Η Θέκλα Πετρίδου στο elpis calling
Ο επικοινωνιακός της χαρακτήρας, η καλοσύνη και η καταδεκτικότητα, το χαμόγελο και ο αυτοσαρκασμός, η ειλικρίνεια, το μοίρασμα προσωπικών της εμπειριών και η διάθεση προσφοράς, η φιλοζωία της και κάποια κοινά μας στοιχεία με έκαναν να την ξεχωρίσω.
Με χαμόγελο πλατύ όπως αυτό που και η ίδια έχει, θα υποδεχθώ στην παρέα του elpis calling την Θέκλα Πετρίδου, ψυχολόγο, συγγραφέα και you tuber, καθώς πολλά χρόνια δημιουργεί στο κανάλι της στο You Tube https://www.youtube.com/@TheklaPetridouPsy ψυχοεκπαιδευτικά βίντεο.
………………………………………………………………….
Έχω μιλήσει με αρκετούς φίλους για εσάς. Αυτό που οι περισσότεροι σχολίασαν, είναι ότι φαίνεστε ένας χαρούμενος και «σαν και μας» άνθρωπος. Κι αυτό γιατί η εικόνα που έχουμε για τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας είναι κάτι άλλο, με σοβαρό και ανέκφραστο ύφος, συνήθως δε μιλούν και προς Θεού, δε γελούν στις συναντήσεις! Δε θα σας ρωτήσω αν ισχύει, αλλά αυτή είναι γενικά η εικόνα που κρατάμε από τους άλλους και η δική σας εικόνα κρατά χιλιάδες ακόλουθους στα μέσα δικτύωσης ενεργούς κάθε φορά που εμφανίζεστε! Είστε ευχαριστημένη με την αποδοχή του κόσμου; Σας αγχώνει ότι περιμένουν από σας κάτι που αν δεν το βρουν, ίσως φύγουν;
Φυσικά και είμαι «σαν κι εσάς» άνθρωπος. Δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο. Απλώς κάνω μια δουλειά που μου δίνει μια μεγαλύτερη προβολή στα μέσα. Αυτό δεν με καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό από ότι θα ήμουν, εάν έκανα μια δουλειά πιο ιδιωτική. Όσο για το χαρούμενος άνθρωπος, αυτό δεν ισχύει πάντα. Έχω και τις δύσκολες μέρες μου. Που μπορεί να είμαι στενοχωρημένη, λυπημένη, ή θυμωμένη. Προσπαθώ τα αρνητικά μου συναισθήματα να τα διαχειρίζομαι μόνη μου, να τα ρυθμίζω εσωτερικά και να μην τα μεταδίδω στο κοινό που παρακολουθεί τα βίντεο μου, επειδή τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά. Δεν το καταφέρνω πάντα αυτό βεβαίως.
Γενικώς όμως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, το παλεύω και μου αρέσει να είμαι χαρούμενη. Επίσης χρησιμοποιώ το χιούμορ ως ένα υγιή μηχανισμό άμυνας. Κυρίως τον αυτοσαρκασμό βρίσκω πολύ απελευθερωτικό. Τώρα που πλέον δεν βλέπω κόσμο ιδιωτικά και ασχολούμαι με τη συγγραφή και την ψυχοεκπαίδευση μέσω του καναλιού μου στο YouTube, έχω μεγαλύτερη ελευθερία να είμαι ο αυθεντικός μου εαυτός χωρίς λογοκρισία από εμένα την ίδια. Στο γραφείο όφειλα και το έπραττα, να είμαι ιδιαιτέρως προσεκτική ώστε να μπαίνουν προτεραιότητα στη θεραπευτική συνεδρία τα στοιχεία της προσωπικότητας του θεραπευόμενου και όχι τα δικά μου. Δεν λέω πως δεν γελούσα. Εννοείται πως γελούσα, αλλά όταν αυτό έκρινα πως θα ήταν θεραπευτικό. Στο κανάλι μου γελάω χωρίς λογοκρισία και αυτό το αγαπώ.
