Της πρωταπριλιάς τα ψέμματα!…
Άλλες χρονιές, κάποτε, παλιά πολύ παλιά, το πρώτο μέλημα για να τιμήσουμε την πρωταπριλιά ήταν να σκαρφιστούμε ένα μοναδικό, συγκλονιστικό, απίστευτο ψέμμα! Ένα ψέμμα πρωτότυπο, που θα γινόταν αμέσως πιστευτό και στο τέλος με χαρά θα μπορούσαμε να πούμε «στην έσκασα, πρωταπριλιά»!
Σε όσα ο Μάρτης μας άφησε να παρακολουθούμε με ανοιχτό το στόμα αλλά χωρίς μιλιά, χωρίς να έχουμε να πούμε κάτι ουσιαστικό, έρχεται μια πρώτη του μήνα που λέμε να ευχηθώ ή να μην ευχηθώ, κάτσε να δούμε αν ζούμε, αν θα είμαστε καλά και κανονίζουμε!
Εξακολουθούμε με ανοιχτό το στόμα σαν κάποιος να μας κάνει μια μεγάλη πλάκα, σαν να είναι κάθε μέρα πρωταπριλιά να ακούμε να βλέπουμε να παρατηρούμε και προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη, να καταλάβουμε τι γίνεται, να πλησιάσουμε έστω κάπου. Μα πως, αφού ούτε οι επιστήμονες ξέρουν!
Κι όμως, κάθε μέρα λες μην τα παρατάμε τώρα, πάμε καλά, να κρατήσουμε ως το τέλος, να μη γίνουμε ένα μεγάλο νεκροταφείο και την ίδια στιγμή έρχονται οι διχογνωμίες μεταξύ των επιστημόνων να αποσυντονίζουν μια γραμμή που ακολουθούμε πολλές μέρες και έχουμε αρχίσει να βλέπουμε τα αποτελέσματά της.
Το έθιμο της πρωταπριλιάς παλιό κι αυτό, ευρωπαϊκό μάλλον, το πήραμε μη χάσουμε και έχει γίνει ένα με το ελληνικό στοιχείο που ακροβατεί αιώνες τώρα σε ένα σχοινί ούτε καν τεντωμένο, χαλαρό θα το έλεγα και πάντα μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, των απόψεων των μεν και των δε.
«Σύμφωνα με τον Έλληνα λαογράφο Λουκάτο το έθιμο αυτό αποτελεί ένα σκόπιμο «ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την όποια παραγωγή» όπως είναι η αρχή του μήνα τόσο για τον Μάρτιο, όσο και τον Απρίλιο υποχρεώνοντας πολλούς να λαμβάνουν διάφορα «αντίμετρα» (αλεξίκανα μέτρα). Επίσης και ο Έλληνας λαογράφος Γ. Μέγας συμφωνεί πως η πρωταπριλιάτικη «ψευδολογία» παραπλανά ελλοχεύουσες δυνάμεις του κακού, έτσι ώστε να θεωρείται από τον λαό ως σημαντικός όρος μαγνητικής ενέργειας (έλξης ή αποτροπής) για μια επικείμενη επιτυχία»
Όπως και να έχει, έλειψε φέτος το κέφι για πειράγματα και χαζομάρες. Μόνο που σαν ψέμμα μετρούν και οι μέρες που περνούν και έχουν ένα μόνο καλό, να νομίζουμε ότι κάθε μέρα είναι Σάββατο ή Κυριακή χάνοντας το χρόνο, τις ώρες και τους μήνες. Κάπως έτσι μετράμε την 21η μέρα εγκλεισμού, με μια δόση αμφιβολίας, αγωνίας, καμιά φορά και απελπισίας.
Όμως ακόμα τα παιδιά συνεχίζουν να γεννιούνται, ο κύκλος της ζωής της φύσης αντέχει ακόμα, η ροή και η σοφία των πραγμάτων δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Κάθε τι έχει το σκοπό του, κάθε τι έχει ένα λόγο να υπάρχει ή να μην υπάρχει, να γεννιέται και να πεθαίνει.
Θα πω όμως καλό μήνα έτσι για το καλό και για την αναρχία του πράγματος! Κάπως λειτουργώ με χρονοκαθυστέρηση, τουλάχιστον μ’ αυτή την εξέλιξη ξεχνάω πόσο αμείλικτος είναι ο χρόνος και πάω με τους ρυθμούς που μου αρέσουν.
Απρίλης τάχα κι αλλού χιονίζει ακόμα, Απρίλης παράξενος…
“Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
Από τους κήπους κόβει βάγια κι απ’ την αυλή του πασχαλιές
για να στολίσει τα ναυάγια που μείναν δίχως αγκαλιές”…
Συνεχίζουμε! Δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε, αλλά έχουμε κάπου να ελπίζουμε.
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης, Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πηγή πληροφοριών για την πρωταπριλιά: in.gr
