Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρου Μέσα στη νύχτα μου γλιστρούν σιωπέςΜαύρες βροχές με ταξιδεύουν στις μακρινές φαιόχρωμες πεδιάδεςΟι άνεμοι με οδηγούν στις ρίζες των βουνώνΑνέγγιχτη ώρα: Οι εποχές διαχέονται…
Η προίκα της νύφης Ανέβασα πυρετό. Έσπασε η βεντάλια μου κι έψαχνα απεγνωσμένα ένα χαρτόνι ξεχασμένο στο καβαλέτο μου. Άφαντο! Ψάχνω στη βιβλιοθήκη για κάτι λεπτό που να κάνει αέρα…
Κι αν βρεις την άνοιξη, τί θα την κάνεις; Μήπως θα βγεις ν' ακούσεις τα πουλιά; Μήπως χέρι θ' απλώσεις σ' όμορφα κλαδιά, λουλούδια, άνθη σιωπηλά;
Όταν ανθίζει ο κόσμος Όταν ανθίζει ο κόσμος... Οι μέρες που πέρασαν ήταν λίγο δύσκολες, λίγο πιεσμένες, λίγο στενάχωρες. Αλλά η ζωή είναι ακόμα ζωή, για όσους θέλουν. Και μερικά…

Ξεκίνησε ως προσωπικό ιστολόγιο το 2016 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, και σας προσκαλεί να ξεκινήσετε ένα ταξίδι σε όσα απλά μα και σύνθετα αποτελούν την κάθε μέρα μας, για όσα αγαπάμε να λέμε, να ακούμε, να διαβάζουμε.
Συνδεθείτε στον λογαριασμό σας