Αγαπώ την ελευθερία που μου δίνει το YouTube.
Έχω κάνει αρκετά χρόνια τηλεόραση και εκεί δεν υπάρχει αυτή η ελευθερία. Υπάρχει η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης, υπάρχουν οι οργισμένοι τηλεθεατές αν πεις κάτι που δεν τους αρέσει. Στο YouTube υπάρχει ένα ωραιότατο κουμπάκι απόκρυψης, το οποίο πατάω πολύ συχνά, όταν διαβάζω τοξικά σχόλια κάτω από τα βίντεο που ανεβάζω ή σε συζητήσεις στην καρτέλα κοινότητα στο κανάλι. Μου αρέσει η αποδοχή του κόσμου, αλλά δεν τη θεωρώ δεδομένη κι ούτε την επιδιώκω. Δεν με αγχώνει καθόλου το να χάσω την αποδοχή του κόσμου. Αυτό που με αγχώνει είναι να χάσω την αυθεντικότητα μου. Δεν ξεπουλιέμαι για τίποτα και για κανέναν, πλέον. Επειδή νεότερη έκανα συμβιβασμούς στη δημόσια έκφραση μου, ώστε να είμαι κοινωνικώς αποδεκτή. Αυτό πλέον ανήκει στο παρελθόν. Είμαι ο εαυτός μου και σε όποιον αρέσω. Και να μη αρέσω, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Να μην αρέσω σε εμένα, να προδώσω τις αρχές και τις αξίες μου είναι το τρομαχτικό, και αυτό αγωνίζομαι να αποφύγω.
Είναι πάρα πολλά αυτά που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε! Συμβαίνουν άλλωστε τόσα καθημερινά, που δεν ξέρω πόσο ικανός είναι ο άνθρωπος να επεξεργαστεί, να αναλύσει και να κατανοήσει, πόσο μάλλον να δεχτεί, καταχωνιάζοντας τα συναισθήματά του και τις ανησυχίες του. Υπάρχει τρόπος να βγει από το αδιέξοδο;
Βεβαίως και υπάρχει! Ένας είναι ο δρόμος. Ψυχοεκπαίδευση, ψυχοθεραπεία και προσωπικός πνευματικός αγώνας, κατά τη γνώμη μου πάντα. Η ψυχοεκπαίδευση μας βοηθάει να αυξήσουμε τη συναισθηματική μας νοημοσύνη και να διαχειριστούμε αυτά που μας συμβαίνουν, όχι καταχωνιάζοντας τα συναισθήματα και τις ανησυχίες μας, αλλά ακούγοντας τα προσεκτικά. Η ψυχοθεραπεία μας δίνει τα εργαλεία να τα διαχειριστούμε με κυριότερο από αυτά την ψυχοθεραπευτική σχέση, και ο προσωπικός αγώνας είναι η δική μας εφαρμογή όσων μαθαίνουμε στην ψυχοεκπαίδευση και όσων βιώνουμε στην ψυχοθεραπεία. Εάν ένας άνθρωπος θέλει και είναι διατεθειμένος να κοπιάσει πνευματικά, μπορεί. Για τη συναισθηματική νοημοσύνη, έχω κάνει ένα σχετικό podcast, https://youtu.be/7g_C_k9xZWk το οποίο μπορεί να είναι χρήσιμο σε όποιο πρόσωπο θέλει να μάθει περισσότερα.
