Είχα μερικές γλάστρες με όμορφα λουλούδια που εδώ και αρκετό διάστημα είχαν παραδώσει εαυτό. Δεν είχαν όρεξη, δεν άνθιζαν, το νερό δεν ήταν ποτέ αρκετό ούτε και λίγο, μάλλον δεν ήξεραν τι τους έφταιγε, αλλά τελικά δεν ήταν τίποτε από αυτά. Δεν ήταν κάποιο λάθος δικό τους που έπρεπε να διορθώσουν, δεν ήταν άρρωστα, δεν είχαν κακιά ρίζα. Απλά, δεν μπορούσαν να προοδεύσουν, κάποιος παράγοντας τα επηρέαζε και έμεναν στάσιμα, σχεδόν άρρωστα, οριακά ζωντανά ίσως, λυπημένα, άχρωμα.
Φέτος, αποφάσισα να τους αλλάξω θέση. Ήταν θέμα ζωής και θανάτου. Έπρεπε να αλλάξουν θέση γιατί έβλεπα ότι δεν τους έμενε πολλή ζωή και υπεύθυνη ήμουν εγώ. Αν εγώ δεν έκανα κάτι για αυτά, μόνα τους δεν μπορούσαν. Κι αφού είδα ότι τίποτε άλλο δε βοήθησε, ούτε το λίπασμα, ούτε η ενίσχυση με κάθε τρόπο, ούτε το καλό τάισμα, ούτε το ψέκασμα, το μόνο που έμενε ήταν να τους αλλάξω θέση και να τα μετακινήσω κατά την κρίση μου σε ένα ίσως πιο κατάλληλο περιβάλλον. Θα δοκίμαζα και ό,τι γινόταν! Αλλού πήγε η γαρδένια με μερικά κλαδιά γυμνά και κακορίζικα, αλλού η διπλαδένια, αλλού το δαφνάκι, αλλού το χρυσάνθεμο. Είπαμε, η ζωή τους παιζόταν κορώνα γράμματα.
Υπομονετικά, περίμενα να δω την αλλαγή. Η περιποίηση δεν άλλαξε, ήταν αυτή που έπρεπε χωρίς υπερβολές. Και το αποτέλεσμα θετικό! Η γαρδένια άρχισε να γεμίζει δυνατά και γεμάτα φύλλα κλαδιά για αρχή και μέσα σε λίγο χρόνο μου χάρισε τρία ολόκληρα λουλούδια! Η διπλαδένια δε σταμάτησε να ανθίζει, αν δε με περνούσατε για τρελή θα έλεγα κι ότι την άκουσα να τραγουδά ένα πρωί και το δαφνάκι δεν κάνει άλλη δουλειά από το να δίνει λουλούδια, χρώμα κι ομορφιά! Με μια μικρή μετακίνηση λίγων μέτρων, η ζωή επανήλθε και φώτισε τις μέρες τους και τις μέρες μου. Πήραν αυτό που είχαν ανάγκη γιατί προφανώς η θέση που τα είχα τα κούρασε πολύ και δεν είχαν τρόπο να μου το πουν παρά με τον μαρασμό τους.
Κι ένιωσα φοβερά υπεύθυνη και στενοχωρημένη που τα κράτησα σε αυτή την κατάσταση για πολύ καιρό, ενώ αυτά τα δόλια προσπαθούσαν να κρατηθούν στη ζωή χωρίς χαρά, χωρίς να κάνουν αυτό που ήξεραν ότι μπορούσαν να κάνουν, με μόνη επιλογή να προσπαθούν να προσαρμοστούν σε ένα ακατάλληλο για αυτά περιβάλλον. Και έφταιγα ξανά θα πω εγώ για την κατάντια τους. Γιατί τα έβλεπα να σβήνουν και δεν έκανα τίποτα. Τα άφηνα να ζουν έτσι καλοκαίρια και χειμώνες, πιστεύοντας ότι θα γίνει κάτι και ξαφνικά θα επανέλθουν, ενώ ήταν ολοφάνερο ότι είχαν κάτι άλλο ανάγκη, ενώ ήταν πασιφανές ότι δεν άντεχαν άλλο.
