Ζούμε μια ζωή με ένταση και δε μάθαμε ή δε μας έμαθαν πόσο σημαντικό είναι να φρενάρουμε, πριν μας χτυπήσει η ένταση αυτή και χάσουμε το ρυθμό μας!
Εκείνη η φωνή που συνεχώς μέσα στο κεφάλι μας μουρμουρίζει, πρέπει το γρηγορότερο να μπει στο mute. Πρέπει να κάνει παύση η μουρμούρα που δε βγάζει πουθενά, γιατί τις περισσότερες φορές κάνει θόρυβο που μόνο μας αποσυντονίζει…
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι αυτό που αντέχουμε να κάνουμε και το καλύτερο που μπορούμε, χωρίς αυτομαστίγωμα, χωρίς να επιτρέπουμε συνεχώς στον εσωτερικό κριτή να μας μαλώνει σε πρώτη ευκαιρία για το κάθε μικρό και ασήμαντο.
Κάνε λοιπόν ό,τι μπορείς, βάλε τα δυνατά σου και το αποτέλεσμα δεν θα είναι τίποτε άλλο από μοναδικά καλό!
Να προσέχετε τους εαυτούς σας! Σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά
