθμούς και τρόπους.
Αν και πολλές φορές νιώθουμε να χάνεται η ελπίδα και πως όλα είναι ένα μεγάλο τίποτα, ωστόσο δεν μπορεί να μη βλέπουμε την ουσία σε όσα χρόνια ατελείωτα συντηρούν τις ανθρώπινες ανάγκες, στις κουβέντες μας, στα αγγίγματά μας, στη φροντίδα και στις έννοιες, στην κάθε στιγμή της ημέρας εύκολη ή δύσκολη. Και μόνο αυτή η σκέψη με κάνει να νιώθω πως τίποτε δεν έχει τελειώσει, τίποτε δεν είναι έρμαιο σε έναν κόσμο που κινείται πολλές φορές αυτοκαταστροφικά, μα μοναδικά τελικά.
Μακάρι να είχαν οι άνθρωποι τη λογική να μην ακολουθούν απερίσκεπτα άφρονες και μικρούς σε σκέψεις και συναισθήματα, μικρούς μπροστά στο μεγαλείο της ζωής που νομίζουν ότι έχουν φέρει στα μέτρα τα δικά τους κάνοντας κουμάντα.
Πολλοί παράξενοι τύποι σήμερα κρατούν την ισορροπία του κόσμου στα χέρια τους. Πολλά ανθρωποειδή κυριευμένα από μανία εξουσίας, πάθη και ματαιοδοξία μαζεύουν πλούτο και δύναμη απειλώντας τους υπόλοιπους εμάς, μικρούς και άβουλους, αδύναμους να τα βάλουμε μαζί τους, να φέρουμε ανατροπή για το κοινό καλό. Κι αυτό το ξέρουν, γνωρίζουν καλά ότι όσα περισσότερα προβλήματα έχει ο άνθρωπος στην καθημερινότητά του, όσο δε θα μπορεί να βιοποριστεί αξιοπρεπώς και να καλύψει τις ανάγκες του, όσο δε θα μπορεί να βρει μια σκιά στο λιοπύρι και μια ζεστασιά στο κρύο, τόσο αυτοί θα αποκτούν δύναμη και θα απαιτούν υποταγή στις βουλές τους.
Μα άλλες οι βουλές Εκείνου. Κάποια στιγμή εύχομαι να καταλάβουμε. Και να ζήσουμε επί γης μια ζωή παραδείσου!
Να είστε πάντα καλά, με καθαρή σκέψη και κυρίως λαμπερή συνείδηση!
Φιλιά στα παιδιά!
Photo by Heath Vester on Unsplash
