Οι νταήδες της χρυσής καδένας…

Οι νταήδες της χρυσής καδένας…

Όσο πιο παχιά η καδένα, τόσο μεγαλύτερος μάγκας είσαι. Όσο πιο κίτρινος ο χρυσός, τόσο πιο βαριά η μαγκιά, πάει με το ζύγι! Ειδικά όταν στέκεσαι στο ταμείο πολυκαταστήματος και χτυπάς τον έφηβο γιο σου μπροστά σε όλους, φαντάζομαι πόσο μάγκας θα γίνεσαι όταν είσαι εκτός δημόσιου χώρου! Βέβαια, στα κρυφά μπορεί να είσαι ένας μπούλης και μισός, ένα πληγωμένο και πονεμένο παιδί που ταλαιπωρήθηκε στη ζωή του, στα φανερά όμως πρέπει η μαγκιά να φανεί, μην πάει χαμένη και η καδένα!

Είσαι ψηλός και θηρίο. Δέκα φορές σαν και μένα. Με σηκώνεις με το ένα σου χέρι αν θες. Και τα παιδιά σου είναι γεροδεμένα, σού έμοιασαν. Θα γίνουν κι αυτά σαν εσένα, φαίνεται. Εύχομαι και ελπίζω όχι σαν εσένα, να μη γίνουν όπως εσύ, να μην πάρουν τίποτα από την αγριάδα σου και την ψευτομαγκιά σου! Κι ας σού μοιάσουν εξωτερικά, δεν πειράζει. Τουλάχιστον να έχουν τη χαρά μεθαύριο, όταν θα τους λένε όλοι, ίδιος ο πατέρας σου είσαι αλλά δεν έγινες σαν τον πατέρα σου ευτυχώς!

Στέκομαι στη σειρά για το ταμείο και κοιτάζω αφηρημένα, η ζέστη αποπλάνησε το βλέμμα μου και τυχαία βλέπω μια οικογένεια που περιμένει τη σειρά της να πληρώσει. Μάνα, πατέρας, δυο γιοι. Οι τρεις άντρες φορούν ίδια καδένα. Θα είναι μάλλον έθιμο όταν γεννιούνται αγόρια να τα στολίζουν με δυο δάχτυλα χρυσές καδένες! Μπροστά η μάνα, πίσω ο πατέρας, πίσω ο ένας γιός, παραδίπλα ο άλλος. Κάνουν πλάκα τα παλικάρια μεταξύ τους, ήσυχα κι ωραία τα πειράγματά τους και γυρνά ο αρχηγός της μαφίας ρίχνοντας μια ντελικάτη μπουνιά στο τελευταίο στη σειρά αγόρι, μουρμουρίζοντας μια βρισιά. Του πέφτει η μάσκα του αγοριού και πιάνει αμέσως τη μύτη και το μέτωπό του. Κοκκινίζει, σκύβει δίπλα σε ένα μεγάλο καλάθι με προϊόντα να κρύψει τα δάκρυα και την ντροπή. Ίσως και την οργή του. Αυτό το κατάλαβα αργότερα.

Η μάνα στρέφεται στον άντρα και του λέει κάτι σε σχεδόν έντονο ύφος, κι αυτός της λέει να μην ανακατεύεται. Το δεύτερο αγόρι φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει αναλάβει ρόλο διαπραγματευτή. Προσπαθεί να διορθώσει τα πράγματα πηγαίνοντας μια στον αδερφό του ακουμπώντας το χέρι του στην πλάτη του ρωτώντας τον πως είναι και μια στον πατέρα. Κατακόκκινος κι αυτός ο έφηβος από ντροπή και θυμό μα μ’ ένα χαμόγελο που με έκανε να παγώσω. Σταμάτησα να κρυφοκοιτάζω και γύρισα κατά πρόσωπο να κοιτάζω τον αρχηγό. Τον καδενάκια, τον μάγκα, τον νταή, τον πολλά βαρύ και όχι! Ήθελα διακαώς να συναντηθούν τα βλέμματά μας! Ήθελα να έχω τη δύναμη να πηδήξω πάνω από τα ταμεία και να του ορμήσω. Να του ρίξω μια στη μύτη όπως έκανε στο παιδί και να τον ξεφτιλίσω με τον ίδιο τρόπο.

Το αγόρι σκυμμένο ακόμα στο καλάθι, δυο μέτρα παλικάρι, έμεινε εκεί να κρύβεται στη γαλάζια του μπλούζα και να σκουπίζει τα μάτια του με αυτή και με λυγισμένα τα γόνατα δε γύρισε να κοιτάξει ούτε τον αδερφό του, ο οποίος συνέχιζε κάνοντας ένα βήμα προς τον αδερφό του κι άλλο ένα στον πατέρα για να τους τα φτιάξει, να ησυχάσει τα πνεύματα. Η μάνα εξακολουθεί να μουρμουρίζει, ψηλή κι αυτή, γεροδεμένη, αλλά δεν έκανε ούτε μισό βήμα να πλησιάσει το αγόρι της, αυτά είναι θέματα μεταξύ ανδρών, θα λυθούν αλλιώς.

