ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Δεν είσαι μόνος! Σού έχω νέα…

Λοιπόν, έχω νέα να σου πω, φτιάξε καφέ! Δε γιορτάζουν...

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

Η Σητεία της καρδιάς μου…

Η Σητεία της καρδιάς μου, βρίσκεται στην ανατολική άκρη της Κρήτης

Στα παιδικά μου μάτια η πόλη αυτή φάνταζε τόσο μεγάλη, τόσο απίθανα όμορφη, μοναδική και υπέροχη από κάθε άποψη. Είχα τους συμμαθητές, τους φίλους, τους δρόμους μου και τα παιχνίδια στη γειτονιά. Τα κλειδιά έξω στην πόρτα ή κάτω από την γλάστρα, τα παράθυρα ανοιχτά. Λουλούδια και νοικοκυροσύνη. Ελευθερία. Πήγαινα παντού μόνη, χωρίς συνοδεία, χωρίς φόβο, χωρίς αγωνία αν φτάσω, αν κάποιος με αρπάξει, αν χαθώ, αν, αν…

19849028_322128964898851_1549908366_n
Οι ομορφιές που συναντά κανείς στο δρόμο για Σητεία… Νησί Ψείρα, η ακατοίκητη νησίδα στον κόλπο Μιραμπέλου, ο Πλάτανος απέναντι για μια στάση στην δροσερή πηγή του, το χωριό Μυρσίνη… κι ακόμα πόσα πολλά χωριουδάκια!

Η πόλη αυτή μεγάλωσε τα καλύτερά μου χρόνια. Τα παιδικά. Στα πρώτα σκιρτήματα φύγαμε. Έπρεπε να βρεθούμε στον τόπο καταγωγής της μητέρας μου. Από κει και πέρα η αγαπημένη Σητεία φαντάζει ακόμα πιο όμορφη, ακόμα πιο ιδανικός τόπος. Είμαστε μακριά, στην άλλη άκρη της Ελλάδας και η αλληλογραφία με τους αγαπημένους μου φίλους και συμμαθητές συνεχίζεται στα χρόνια που περνούν.

19758234_322126898232391_220208539_n

Μα όλα αλλάζουν, όλα μεγαλώνουν και ο χρόνος διαφοροποιεί, διαμορφώνει, μεγεθύνει, μυθοποιεί, ωραιοποιεί, εξιδανικεύει τα πάντα μα και ξεχνά, γιατί αλλάζουν τα ζητούμενα, αλλάζουν τα δεδομένα και η απόσταση γίνεται μεγαλύτερη. Μόνο τα τηλέφωνα πόσο να φέρουν πιο κοντά τους ανθρώπους;  

19758083_322126904899057_1782734812_n
Η Σητεία της καρδιάς μου… Στενά σοκάκια, παλιά κτίρια, λουλούδια και σκαλοπάτια, όλα θυμίζουν όμορφες στιγμές…

Όνειρο πάντα η επιστροφή στη Σητεία. Και πραγματοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα επόμενα χρόνια. Όμως η πόλη αυτή αλλάζει στα μάτια μου και η προσαρμογή δυσκολεύει. Η απόσταση που διανύσαμε και οι δυο μεγάλωσε. Απομάκρυνε τα κοινά, καμμία προοπτική σύγκλισης. Όταν τα ξαναβρήκαμε με την θυμωμένη κόρη της ανατολής, έπρεπε να την αφήσω ξανά. Κι αυτός ο χωρισμός τώρα, ο ενήλικος, ήταν ο πιο δύσκολος της ζωής μου. Γιατί άφηνα αυτό που αγάπησα πολύ και ήξερα πως δεν θα συναντήσω σύντομα.

19667961_322127504898997_1707007458_n
Η αγαπημένη μου γειτονιά στη Σητεία, το σπίτι που μέναμε, μια πόρτα με την αγαπημένη μας γειτόνισσα και τα φιλέματά της, καλτσούνια ανεβατά με παγωμένο νεράκι και ένα μπαλκόνι που πάντα δίνει δροσιά στους καύσωνες της ψυχής!

Προσπάθησα έκτοτε να επισκεφτώ ξανά τα αγαπημένα μου μέρη, μα μόλις πλησίαζα σε  συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής, επέστρεφα στην βάση μου με την ευχή κάποτε να καταφέρω να φτάσω στη ρίζα. Να ποτίσω και να αφήσω ένα ακόμα κομμάτι ψυχής.

