Κριτσίνια κανέλας ή πώς μια αποτυχία οδηγεί στην επιτυχία
Και έτυχε και πέτυχε! Θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος της σημερινής συνταγής. Ή τίτλος ζωής γενικότερα. Πόσες φορές οι αποτυχίες μας οδήγησαν στη γνώση και αυτή με τη σειρά της μας βοήθησε να είμαστε ευέλικτοι. Και τελικά να επιτύχουμε κάτι καλύτερο από αυτό που προσπαθήσαμε και απέτυχε.
Ένα μήνα πριν ετοίμαζα λίγα πράγματα για το πάρτι γενεθλίων του δεύτερου παιδιού μου, του Αντωνάκου μας.
Ήθελα να φτιάξω μηλοπιτάκια τυλιγμένα σε σφολιάτα σαν τριαντάφυλλο. Κι ενώ τα είχα ξαναφτιάξει με μεγάλη επιτυχία, αυτή τη φορά δεν ήθελαν να μου κάνουν τη χάρη. Δίπλωνα από ‘δω, δίπλωνα από κει, τίποτα…Όλο ξεδιπλωνόταν το άτιμο το μηλοπιτάκι και μόνο τριαντάφυλλο δεν θύμιζε.
Είχα τέσσερα φύλλα σφολιάτας αποψύξει, αρκετή ποσότητα και είχα προλάβει να κόψω τα μισά σε λωρίδες για να τυλίξω τα μηλοπιτάκια ντε! Εκείνη την ώρα σαν “Γλόμπος” -ποιος θυμάται το βοηθό του Κύρου Γρανάζη!- άναψε η ιδέα στο μυαλό μου και είπα να σώσω τις σφολιάτες.
Πασπάλισα τις λωρίδες σφολιάτας με ζάχαρη καστανή και κανέλα, τις τύλιξα περιστροφικά, δίνοντας το σχήμα σπιράλ. Τις έβαλα σε λαδόκολλα στη λαμαρίνα του φούρνου και έψησα για περίπου 15 λεπτά σε δυνατό φούρνο στους 200 βαθμούς. Πριν τις ψήσω τις άλειψα με κρόκο αυγού αραιωμένο με λίγο νερό και πασπάλισα με λίγη έξτρα καστανή ζάχαρη.
Τις αφήνω να κρυώσουν μόλις βγουν και έτοιμα τα σφολιατένια γλυκά κριτσίνια κανέλας. Έγιναν πεντανόστιμα στο άψε σβήσε. Και γρήγορα και με λίγα υλικά, ήταν μια επιτυχία ύστερα από την αποτυχία.
Τα ετοίμασα για τις μαμάδες του πάρτι, αλλά μαντέψτε! Τα έφαγαν όλα οι μικροί μας καλεσμένοι. Και καθόλου δεν το περίμενα μιας και η κανέλα δεν είναι κάτι που προτιμούν τα παιδιά εύκολα. Και έτυχε και πέτυχε λοιπόν αυτή η εναλλακτική ιδέα της τελευταίας στιγμής και πολύ το χάρηκα.
Σημειώστε τα υλικά και κρατήστε κι αυτό που θα σας πω: η κατάψυξη σας αν έχει κάποια βασικά υλικά όπως ζύμες, τυριά, αρτοσκευάσματα, προμαγειρεμένα φαγητά κτλ μπορείτε ανά πάσα στιγμή να σερβίρετε κάτι σε έκτακτη ανάγκη. Είτε έχετε μουσαφίρη, είτε κάτι δε σας πέτυχε, είτε γιατί βιάζεστε, είτε γιατί θέλετε κάτι γρήγορο και ξεκούραστο.