Έφτασε η σειρά τους να πληρώσουν. Ο πατέρας ευγενέστατος στην κοπέλα του ταμείου. Και ήθελα εκείνη την ώρα να χτυπήσω συναγερμό, να βάλω μπρος τις σειρήνες και μεγαλοπρεπώς να πάω  να τον συλλάβω, αφού πρώτα τον βρίσω! Πλήρωσαν. Προχωρούν στην έξοδο. Το αγόρι πίσω, τους αφήνει λίγο να προπορευτούν, μαζεύει τη μάσκα του και ακολουθεί. Μόλις περνούν την πρώτη έξοδο, πλησιάζει τον πατέρα και του φωνάζει. Είναι ακόμα μέσα στον κόσμο, τι άλλο μπορεί να του κάνει; Θέλει να του επιστρέψει την προσβολή, θέλει να του μιλήσει υποτιμητικά και να τον ακούσουν, λέγοντάς του αν το ξανακάνεις αυτό.. κι η αυτόματη πόρτα κλείνει! Και χάνω τη συνέχεια. Μπορώ όμως να την φανταστώ. Μπορώ να τους δω ξεκάθαρα και να τους ακούσω. Ναι, είναι τα λόγια τους σφηνωμένα στο μυαλό μου. Και η σιωπή της μάνας επίσης. Της μάνας ίσως που δεν τρώει ξύλο, αλλά για να τα έχει καλά με το θηρίο δεν κάνει απολύτως τίποτα, δεν ασχολείται, ποιος ξέρει και τα δικά της βάσανα;

Ποιος μπορεί να ξέρει πού αρχίζει ένας φαύλος κύκλος; Πού και πώς αρχίζει, πώς τελειώνει και πότε; Υπό ποιες συνθήκες έγινε ο πατέρας αυτό που έγινε και γιατί τον ανέχονται οι υπόλοιποι. Τι του βρήκε η γυναίκα του και τον παντρεύτηκε και γιατί έκανε μαζί του παιδιά. Ποιος να ξέρει! Τους έχω φωτογραφίσει όλους στη μνήμη μου, τους ίδιους, τα ρούχα τους, τις χρυσές καδένες. Θα μπορούσα να τους αναγνωρίσω ανάμεσα σε χιλιάδες. Και ποτέ δε θα ξεχάσω το κοκκίνισμα στα πρόσωπα των παιδιών.

Είναι φορές που θα ήθελα να ήμουν άντρας για όλους τους λάθος λόγους. Μα δεν είναι λύση αυτό. Δεν είναι λύση. Είναι φορές που ήθελα να είμαι αόρατη. Να περνώ δίπλα από τους νταήδες και να τους ρίχνω σφαλιάρες, να τους τσιμπώ, να τους τρομοκρατώ κι αυτοί ανυπεράσπιστοι να νομίζουν ότι τους την έπεσαν οι Ερινύες, τα φαντάσματα του παρελθόντος των κακών τους πράξεων. Είναι φορές που ήθελα να έχω ένα μαγικό ραβδί και να τους εξαφανίζω, έτσι απλά. Χωρίς βία, χωρίς λόγια. Ένα τσακ και να τους εξαφανίζω. Γιατί πραγματικά η παρουσία κάποιων ανθρώπων δεν ξέρω σε τι ωφελεί, όλα τα πλάσματα έχουν μια χρησιμότητα στη φύση αλλά αυτά τα υποκείμενα δεν μπορώ να φανταστώ σε τι χρησιμεύουν. Είναι φορές που θα ήθελα να έχω τεράστια γλώσσα και δυνατή φωνή, να αρχίσω να φωνάζω και τα ουρλιαχτά μου να ακουστούν στα πέρατα. Αλλά δυστυχώς είμαι του τίποτα. Του κοίτα τη δουλειά σου. Μη μιλάς. Θα βρεις τον μπελά σου. Μην μπλέκεσαι με τέτοιους ανθρώπους. Είναι αδίστακτοι.

Ναι, φυσικά και είναι αδίστακτοι οι άνθρωποι που ενώπιον όλων μπορούν να συμπεριφερθούν σε έφηβο έτσι και χειρότερα. Εκπαιδεύουν με τρόπο συστηματικό την επόμενη γενιά αντρών να γίνουν δυνατοί και χωρίς ευαισθησίες, γιατί πρέπει να διαιωνίσουν το μοναδικό αισχρό dna τους, πρέπει να γίνουν ίδιοι με αυτούς τα παιδιά κι αν πετύχουν να γίνουν και χειρότεροι ακόμα καλύτερα. Η κλίκα, η φάρα, θα χαρεί ιδιαίτερα! Έγιναν κι άλλα αγόρια άντρες με χοντρή χρυσή καδένα! Τι μανία κι αυτή να θέλουν οι γονείς να φτιάξουν αντιγραφές του εαυτού τους!