Στη διάρκεια της καραντίνας είχαμε λίγο έως πολύ το χρόνο να ρίξουμε ρυθμούς κι αυτό ίσως να ήταν το μόνο θετικό του εγκλεισμού μας. Οι άνθρωποι βρέθηκαν στο δικό τους περιβάλλον και δεν το ήθελαν μετά από λίγες μέρες, τα παιδιά ήταν συνέχεια στα πόδια της μαμάς και του μπαμπά και τα μέσα δικτύωσης γέμιζαν από απίθανα σχόλια σχετικά με το πόσο δύσκολη ήταν η νέα συνθήκη συγκατοίκησης.. τα κατοικίδια μάλλον ήταν τα μόνα που χάρηκαν τόσο πολύ με τη συνεχή παρουσία των ανθρώπων τους στο σπίτι. Περιμένατε τέτοιες συμπεριφορές και αντιδράσεις;
Δεν γνώριζα πως θα είχαμε πανδημία ώστε να περιμένω οποιεσδήποτε αντιδράσεις. Νομίζω πως ο καθένας από εμάς στην πανδημία βίωσε το σπιτικό του. Αν η σχέση συγκατοίκησης του, ο γάμος του είχαν γερές βάσεις και πραγματική αγάπη, το άντεξαν. Για παράδειγμα, ο δεύτερος μου σύζυγος μου ζήτησε διαζύγιο 2 μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας. Η σχέση μας δεν ήταν υγιής, προφανώς, και δεν άντεξε τη δοκιμασία του εγκλεισμού. Άλλες σχέσεις βγήκαν πιο δυνατές από την πανδημία. Δεν μου αρέσει να τα ισοπεδώνουμε όλα. Η πανδημία ωφέλησε ανθρώπους μοναχικούς που τους έδωσε τον τρόπο να απολαύσουν τη μοναχικότητα τους. Ανθρώπους με τοξικούς φίλους και συγγενείς που είχαν την τέλεια δικαιολογία να μην τους ανέχονται πλέον. Είχε και τα καλά της, δηλαδή. Όσον αφορά στα κατοικίδια, είμαι σίγουρη πως το απόλαυσαν. Τώρα, για τα μικρά παιδιά και τους εφήβους, σίγουρα ήταν δύσκολο. Και για τους ιδίους κυρίως, που στερήθηκαν κομμάτι της παιδικής ή εφηβικής τους ηλικίας, αλλά και για τους γονείς που ξαφνικά βρήκαν το ρόλο τους πολύ πιο επιφορτισμένο.
Συνεχίζοντας την όμορφη κουβέντα μας με την ψυχολόγο Θέκλα Πετρίδου
Ψάχνουμε συνεχώς αυτό που μας κάνει χαρούμενους, θέλουμε να βρούμε κάτι που να αγαπάμε πολύ. Δεν ξέρω πόσοι τυχεροί υπάρχουν στον κόσμο, λίγους φέρνω στο μυαλό μου. Πόσο οι απαιτήσεις της κοινωνίας μπλοκάρουν τα πραγματικά μας θέλω;
Δεν ψάχνουμε όλοι αυτό που μας κάνει χαρούμενους. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι δημιουργικοί και καλοήθεις. Υπάρχουν και άνθρωποι δύστροποι και αυτοκαταστροφικοί που ψάχνουν αυτό που θα τους κάνει λυπημένους, θυμωμένους και αιώνια θύματα. Οι απαιτήσεις της κοινωνίας όντως μπορεί να αποτελέσουν εμπόδιο για έναν άνθρωπο που θέλει να ζήσει αυθεντικά, και για αυτό προτείνουμε την ψυχοεκπαίδευση, την ψυχοθεραπεία και τον προσωπικό πνευματικό αγώνα και για την υπερπήδηση αυτών ακριβώς τον εμποδίων.
Εσείς είχατε από μικρή ηλικία όνειρο ζωής να ακολουθήσετε την ψυχολογία; Ποιά ήταν τα όνειρα που έκανε η μικρή Θέκλα;
Και ναι, και όχι. Από μικρή σκεφτόμουνα συνέχεια και προσπαθούσα να καταλάβω τον κόσμο. Επίσης, διάβαζα πολλά βιβλία και ονειρευόμουνα μια μέρα να γίνω και συγγραφέας. Δεν γνώριζα μικρή πως υπήρχε το λειτούργημα του ψυχολόγου και η οικογένεια μου με προόριζε για φιλόλογο, όπως είναι και η μητέρα μου.
