ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Σαν άδεια βάρκα στο λιμάνι του κόσμου…

Κατεβαίνω στο λιμανάκι, χαζεύω τη δεκεμβριάτικη ηρεμίατα σύννεφα του...

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!Καιρό γυρόφερνε η ιδέα στο μυαλό...

Στην παραλία της Νίκαιας ένα βράδυ του Ιούλη

Στην παραλία της Νίκαιας ένα βράδυ του Ιούλη

άφησα σκέψεις πολλές.. εκεί, ένα ζεστό βράδυ στην παραλία της Νίκαιας.

Εκεί που χιλιάδες κόσμου έχουν αφήσει δικές τους σκέψεις, έχουν ξεχάσει τα προβλήματά τους, έχουν θυμηθεί τις αστοχίες τους, έχουν κλάψει τη ζωή και τα όνειρά τους, έχουν αγαπηθεί, έχουν ερωτευθεί, έχουν χωρίσει, έχουν χαλαρώσει, έχουν απολαύσει το δειλινό, έχουν μυρίσει τη θάλασσα, έχουν αράξει στην παραλία, στο κύμα πάνω.

Κόσμος περνά και φεύγει, πάει έρχεται, βλέπει λίγο, ξαποσταίνει, συνεχίζει, τουρίστες και οχλοβοή, φασαρία, κουβέντες, γέλια, καυγάδες.

Μα αυτός παίζει, παίζει ακόμα πιάνο και απομονώνει την σκέψη του. Ο ήχος του ταξιδεύει στον αέρα. Μια ζεστή υγρή νύχτα στην παραλία της Νίκαιας ο πιανίστας χαρίζει τον ευλογημένο ήχο του πιάνου του, η μουσική του ηρεμεί τα αγριεμένα πνεύματα, ο κόσμος αρχίζει να κοντοστέκεται, εκεί, στην παραλία της Νίκαιας, ένα βράδυ που δεν είναι όπως τα άλλα, που η στιγμή αυτή έχει γράψει στο χρόνο και δεν πρόκειται να επαναληφθεί.

Τίποτα δεν μπορεί να είναι ίδιο. Τίποτα δεν είναι ίδιο με το πριν, με το μετά που θα ρθει τίποτα δε θα μοιάζει. Κι ο κόσμος περνά, προσπερνά.

Η μελωδία του αφήνει μια γλυκιά μελαγχολία, δημιουργεί εικόνες, οι σκέψεις τρέχουν ή ο χρόνος απλά σταματά.

Εκεί στην παραλία της Νίκαιας ένα βράδυ του Ιούλη, με ζέστη και υγρασία, κλεμμένες στιγμές επίπλαστης ευτυχίας σε ένα ταξίδι μοναδικό, επιβράβευση κόπων και προσπαθειών που δεν είχαν κατά τ’ άλλα κανένα αποτέλεσμα.

Ο μουσικός του δρόμου υπάρχει εκείνη τη στιγμή, εκείνης της βραδιάς, μ’ εκείνη τη μελωδία στην όμορφη παραλία της Νίκαιας. Τόσος κόσμος που κάτι περιμένει, κάτι αγαπά, κάποιον ονειρεύεται, κάπου έχει αφήσει ένα κομμάτι του… Τόσος κόσμος για μια μικρή θάλασσα στην Προμενάντ ντεζ Ανγκλέ!

Πρόσφατα

Η κουβέρτα

Η κουβέρταΤις φωνές ακόμη τις άκουγε σαν έκλεινε τα...

Τα Ψυχοσωματικά των Χριστουγέννων

Τα Ψυχοσωματικά των ΧριστουγέννωνΕίναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι...

Ο δρόμος του σπαραγμού – Στέλλα Καλλέ

Ο δρόμος του σπαραγμού - Στέλλα ΚαλλέΜέσα μας,...

Η νόσος Αλτσχάιμερ και τα συμπτώματά της

Η νόσος Αλτσχάιμερ και τα συμπτώματά τηςΟι επιστήμονες λένε...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Σαν άδεια βάρκα στο λιμάνι του κόσμου…

Κατεβαίνω στο λιμανάκι, χαζεύω τη δεκεμβριάτικη ηρεμίατα σύννεφα του...

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!Καιρό γυρόφερνε η ιδέα στο μυαλό...

Να μάθουμε να αναπαυόμαστε…

Να μάθουμε να αναπαυόμαστε...Κάποιες φορές φαίνονται όλα τόσο δύσκολα!...

So, this is Matala, τα Μάταλα της Κρήτης…

So, this is Matala, τα Μάταλα της ΚρήτηςΞεκινώντας παραμονή...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα δειλινά, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία. Είμαι η Ελπίδα και ζητώ ακρόαση!

Η κουβέρτα

Η κουβέρταΤις φωνές ακόμη τις άκουγε σαν έκλεινε τα μάτια του για ύπνο, φορές, εκεί που είχε κάνει το γιατάκι του, στην είσοδο της...

Τα Ψυχοσωματικά των Χριστουγέννων

Τα Ψυχοσωματικά των ΧριστουγέννωνΕίναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που τρέμουν στην ιδέα της εορταστικής περιόδου που έρχεται. Νομίζουμε ότι τα Χριστούγεννα...

Ο δρόμος του σπαραγμού – Στέλλα Καλλέ

Ο δρόμος του σπαραγμού - Στέλλα ΚαλλέΜέσα μας, όλοι έχουμε αυτήν την ευαίσθητη χορδή, που χτυπά με θλίψη και νοσταλγία, όταν κάτι διαβάζουμε,...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