Δεν ξέρω αν αυτή η αλλαγή ήταν το όνειρο της ζωής τους ή αν το να μετακινηθούν μερικούς πόντους και μέτρα προς κάτι που δείχνει να τα βοηθά για την ώρα, είναι αυτό που θα τα κρατήσει στη ζωή χαρούμενα και υγιή για όλη τους τη ζωή, για όση ζωή τους μένει. Όμως, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα, δε μου κρατούν μούτρα για το χάλι στο οποίο τα είχα αναγκάσει να ζουν και μου το δείχνουν τρυφερά χαρίζοντάς μου λουλούδια. Η προσαρμογή βέβαια δεν ήταν για όλα εύκολη, η γαρδένια έδειχνε τις πρώτες μέρες ότι δε θα τα καταφέρει, όμως για κάποιο λόγο άντεξε, προσαρμόστηκε, δέχτηκε τη βοήθεια που της έδωσα, το χάδι μου, τις κουβέντες μου, και παρόλο που το πρώτο μπουμπούκι που έβγαλε και τρελάθηκα από τη χαρά μου δεν το κράτησε τελικά καθώς μαύρισε και έπεσε μαραμένο μετά από πολλές μέρες, τα υπόλοιπα κατάφερε να τα μεγαλώσει και να τα χαρεί!
Εγώ που λες, τσιτάτα και λόγια δεν τα συμπαθώ ιδιαίτερα, άλλωστε ο καθένας έχει μια γνώμη για το οτιδήποτε, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να δέχομαι όλων τις απόψεις, όμως μερικά είναι πολύ επιτυχημένα, όπως εκείνο του Ηράκλειτου
στην αλλαγή βρίσκουν τα πράγματα ανάπαυση
ή το άλλο το ωραίο του ανώνυμου και όχι τελικά του Γκάντι «πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει», καθώς και κείνο του Κομφούκιου
αυτός που θέλει να είναι σταθερά ευτυχισμένος πρέπει να αλλάζει συχνά
το άλλο του Τσώρτσιλ
το να βελτιώνεσαι σημαίνει να αλλάζεις, το να είσαι τέλειος σημαίνει να αλλάζεις συχνά
και φυσικά τη γνωστή παροιμία
πέτρα που κυλά ποτέ δε χορταριάζει
και άλλα πολλά μα πάρα πολλά περί μεταμορφώσεως και προσαρμογής και τέλους και αρχής και υπερεκτιμημένων ίσως κάποιες φορές δυνατοτήτων αλλά τελικά με μια έννοια στο τέλος να υπερισχύει, ό,τι σαν την αλλαγή δεν έχει, όπως λέμε σαν την Χαλκιδική δεν έχει κι άλλα παρόμοια!
Δε θα συνεχίσω την ιστορία. Το νόημά της νομίζω εύκολα το καταλαβαίνουν όλοι. Τα πράγματα έτσι έχουν και όσο κι αν είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε (γιατί έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολες οι αλλαγές πρακτικά και θέλουν κόπο), ωστόσο δεν παύουν κάποιες φορές να αποτελούν τη μόνη λύση. Μικρές μεγάλες δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι αλλαγές που θα μας μετακινήσουν από μια θέση στην άλλη, από μια κατάσταση σε μια διαφορετική, από μια λάθος τοποθέτηση σε κάτι που προωθεί λύσεις. Κι όταν ένα πρόβλημα λύνεται είναι πάντα για καλό, κι όταν ένα πρόβλημα κόμπος και βραχνάς δε λύνεται αλλά κόβεται, είναι ακόμα καλύτερο.
Καλό Αύγουστο φίλοι!
Να είμαστε καλά και όλα (σχεδόν) διορθώνονται, για όλα (σχεδόν) υπάρχει λύση!
Να περνάτε όμορφα, να προσέχετε τους εαυτούς σας και τη φύση!
Σας άρεσε αυτό που διαβάσατε;
Αν ναι, περιηγηθείτε ελεύθερα στη σελίδα του elpis calling και ανακαλύψτε περισσότερες δημοσιεύσεις.
Είναι σημαντικό να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε κοινά βιώματα και εμπειρίες, να ανταλλάσσουμε απόψεις, γι’ αυτό με χαρά θα διαβάσω το σχόλιό σας!
Πείτε μου τη γνώμη σας και κοινοποιήστε ελεύθερα το άρθρο που μίλησε στην ψυχή σας!
Αν θέλετε να ενημερώνεστε για περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα και συνεντεύξεις
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook https://www.facebook.com/elpiscalling
Κάντε εγγραφή στο You tube https://www.youtube.com/channel/UCma6lqG8MN0Bc1o9INMj73A
Ακολουθήστε μας στο Instagram https://www.instagram.com/elpiscalling/
Και στο Twitter https://twitter.com/elpiscall