Ως ευτυχής συγκυρία, όταν συμπλήρωνα το μηχανογραφικό για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα Ελληνικά πανεπιστήμια, είδα πως ιδρύθηκε για πρώτη χρονιά ξεχωριστό τμήμα Ψυχολογίας στο ΑΠΘ, και για δυο μέρες δεν έφαγα, δεν ήπια, δεν κοιμήθηκα, σκεφτόμουνα μόνο πως αντί να δηλώσω πρώτη προτίμηση Κλασική Φιλολογία στο ΕΚΠΑ να δηλώσω μοναδική προτίμηση Ψυχολογία στο ΑΠΘ, όπως και τελικά έπραξα. Ήμουν στους πρώτους 60 φοιτητές στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο και είχα μάλιστα και τον Αριθμό φοιτητικής ταυτότητας 60, λόγω αλφαβητικής σειράς επωνύμων.
Μικρή επίσης, έκανα και όνειρα να μιλάω σε ένα μικρόφωνο. Όχι να τραγουδάω, είμαι εξαιρετικά παράφωνη και καθόλου μουσικά προικισμένη, αλλά να μιλάω. Χαρακτηριστικά έκανα μόνη μου εκπομπές στον καθρέφτη κρατώντας μια βούρτσα μαλλιών σαν μικρόφωνο. Τελικά, στα 48 μου φαίνεται να έχω εκπληρώσει τα παιδικά μου όνειρα. Χα χα. Και σε μικρόφωνο μιλάω και μόνη μου κάνω «εκπομπές» και βιβλία γράφω.
Βρίσκεστε καθημερινά με ανθρώπους που χρειάζονται τη βοήθειά σας, μελετάτε, επικοινωνείτε με τον κόσμο, αρθρογραφείτε, εκτίθεστε. Πώς αποσυμπιέζεστε από τη φόρτιση των καθημερινών σας δραστηριοτήτων;
Πώς αποσυμπιέζομαι; Καλή ερώτηση. Περνάω πολλές ώρες μόνη μου, με το σκυλί μου στη φύση. Μου αρέσουν οι μακρινοί περίπατοι στη φύση, καθώς και να χαλαρώνω παρακολουθώντας ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ και σειρές από συνδρομητικές πλατφόρμες. Επίσης παρακολουθώ διάφορα βίντεο στο YouTube και podcasts με θέματα επιστημονικά που με ενδιαφέρουν, αλλά ακόμη και κουτσομπολίστικα ή lifestyle που με χαλαρώνουν. Το παραδέχομαι πως δεν σκέφτομαι όλη την ώρα σοβαρά και πως μαθαίνω άχρηστες πληροφορίες όταν χαλαρώνω. Μεγάλη αγάπη επίσης έχω στο standup comedy. Αγαπώ να παρακολουθώ διάφορους standup comedians και ελληνόφωνους/ες και αγγλόφωνους/ες.
Οι πρώτες σημαντικές μνήμες και εικόνες είναι από τον τόπο καταγωγής σας, την Κύπρο; Οι φιλίες των παιδικών χρόνων είναι τόσο σημαντικές και συμπληρώνουν τα κομμάτια του παζλ που κάποια στιγμή αναζητάμε στην ενήλικη ζωή;
Οι πρώτες σημαντικές μνήμες και εικόνες είναι γλυκόπικρες. Θυμάμαι μικρό παιδί να χαίρομαι πολύ, αλλά και να πονάω. Είχα πάντα μια καλή διάθεση και μεγάλη λαχτάρα για ζωή και αγάπη. Αγαπούσα πάρα πολύ τα μωρά και τη φύση. Προσπαθούσα να είμαι καλά και καλό παιδί, αλλά έχω δεχθεί και ψυχική και σωματική κακοποίηση ως παιδί. Οι φιλίες των παιδικών μου χρόνων δεν ήταν σημαντικές. Δεν είχα φίλους παιδί. Ήμουν παράξενη, ιδιόρρυθμη και πολύ πονεμένη. Οι φιλίες που έχω αποκτήθηκαν στην ενήλικη ζωή και νιώθω ιδιαιτέρως ευγνώμων για αυτές.
Η θέληση, η διάθεση, η προσωπική εργασία, ο αγώνας, οι δυνάμεις και οι δυνατότητες, το ένστικτο, ο οραματισμός, η επιμονή.. με ποιά από όλα ταυτίζεστε; Πού κολλάμε οι άνθρωποι και δεν προχωρά η ζωή όπως θα θέλαμε; Και δω θα ρωτήσω κάτι που σκέφτομαι χρόνια τώρα και θα μου επιτρέψετε.. είναι τελικά οι ψυχολόγοι άνθρωποι ισορροπημένοι και ευτυχισμένοι στη ζωή τους ή και δω συναντάμε το «δάσκαλε που δίδασκες»;
Εσένα σου φαίνομαι ισορροπημένη; Ευτυχισμένη; Δεν έχει σημασία τι θα σου πω εγώ, σημασία έχει τι θα δεις εσύ. Οι ψυχολόγοι είμαστε άνθρωποι και όλοι οι άνθρωποι είμαστε ατελείς μεν, και έχουμε να παλέψουμε με εσωτερικούς και εξωτερικούς δαίμονες δε. Αν ένας άνθρωπος έχει θέληση, διάθεση και εργάζεται πνευματικά σκληρά τότε μπορεί καθημερινώς να επαναφέρει τον εαυτό του σε μια πορεία ψυχικής υγείας και ισορροπίας. Η ευτυχία βρίσκεται σε εκείνο το δρόμο. Κατά το ρητό του Καζαντζάκη που έχει γραμμένο στον τάφο του.
Για να επιτύχεις να μην ελπίζεις σε ψευδαισθήσεις, να μην φοβάσαι τίποτα και να είσαι πραγματικά πνευματικά ελεύθερος χρειάζεται, θα το ξαναπώ, πολλή ψυχοδουλειά. Ψυχοεκπαίδευση, ψυχοθεραπεία και προσωπικός πνευματικός αγώνας. Κάνω αυτό τον αγώνα πολύ συνειδητά. Για πολλά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια, αποδίδει περισσότερο. Και είμαι ενθουσιασμένη για τις νέες ψυχολογικές γνώσεις και εργαλεία που έχω στη διάθεση μου, ώστε να βοηθηθώ κι εγώ, αλλά και μέσω της συγγραφής και των ψυχοεκπαιδευτικών μου βίντεο στο YouTube και άλλοι συνάνθρωποι μου.
Δεν είναι ο κόσμος σε καλή κατάσταση γενικά, το βλέπουμε, το βιώνουμε, πονάμε και αγωνιούμε. Ελπίζετε ότι κάτι θ’ αλλάξει; Ότι κάποια στιγμή θα θελήσουμε να κάνουμε την προσωπική μας αλλαγή και τη δική μας προσπάθεια για να μπορέσει να έρθει και η αλλαγή στον κόσμο;
Βεβαίως και ελπίζω. Αν δεν έλπιζα, δεν θα έκανα τη δουλειά που κάνω. Τα νέα παιδιά είναι τόσο καλύτερα από εμάς τους μεγαλύτερους! Τόσο ζωντανά, τόσο μαχητικά. Πιστεύω πως θα κάνουν μαζί με όσους από τους μεγαλύτερους θέλουμε, τον κόσμο καλύτερο. Μπορούν, και μπορούμε. Και προς αυτή την κατεύθυνση δουλεύω καθημερινώς. Και το απολαμβάνω, επειδή βλέπω σιγά σιγά την αλλαγή. Όχι μόνο από εμένα, και από πνευματικούς αγαπητικούς ανθρώπους, που όντως υπάρχουν.
Μια ευχή για τους αναγνώστες του elpis calling…
Να είναι ο αυθεντικός εαυτός τους, επειδή μόνο έτσι θα μπορούν να χαίρονται.
………………………..
Φωτογραφίες από το αρχείο της Θέκλας Πετρίδου. Την βρίσκουμε και εδώ https://www.theklapetridou.com/ αλλά και στο https://www.youtube.com/channel/UCkvO45uKy4sPDw8M65Ba1eg