19832673_322118144899933_1576900584_n
Κάτω από ομπρέλες της ζωής, λουσμένες στο φως, αφήνω σχέδια και όνειρα του τώρα και του μετά, αφήνω υπόσχεση, να φυλάγεται από ζέστες και βροχές, καθετί που ακροβατεί στο εφήμερο, στο σύντομο του βίου μας!… 

Και τελικά έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια για να με οδηγήσει ένα τυχαίο γεγονός εκεί, για να με οδηγήσει ο μίτος στο λιμάνι της καρδιάς μου, στη Σητεία. Επέστρεψα και τα μάτια μου είδαν την πόλη ίδια και υπέροχη, αγαπημένη αγκαλιά των ξενιτεμένων, του ήλιου της ανατολής, της σύνδεσης με τα σπουδαία. Είδα ξανά “όσα τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου γιατί πιο καλά και πιο μακριά θωρεί η καρδιά του ανθρώπου”, τα είδα ξεκάθαρα όλα, λίγο στο κανονικό τους μέγεθος, λίγο πιο προσαρμοσμένα στο τώρα, λίγο στα δεδομένα του μεσήλικου βλέμματός μου.

19758421_322129364898811_641449906_n
Οι ευχάριστες λεπτομέρειες της πόλης που φιλοξενεί με την ίδια καλοσύνη και τα αδέσποτα ζωντανά, λίγη τροφή και νερό…

Ίδια στενά, ίδιοι δρόμοι, γωνιές μιας πόλης με κάτι από τα παλιά. Εδώ έπεσα, εδώ κρύφτηκα, εδώ μέτρησα ως το εκατό, εδώ έφαγα τούμπα με το ποδήλατο, εδώ έκλαψα, εδώ τα μυστικά, στο σχολείο πίσω από την εκκλησία, τα κρυφά ξέφωτα κάτω από τα δέντρα που σε οδηγούν πάντα σε ένα άνοιγμα ψυχής, σε μια άλλη διάσταση, στην κανονικότητα ίσως.

19692517_322129818232099_1322187724_n
Το σχολείο μου, το πρώτο δημοτικό στο προαύλιο της εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης, πολιούχου της Σητείας… ίδιο κι ας πέρασαν τόσα χρόνια, ίδιο σε όλα!

Το 5ο Μεσογειακό Φεστιβάλ Σητείας ήταν αυτό που με πήγε ξανά στην πόλη, που με έκανε να επιστρέψω με την ίδια βαλίτσα με την οποία έφυγα, μόνο που τώρα ήταν γεμάτη χειροποιήματα φτιαγμένα με αγάπη. Τα στόλισα, τα κανάκεψα κι αυτά όπως έπρεπε και παρά τον καύσωνα και την κούραση οι τρεις μέρες του φεστιβάλ είχαν μεγάλη επιτυχία.

Ήμασταν εκεί όλοι. Είδα αγαπημένους φίλους, ανθρώπους δικούς μου, που όχι δεκαπέντε μα όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάλι η στιγμή της συνάντησης ίδια θα είναι, γεμάτη χαρά και συγκίνηση. Αγκαλιές και χέρια μπερδεμένα σε υπόσχεση μαγική, θα ξανάρθω ξέρεις, μη χαθούμε πάλι…

19718462_10213536193663050_507417554_o.jpg
Ο χώρος που πραγματοποιήθηκε το Φεστιβάλ, φιλόξενος για ανθρώπους και πάπιες!

Το φεστιβάλ έφτασε στο τέλος του φαντασμαγορικά και εδώ https://elpiscalling.com/mesogeiako-radiofoniko-festival-siteias/ θα δείτε γιατί. Κόσμος πολύς, εκδηλώσεις και τραγούδια, χειροτέχνες με τις ωραίες κατασκευές τους στη σειρά και μια θάλασσα γυαλί δίπλα μας.

Η επόμενη μέρα μάς βρήκε με αέρα πολύ, με το 40άρι που έγινε 38άρι πια να παλεύει να κατέβει κι άλλο. Ως το βράδυ ο αέρας είχε ήδη δροσίσει αρκετά μα τόσο παρανοϊκά!

19244231_10213536193623049_1176755637_n
Τα έργα του emorfon στο Φεστιβάλ Σητείας…

Το “μεγάλο οδοιπορικό στη Σητεία” έλαβε τέλος και τα δυνατά συναισθήματα ήταν ακόμα συνοδηγοί. Το ταξίδι αυτό είχε εκπληρώσει πολλούς στόχους. Είχε διάφορα στοιχήματα να κερδίσει και να σκάψει πολλά αυλάκια για να περάσει το νερό. Μα όλα πήγαν τελικά καλά!

