Το αψεγάδιαστο… Το τέλειο ψάχνουμε. Αυτό, το λείο. Εκείνο που δεν έχει ίχνος ελαττώματος, εκείνο που έχει έρθει αβίαστα και χωρίς κόπο, όπως πολλές διαφημίσεις διατυμπανίζουν. Όμως, σχεδόν ποτέ δεν κοιτάμε μέσα μας, μόνο τη γυαλάδα του ζηλεύουμε και βλέπουμε στην απίθανη επιφάνειά του την αντανάκλασή μας. Αγωνιωδώς το ζητάμε. Το μοναδικό σε χαρίσματα, τον γεμάτο έμπνευση, τον ιδανικό εαυτό μας. Σώμα, κεφάλι, μυαλό, υλικά, σπίτια, αυτοκίνητα, όλα τέλεια. Η βιομηχανία του τέλειου σε πλήρη άνθηση.
Τέλειοι θέλουν να είναι όλοι σε ομορφιά και καλυμμένοι σε κάθε ανάγκη και κυρίως με μοναδικό στόχο την διάκριση. Κι ας είναι ό,τι να ‘ναι! Αρκεί να έρθει μια κάποια επιτυχία, χωρίς να ξέρουμε καν, αν αυτό είναι που πραγματικά θέλαμε. Πόσα χρόνια μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για το πόσο τέλεια είναι όλα και πως αν δεν ζούμε ως τέλειοι στο τέλειο σύμπαν τους, αυτό που δεν αντέχει τις ατέλειες, ξέρεις, το ιλουστρασιόν, τότε δεν είμαστε άξιοι να ζούμε ανάμεσά τους!
Πόσο επηρεαστήκαμε και τρέξαμε να φτιάξουμε ό,τι υπήρχε πάνω μας όμορφο, ν’ αλλάξουμε όσα οι άλλοι μας έπεισαν ότι είναι άσχημα, να τα στριμώξουμε σ’ έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο, αυτόν που όλοι θα θέλαμε κατά βάθος να υπήρχε, μα που τελικά δεν υπάρχει.
Όχι στην ανθρώπινη διάσταση τελικά, όχι στην καθημερινότητα, όχι στις δυσκολίες, όχι στις διαφορές. Το διαφορετικό πολεμιέται ως εκεί που αντέχει ανθρώπου νους, το διαφορετικό σε όλες του τις μορφές το μάχεται ένα βασανισμένο και κλονισμένο ψυχικά κανονικό.
Και ενώ υπάρχει το διαφορετικό, κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε, δεν το θέλουμε στην ουσία και όλες οι θεωρίες και οι διδασκαλίες περί αγάπης πάνε σύννεφο! Εξαφανίζονται γιατί δεν μπορούν να αντέξουν την ομορφιά της ζωής, αυτής της ζωής που έχει τα πάντα και που συμπληρώνει η κάθε μικρή ατέλεια μια πελώρια ομορφιά, τόση που η ψυχή δεν αντέχει!
Εύχομαι ο καθένας μας να βρει τον τρόπο να βάλει φως στη ζωή του και να δει όσο πιο καθαρά γίνεται τις πραγματικές του επιθυμίες, την αληθινή ομορφιά και τη μοναδικότητα του διαφορετικού!