Βίκτορ Φρανκλ, Ναι στη ζωή!
Βίκτορ Φρανκλ, Ναι στη ζωή! Το βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσουμε όλοι για να τιμήσουμε τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, στη μνήμη των εκατομμυρίων ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στη δίνη της μεγαλύτερης φρίκης!
Πριν μερικούς μήνες αγαπημένη φίλη μού έκανε δώρο ένα βιβλίο, που ο συγγραφέας του ήταν επιζών του Ολοκαυτώματος. Ένας άνθρωπος που είχε αντικρίσει κατάματα το θάνατο και τη φρίκη, που είχε χάσει γονείς και έγκυο σύζυγο, πρόσφερε λίγους μήνες μετά την έξοδό του από τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια, τις πιο αισιόδοξες διαλέξεις για το νόημα της ζωής!
Ο Βίκτορ Φρανκλ έγραψε “οφείλουμε να αγωνιστούμε για έναν νέο ανθρωπισμό.. τα προηγούμενα χρόνια μας έδειξαν πως η ζωή διατηρεί την αξία της.. και ο άνθρωπος ως αυταξία επέζησε τελικά απ’ όλες τις δοκιμασίες ενός τόσο ζοφερού παρελθόντος.. Ακόμη και στην κόλαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης υπήρξαν περιπτώσεις που οι αξίες του ανθρωπισμού επιβίωσαν. Σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα, σε κάποιο σημείο της Βαυαρίας, ο διοικητής, αξιωματικός των SS, έδινε κρυφά χρήματα από την τσέπη του προκειμένου να αγοράζονται από τη γειτονική πόλη φάρμακα για τους κρατούμενούς “του”.. Από την άλλη, στο ίδιο στρατόπεδο, ένας από τους επόπτες που προερχόταν από τις τάξεις των κρατουμένων, φερόταν στους πρώην συντρόφους του με τον πιο φριχτό τρόπο. Τελικά, ακόμη και σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον η ποιότητα καθενός εξακολουθούσε να παραμένει καθοριστικός παράγοντας.. η ίδια η “ύπαρξη”, ακόμη και στην πιο στοιχειώδη και πρωτογενή μορφή της, είναι τελικά ζήτημα απόφασης”…
Και άλλα πολλά όμορφα διάβασα σ’ αυτό το βιβλίο! Ο Αυστριακός ψυχίατρος Βίκτορ Φρανκλ έφυγε από τη ζωή το 1997 στα 92 του χρόνια!
“Ναι στη ζωή ό,τι κι αν συμβεί” λοιπόν, Ναι στον αγώνα για νέο ανθρωπισμό, Ναι σε ό,τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τα φρικτά βασανιστήρια που προέρχονται από τη μανία για εξουσία και επεκτατισμό, Ναι σε ό,τι θα δώσει ξανά πνοή ειρήνης στον κόσμο μας!
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται. Η Γάζα φλέγεται. Χιλιάδες άνθρωποι είναι νεκροί, απ’ όπου κι αν προέρχονται δεν έχει σημασία, μα προσπερνάμε το νούμερο σα να πρόκειται για έναν αριθμό χωρίς νόημα, χωρίς αξία! Χιλιάδες συνάνθρωποί μας νεκροί εδώ κοντά και οι νεοναζί αυξάνονται…
Έχουν δύναμη οι λαοί να απαιτήσουν την ειρήνη; Έχουν δύναμη να σταματήσουν τον πόλεμο; Έχουν δύναμη να πατάξουν την τρομοκρατία; Ο βασανισμένος στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Βίκτορ Φρανκλ είπε το πιο μεγάλο Ναι, γιατί δεν έχασε ποτέ την ελπίδα του στη ζωή! Εμείς φαίνεται να έχουμε χάσει ήδη και πίστη και ελπίδα! Μοιάζουμε κάπως με τους ανθρώπους εκείνης της εποχής που είπαν ότι “δεν ήξεραν”.. Δεν ήξεραν τί συνέβει δίπλα τους κι αυτό ισοδυναμούσε με σιωπηρή αποδοχή όσων συνέβαιναν. Αν υπήρχε κάποια αντίδραση, ίσως θα ήταν πιο δύσκολο για τους Ναζί να διαπράξουν τόσες θηριωδίες, αναφέρεται στο βιβλίο κατά τον Στάουμπ.
Όσο όμως και να θέλουμε να αποποιηθούμε την ευθύνη, δε γίνεται τώρα πια. Ξέρουμε τα πάντα. Δεν έχουμε άγνοια. Αν οι μηδενιστικές αντιλήψεις σύμφωνα με τις οποίες ο κόσμος δεν έχει νόημα, το ίδιο και η ζωή, ο Φρανκλ ανήκε σε άλλη κατηγορία και που καμιά μηδενιστική αντίληψη δεν κατάφερε να τον κάνει να χάσει την ανάγκη του να ζει ζωή με νόημα. Γι αυτό και υποστήριζε με σθένος ότι οι πράξεις και οι ενέργειές μας δεν είναι ο μόνος τρόπος να δίνουμε στη ζωή μας νόημα.. μπορούμε να εκπληρώσουμε την αποστολή μας ως ανθρώπινα όντα μέσω της αγάπης, για ό,τι είναι όμορφο, υψηλό, αγαθό!
…
Ναι στη ζωή ό,τι κι αν συμβεί – Βίκτορ Φρανκλ – εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