19848790_322118138233267_547259001_n

Οι κύκλοι που χόρευαν στο μυαλό μου δεν έκλεισαν. Οι κύκλοι ανοιγοκλείνουν όποτε θελήσω, γίνονται κρίκοι, δαχτυλίδια με αιώνιους όρκους, ήλιοι, μάτια, πληγές… μα κάποιοι πρέπει να μένουν ανοιχτοί για να μας θυμίζουν τι μπορούμε να κάνουμε στα δύσκολα, πως μπορούμε να περάσουμε από το μικρό τους άνοιγμα το σχοινί και να ανέβουμε στην κορυφή χωρίς άλλες ενισχύσεις… οι κύκλοι είναι εκεί, έχουν νόημα ύπαρξης, κρυφούς συμβολισμούς. Οι κύκλοι αγκαλιάζουν, προστατεύουν, βοηθούν. Αν θες βγαίνεις, αν θες μένεις εντός τους και περιμένεις να σε τραβήξει κάποιος. Οι κύκλοι ανοίγουν πόρτες, δείχνουν δρόμους, δίνουν προτεραιότητες.

19832821_10213555270979971_1963263121_n.jpg

19848981_10213555266979871_974519993_n

19849171_10213555267299879_1260318583_n.jpg

Εγώ επέλεξα να με συναντήσω απέναντι. Και να ρίξω το σχοινί τραβώντας με από τον πάτο. Επέλεξα να φτιάξω πλάνο και να προσπαθήσω να το ακολουθήσω. Επέλεξα να φορέσω τον κύκλο στολίδι, να φτιάξω στεφάνι κι ας μου πήρε δεκαπέντε χρόνια να βρω τα υλικά του!

19727045_322118161566598_1254092385_o
Όταν το πλοίο πιάνει λιμάνι στη Σητεία…

Πηγή φωτογραφιών: Ελπίδα Πατεράκη και https://paterakisphotography.weebly.com/

Βιτσέντζος Κορνάρος “Ερωτόκριτος” Tα μάτια δεν καλοθωρού στο μάκρεμα του τόπου,
μα πλιά μακρά και πλιά καλλιά θωρεί η καρδιά του ανθρώπου• εκείνη βλέπει στα μακρά, και στα κοντά γνωρίζει, και σ’ έναν τόπο βρίσκεται, και σε πολλούς γυρίζει…

Πρόσφατα

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου...

Βρεττάκος Νικηφόρος – Ο δρόμος και η αιωνιότητα

Βρεττάκος Νικηφόρος - Ο δρόμος και η αιωνιότηταΜετάξι και...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Δεν είσαι μόνος! Σού έχω νέα…

Λοιπόν, έχω νέα να σου πω, φτιάξε καφέ! Δε γιορτάζουν...

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

Η Βαρκελώνη έκλεψε την καρδιά μου…

Η Βαρκελώνη χρωστά πολλά στον Γκαουντί ή Γκαουδί, αυτόν τον σπουδαίο αρχιτέκτονα που του έμελλε να φύγει από την ζωή γιατί τον πάτησε το τραμ, όμως άφησε τόσο σπουδαίο, τεράστιο, ιδιοφυές έργο, ίσως και παρανοϊκό.

Ο Νίκος Ταβερναράκης στο elpis calling…

Από τους "Αξέγνιους Περάτες" ως το σήμερα των "Ινάτιδων"...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία.

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο νήμα που ξεκινά από την καρδιά, περνά στην άκρη του δακτύλου και συνεχίζει με την...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα social, σαν μαγνητισμένη κάποιες φορές, σίγουρα αφηρημένη άλλες και πιθανότατα ολίγον εθισμένη, παρακολουθούσα κάποια -κυρίως-...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου γλιστρούν σιωπέςΜαύρες βροχές με ταξιδεύουν στις μακρινές φαιόχρωμες πεδιάδεςΟι άνεμοι με οδηγούν στις ρίζες των...

6 ΣΧΟΛΙΑ

    • Ό,που υπάρχει βαθύ συναίσθημα, δεν είναι εύκολο να το εκφράσω όπως θέλω, μα για όσα έχουν ήδη εκφραστεί, μπορώ να φωνάξω ένα μεγάλο ευχαριστώ!… Λεξούλα, λεξούλα γεμίζει το αυλάκι. Κι αυτό είναι για μένα τόσο σπουδαίο! Σ αγαπώ πολύ, σ ευχαριστώ ακόμα πιο πολύ!

  1. Με ταξίδεψες και εμένα στην Σητεία μας!!!Και εγώ εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια και πάντα κουβαλάω ένα κομμάτι της,την ηρεμία,την ξεγνοιασιά,την ελευθερία,την ομορφιά…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Discover more from Elpis Calling

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading