Καρτ Ποστάλ
Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε…
Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε Σταματά ο χρόνος; Κλονίζεται; Διαστέλλεται; Κινείται σε ευθεία γραμμή; Στέκει και δέχεται τις πορείες μας; Απορροφά στιγμές και τις κρύβει; Τις κρατά και…
Σα να μην έφυγαν ποτέ…
Σα να μην έφυγαν ποτέ... Μαγείρεψα μπάμιες σήμερα. Αυτές που σιχαίνονται ορισμένοι κι αυτές που πριν λίγους μήνες δε θα τολμούσα ούτε να μυρίσω, όχι να φάω. Τις έψηνα και…
Πέτα πουλάκι μακριά!
Πέτα πουλάκι μακριά! Πέτα πουλάκι, πέταξε μακριά από αυτούς κι εκείνους, όσους και άλλους, στιγμές, πληγές κι απειλές, αρρώστιες, μοναξιές, αμφιβολίες, φόβους.Πέτα μακριά και άσε τα όλα εδώ κάτω στο…
Το μόνο που μένει είναι η αγάπη
Το μόνο που μένει είναι η αγάπη Η μυρωδιά της γης όταν οι γυναίκες ποτίζουν αργά τα απογεύματα του καλοκαιριού. Οι παρέες στις αυλές, στα μπαλκόνια, στα δρομάκια. Τα πανηγύρια…
Εκεί, στα ρηχά, που η ψυχή γαληνεύει…
"Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή — φωνή που μπαίνει μες στην καρδιά μας και την συγκινεί και την ευφραίνει. Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί…
Στα σίδερα μιας φερ φορζε καρέκλας
Στα σίδερα μιας φερ φορζε καρέκλας Στο τέλος δε θα χουν δέντρα, κορμούς κορμιά να γατζώνονται περιμένοντας την αλλαγή τους. Θα αφήνουν τον παλιό τους εαυτό στα σίδερα μιας φερ…
Στην παραλία της Νίκαιας ένα βράδυ του Ιούλη
Στην παραλία της Νίκαιας ένα βράδυ του Ιούλη άφησα σκέψεις πολλές.. εκεί, ένα ζεστό βράδυ στην παραλία της Νίκαιας. Εκεί που χιλιάδες κόσμου έχουν αφήσει δικές τους σκέψεις, έχουν ξεχάσει…
Κάτω από τη βουκαμβίλια… Under the Bougainvillea
Ξύπνησα νωρίς και βγήκα στην αυλή. Τι ευλογία να μπορείς να έχεις ένα κομμάτι γης στα πόδια σου γεμάτο λουλούδια κι ομορφιά! Έλαμπε έντονα ο καλοκαιρινός ήλιος, ζωγράφιζε τον κόσμο…
Πέρασε και τούτη η μέρα…
«Επάνω στην αμμουδιά, ο χορός των αλμυρών κυμάτων συνεπαίρνει τις πιο γλυκές νότες της θάλασσας. Κεντρική πρωταγωνίστρια, η αχνή λάμψη του ηλιοβασιλέματος, που αποκαλύπτει τον πολύχρωμο παράδεισο των αποχρώσεων και…
Όλα είναι εδώ, να, δίπλα!…
Τρελά μελτέμια να σφυρίζουν και να περνούν κάθε γρίλια ανοιχτή, κάθε πατζούρι μισόκλειστο να το καταχτυπούν σε τοίχους κάτασπρους, φρεσκοβαμμένοι τενεκέδες με σγουρούς βασιλικούς και γατιά στη σκιά τους να…
Σύννεφα…
Τα σύννεφα τ' ουρανού μας, πολυαγαπημένα, μοναδικά, διαφορετικά κάθε φορά. Λόγια και φωτογραφίες από στιγμές έκρηξης ομορφιάς!
Σαν άδεια βάρκα στο λιμάνι του κόσμου…
Κατεβαίνω στο λιμανάκι, χαζεύω τη δεκεμβριάτικη ηρεμία τα σύννεφα του νοτιά με την αφύσικη ζέστη και την σκόνη Κίτρινη σκόνη στον ορίζοντα, στον ουρανό μου, στο στόμα γεύση πικρή έρχεται…
Σχετικά
Ελπίδα Πατεράκη
Ξεκίνησε ως προσωπικό ιστολόγιο το 2016 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, και σας προσκαλεί να ξεκινήσετε ένα ταξίδι σε όσα απλά μα και σύνθετα αποτελούν την κάθε μέρα μας, για όσα αγαπάμε να λέμε, να ακούμε, να διαβάζουμε.
Social Media
