Δοκιμές μιας ζωής…
Δοκιμές, δοκιμές, μια ζωή δοκιμές.
Για όσα πρέπει να πηγαίνουν στη ζωή ρολόι, για να ρολάρει μια ζωή μικρή και περίπλοκη.
Να πρέπει να είναι όλα εντάξει, στρωμένα και αποδοτικά.
Να μην υπάρχει κενό.
Ούτε έξω ούτε μέσα.
Να φαίνεσαι και να είσαι. Να είσαι οτιδήποτε, αρκεί να είσαι.
Να μην έχουν οι άλλοι να πουν.
Που πάντα έχουν να λένε.
Να μην έχεις εσύ να πεις. Που πάντα έχεις.
Δοκιμή στην δοκιμή μετά από κάθε αποτυχία, μετά από κάθε επιτυχία.
Για να μην πλήττεις. Για να νομίζεις ότι δεν πλήττεις.
Προσπάθεια ετών και χρόνια να περνούν χωρίς να ξέρεις το υπόλοιπο.
Για ποιον χρόνο μιλάς πάλι;
Αυτόν που πέρασε και τον έχεις δεδομένο ή αυτόν που θα έρθει και αγνοείς;
Χρόνος δεν υπάρχει.
Μα πάντα υπάρχει χρόνος για τον καθένα κι ας είναι λίγος.
Χρόνια στα χρόνια και στου χρόνου τα χρόνια τα λεπτά, τα ντελικάτα, τα μοναδικά να ψάχνεις τροφή και νερό σε κάθε τι μικρό, σε κάποια λεπτομέρεια που θα σου δώσει χαρά.
Μα είναι ευλογία τελικά να μπορείς να δοκιμάζεις.
Να έχεις επιλογή, να μπορείς να σκέφτεσαι, να βλέπεις, να ακούς, να φαντάζεσαι, να δημιουργείς.
Κι ας κουράζεσαι.
Κι ας περνά ο χρόνος.
Κι ας νομίζεις.
Όλα οδηγούν κάπου, ας είναι κι ο προορισμός άγνωστος, τι πειράζει τελικά;
Λογαριασμό θα δώσεις πάλι;