Εγώ θα είμαι πάντα με τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά, ακόμα κι αν προέρχονται από το χειρότερο περιβάλλον, μπορούν να φωτίσουν τον κόσμο αν πάρουν αγάπη και σωστή εκπαίδευση. Και στις αγέλες και στο δρόμο τα σκυλιά μπορούν να γίνουν απίστευτα άγρια, αλλά με την αγκαλιά του κατάλληλου ανθρώπου να βγάλουν όλη την αγάπη που έχουν κρυμμένη εντός τους. Άλλα εκπαιδεύονται από αγριανθρώπους για να γίνουν τέρατα «όρμα Τζακ, φάτον» και άλλα για να προσφέρουν τρυφερότητα και γαλήνη στους βαριά ασθενείς. Πάντα υπάρχει η επιλογή με ποιους θέλουμε να είμαστε και πάντα υπάρχει η μοίρα που μας ρίχνει να μεγαλώνουμε είτε κοντά σε καλούς ή κοντά σε κακούς ανθρώπους.

Βαριά η χρυσή καδένα. Πολύ βαριά. Δεν την αντέχει η ψυχή μου. Δεν την αντέχει απλά. Βαριά και άσχημη. Μα τα παιδιά είναι όμορφα. Αυτό ξέρω εγώ. Και το άλλο που ξέρω επίσης είναι ότι τα παιδιά γίνονται οι γονείς τους και μια ζωή θα προσπαθούν ή να απαλλαγούν από αυτό που κληρονόμησαν ή να το κρατήσουν και να το μεγεθύνουν αν είναι καλό.

…

Αντιστρέφω την εικόνα και τους βλέπω όλους μαζί αγαπημένους σε μια παραλία, τα παιδιά να πειράζουν το ένα το άλλο, να κάνουν πλάκα, να τσαλαβουτούν στη θάλασσα και τους γονείς να κάθονται στη σκιά και να γελούν με τα παλικάρια και τις χαζομάρες τους. Να τα βλέπουν και να τα καμαρώνουν που έγιναν τόσο καλά και όμορφα παιδιά. Και να κανονίζουν το που θα φάνε και τι θα κάνουν μετά.

…

Αν τύχει ποτέ να διαβάσεις αυτό το κείμενο, μη ντραπείς για σένα. Μόνο εγώ σε είδα. Δεν φταις σε τίποτα. Αυτό να θυμάσαι. Λυπάμαι αγόρι μου εκ μέρους του πατέρα σου! Εύχομαι να δεις ξεκάθαρα ότι είναι ένας άνθρωπος προβληματικός και ότι αυτός δεν είναι εσύ, ότι εσύ δε θα γίνεις ποτέ σαν κι αυτόν. Επέλεξε μόνο το καλύτερο για σένα. Επέλεξε να είσαι εσύ. Διάλεξε και κράτησε ό,τι καλό μπορείς να βρεις σε αυτόν και πέτα όλα τα υπόλοιπα. Για την πορεία σου στη ζωή φέρουμε όλοι ευθύνη! Κι όταν βρεις τη δύναμη, βγάλε από το λαιμό σου την απαίσια κίτρινη χρυσή χοντρή καδένα. Η καδένα δεν είσαι εσύ. Η καδένα είναι αυτός. Κι αυτός δεν έχει ιδέα ότι μεγαλώνει ένα υπέροχο παλικάρι!

“Θυμήσου ότι τα παιδιά, οι γάμοι και τα λουλούδια αντανακλούν το είδος της φροντίδας που παίρνουν” H. Jackson Brown, Jr

Σας άρεσε αυτό που διαβάσατε;

Αν ναι, περιηγηθείτε ελεύθερα στη σελίδα μας και ανακαλύψτε περισσότερες δημοσιεύσεις.
Είναι σημαντικό να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε κοινά βιώματα και εμπειρίες, να ανταλλάσσουμε απόψεις, γι’ αυτό με χαρά θα διαβάσουμε το σχόλιό σας!

Πείτε μας τη γνώμη σας και κοινοποιήστε ελεύθερα το άρθρο που μίλησε στην ψυχή σας!

Αν θέλετε να ενημερώνεστε για περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα και συνεντεύξεις

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook https://www.facebook.com/elpiscalling

Κάντε εγγραφή στο You tube https://www.youtube.com/channel/UCma6lqG8MN0Bc1o9INMj73A

Ακολουθείστε μας στο Instagram https://www.instagram.com/elpiscalling/

Και στο Twitter https://twitter.com/elpiscall

Ευχαριστώ για την παρουσία σας!

Photo by Ante Hamersmit on Unsplash