Τα ρέστα μου κύριε…
Η συνάντηση μας ήταν τυχαία. Δεν γνωριζόμασταν…
Είχα πάει στο Δίστομο, για την παρουσίαση ενός άλλου βιβλίου, άλλου συγγραφέα, πέρσι ή πρόπερσι το καλοκαίρι -δεν θυμάμαι με ακρίβεια να σου πω, πάντα χαμένος είμαι στην χρονική μου ασυνέχεια.
Κατέβηκα από τη μηχανή, σαν έφτασα και την πάρκαρα στα ριζά της πλατείας του χωριού. Εκεί τον είδα τον κο Δημήτρη, πρώτη φορά. Γνωστός μου είχε φανεί -πάντα αφηρημένος είμαι, σχώρνα με- και κινήθηκα προς το μέρος του. Του χαμογέλασα, μου χαμογέλασε, πολύ δεν θέλαμε, πιάσαμε κουβέντα.
Δες τώρα! Κολλητός ήταν με πρωτοξάδελφο της μάνας μου (Σιαδήμας και εκείνος) και το επώνυμό μου (Κασσάρας) είχε δώσει υπόσταση σε κάποιο χαρακτήρα των βιβλίων του.
Το βιβλίο το διάβασα μονορούφι, ξενυχτώντας.
Υπέροχος άνθρωπος, υπέροχο βιβλίο, πως αλλιώς να γινόταν…
Το βιβλίο αφορά σ’ ένα ταξίδι του συγγραφέα από την Ελλάδα στην Αίγυπτο, που γίνεται η απαρχή της αφήγησης για το ταξίδι ζωής του πρωταγωνιστή αφηγητή αλλά και η απαρχή για το δικό μας ταξίδι μέσα στο βιβλίο και τελικά μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο.
Ταξίδι γίνεται η ζωή του συγγραφέα -βιογραφικό αλλά και μυθοπλαστικό το βιβλίο θα υποθέσω- συντροφιά με με τις αναζητήσεις του κοινωνικές, ανθρωπιστικές, ερωτικές, θρησκευτικές… σαν και τις δικές μας αναζητήσεις!
Ζωή και θάνατος, έρωτας και επανάσταση, δικαιοσύνη και αδικία, αλτρουισμός και ηθική ευαισθησία περπατούν πιασμένα χέρι χέρι σε όλο το βιβλίο και αποτελούν τους άξονες γύρω από τα οποία στήνεται ο χορός της ζωής -του συγγραφέα αφηγητή αλλά και η δική μας.
Σκηνές και φλας-μπάκ, που αποδίδονται με κινηματογραφικό τρόπο και μας τροφοδοτούν με ηθοπλαστικά και πολιτισμικά στοιχεία, πρωτοπρόσωπη αφήγηση που δεν πλατειάζει, αλλά στέκεται ρεαλιστικά λιτή και έντονοι διάλογοι, που πατούν γερά στα πόδια τους, συνέθεταν διαρκώς μπροστά μου ένα σενάριο, που θα προσφέρονταν για κινηματογραφική ταινία.
Όμως να, αυτή εδώ η πρόταση μέσα από τις σελίδες του, χτυπάει δυνατά στο νου μου συνεχώς:
«Η τύχη: Η τύχη καθορίζει τη συνέχεια…. Η τύχη παίζει ερήμην των ανθρώπων, ερήμην των αναγκών, ερήμην των Θεών. Τα αποφασιστικά “γαμώτο”, δημιουργούν την δική τους τύχη.»
Τυχαία συναντηθήκαμε και γνωριστήκαμε με τον κύριο Δημήτρη τότε… τώρα όμως μ’ αυτό το βιβλίο καθόλου τυχαία· μου το ψιθυρίζουν οι αράδες του, μία μία σαν περνούν από τα μάτια μου μπροστά…
Μεστή και άνετη γραφή, που κουβαλά μέσα της την σοφία μιας ζωής, που αποκρυσταλλώνεται σε χαρακτήρες και γεγονότα. Στις σελίδες του θα βρεις κρυμμένες ερωτήσεις ζωής που βρίσκουν επιτέλους απαντήσεις, αλλά και απαντήσεις που νομίζεις πως κατέχεις, αλλά ήλθε η ώρα να τις θέσεις ξανά σε αμφισβήτηση.
Πολλά θα μπορούσα να γράψω για το βιβλίο, αλλά σ’ αυτά θέλω να μείνω μόνο.
Κριτικός δεν είμαι, αναγνώστης είμαι.