Υλικά:
1 πακέτο σφολιάτας (δύο φύλλα)
Ζάχαρη καστανή
Κανέλα
Κόβετε κάθετα στη μέση το κάθε φύλλο σφολιάτας και ύστερα σε οριζόντιες λωρίδες των πέντε περίπου εκατοστών. Πασπαλίζετε όλο το φύλλο με ζάχαρη καστανή και κανέλα. Στριφογυρίζετε την κάθε λωρίδα δίνοντας σχήμα σαν σπιράλ. Τοποθετείτε σε λαμαρίνα στρωμένη με λαδόκολλα αφού τα αλείψετε με αραιωμένο κρόκο αυγού με νερό. Πασπαλίζετε τα κριτσίνια με λίγη έξτρα καστανή ζάχαρη. Ψήνετε για δεκαπέντε λεπτά σε δυνατό φούρνο στους 200 βαθμούς. Επειδή ο κάθε φούρνος έχει δικό του τρόπο ψησίματος, θα ελέγχετε συχνά απλά να φουσκώσουν και να πάρουν ένα ελαφρύ χρώμα. Μην παραψηθούν, γιατί η ζάχαρη θα συμπεριφερθεί σαν καραμέλα και θα τα σκληρύνει και ίσως πικρίσουν.
Τα αφήνετε μετά να κρυώσουν καλά και να στεγνώσουν, πριν τα τοποθετήσετε εκεί που θα τα σερβίρετε. Κι αυτό για να μην κρατήσουν υγρασία και μαλακώσουν, αλλά να διατηρηθούν στεγνά και τραγανά.
Και τώρα που σας είπα όλα τα μυστικά για αυτό το εύκολο κριτσίνι, θα σας πω και λίγα πράγματα για τον «Γλόμπο» που αγαπούσα ως παιδί και ακόμα αν τύχει να δω κάποιο βίντεο με κινούμενο σχέδιο, θα κάτσω να το δω με χαρά.
Ο Γλόμπος ήταν ένα πανέξυπνο ρομπότ του Κύρου Γρανάζη που όλο εφευρέσεις έφτιαχνε. Αποτελείται από μεταλλικό σώμα με δύο χέρια και πόδια και μια λάμπα -εξ ου και η ονομασία Γλόμπος – για κεφάλι. Ο ίδιος τον είχε φτιάξει και είχαν μια άριστη συνεργασία μεταξύ τους. Αυτός άναβε όταν ήθελε κάτι να πει, σε άλλες ιστορίες έσπαζε και άλλαζε και είχε μια μυτερή άκρη η οποία συχνά δημιουργούσε προβλήματα όταν τρυπούσε κάτι. Βοηθούσε άριστα τον αφηρημένο μα πολυμήχανο Κύρο Γρανάζη.
Παρόλο που δεν μιλά φυσικά ποτέ, δείχνει να καταλαβαίνει και με το παραπάνω το αφεντικό και φίλο του, να μοιράζει σκέψεις μέσα σε συννεφάκια και συχνά να έχει συναισθήματα. Όλα αυτά αποτυπωμένα τόσο στο χαρτί στα Κόμιξ της εποχής, αλλά τόσο και στις ταινίες κινουμένων σχεδίων.
Ένα ρομπότ της σύγχρονης εποχής, παρουσιάστηκε πρόσφατα σε συνέντευξη μάλιστα. Δείχνει και αυτό να διαθέτει εξυπνάδα και ηθελημένα άφησαν να εννοηθεί ότι έχει και συναισθήματα. Μάλλον αντιγράφει. Όσο κι αν η επιστήμη εξελιχθεί, δε θα αντικαταστήσει ποτέ την ανθρώπινη ύπαρξη ένα μηχάνημα. Νομίζω πως ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Τουλάχιστον για μένα. Μετά λόγου γνώσεως και πάσα ειλικρίνεια σας ομολογώ, ότι άνετα ωστόσο, θα ήθελα ένα βοηθό σαν τον Γλόμπο να με βοηθά στις δουλειές του σπιτιού, να ολοκληρώνει κάτι που δεν καταφέρνω και κυρίως να μη μιλά. Καλό δε θα ήταν;
Περίοδος εργασιών και προετοιμασιών! Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα με υγεία και με ρέγουλο οι δουλειές. Όλα θα γίνουν!
