Σου λένε να μη φας γλυκά. Αρχίζει η άρνηση και σταματάς σε όλες τις βιτρίνες φούρνων και ζαχαροπλαστείων, και τρέχουν τα σάλια σου μπροστά στο θέαμα μπακλαβάδων και λοιπών σιροπιαστών, αναμασάς το “μα γιατί” στην εντολή του γιατρού σου και ζυγιάζεις με ακρίβεια το ποσοστό της βλάβης του τι θα πάθεις, στα πόσα γραμμάρια και σε πόσο διάστημα.
Η συνειδητοποίηση τού γιατί, δεν αρκεί. Περνά ο καιρός και τελικά υποκύπτεις και λυγάς και ακολουθείς τις εντολές. Οι εντολές στη ζωή μας δυο τινά φέρνουν… ή σε μαντρώνουν ή σε ελευθερώνουν, αν ξέρεις να τις κατανοήσεις. Αυτός είναι ο δικός μου ορισμός για να ξεχνώ το βάρος της λέξης εντολή και του τι συνεπάγεται μια παράβασή της.
Λογικά κάθε πράξη έχει και μια απαγόρευση, αλλά απαγόρευση χωρίς γιατί και χωρίς νόημα δεν έχει λογική.
Όταν κατανοήσεις και δεχτείς τί σου συμβαίνει και πώς είναι δυνατό μια απαγόρευση να σε κάνει καλύτερο, τότε μπαινοβγαίνεις σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία χωρίς φόβο, χωρίς να χορεύουν οι σιελογόνοι αδένες!
Κάθε όνειρο απόλυτης, μοναδικής, απίστευτης, παράλογης, ξέφρενης ελευθερίας μπορεί να καταλήξει τρακάρισμα σε μάντρα και να σε οδηγήσει σε παράνοια. Όταν ξεφορτωθείς τα περιττά, ακόμα κι αν αυτά είναι λουκούμια, μπορεί να κάνουν τα φτερά σου ν’ ανοίξουν χωρίς όρια και να σε αφήσουν να πετάξεις και να δεις από ψηλά μέρη και εικόνες που ούτε καν φανταζόσουν. Και να σου χαρίσουν χρόνο. Και χρόνια. Γλυκά σαν λουκούμια, μοναδικά σαν το καλύτερο όνειρο που πραγματοποιείται!
Η ελευθερία και η ανελευθερία είναι του νου. Η σύνεση και η απόφαση κι αυτή του νου είναι.
Γιατί, αν έχει ανάγκη η καρδιά μακριά να πάει, λίγα χρειάζεται, την πνίγουν τα πολλά…
Να είστε καλά όλοι εκεί έξω.
Μην τρώτε τα κομμάτια σας. Φάτε αγάπη, βόλτα και συντροφιά, αρκεστείτε σε ένα γλυκό φιλί και μια ζεστή αγκαλιά!
???