ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Σαν άδεια βάρκα στο λιμάνι του κόσμου…

Κατεβαίνω στο λιμανάκι, χαζεύω τη δεκεμβριάτικη ηρεμίατα σύννεφα του...

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!Καιρό γυρόφερνε η ιδέα στο μυαλό...

Η κοινωνίας της μη ανοχής, η κοινωνία της μισαλλοδοξίας…

Η κοινωνίας της μη ανοχής, η κοινωνία της μισαλλοδοξίας…

Στην κόψη της ανοχής

Η κοινωνίας της μη ανοχής, η κοινωνία της μισαλλοδοξίας, ξέρει πως είναι ηθικά ακέραιη και εκπληρώνει όλες τις προδιαγραφές του καλού, του επιθυμητού, του μοναδικά σωστού. Έχει πιστέψει ότι είναι αυτό ενώ δεν είναι. Έχει γίνει ένα με το πετσί της ότι όλα γίνονται και λέγονται σωστά. Κανείς δεν κατάφερε να την κάνει να πιστέψει το αντίθετο. Αυτό δε γίνεται. Η σωστή κοινωνία λειτουργεί εντός πλαισίων, τα συζητά όλα με τους ομοίους της, τους ευθυγραμμισμένους με τις απόψεις της και μέσα σε αυτά τα πλαίσια μπορεί να δικάζει το άδικο, το κακό, το περίεργο, το αντίθετο, το παράξενο, το ακατανόητο.

Στην κοινωνία της μη ανοχής δε χωράνε τα γλυκανάλατα. Δε χωράνε αγάπες. Κυρίως αυτές. Δε χωρά ούτε για αστείο η συγχώρεση. Αυτά είναι για τους χαζούς, τους αγαθούς, οι κοινωνίες δεν προκόβουν με τέτοιες σαχλαμάρες και ρομαντισμούς.

Στην κοινωνία της μη ανοχής θυμώνουμε πολύ όταν λένε άλλοι αυτά που σκεφτόμαστε αλλά δεν έχουμε πει. Αυτά που ούτε θα λέγαμε ποτέ για κανένα λόγο, κυρίως για να μη χάσουμε τη φανταστική παρουσία μας στον φανταστικό κόσμο μιας μοναδικής φανταστικής πλατφόρμας που μας χαρίζει πολλούς φανταστικούς φίλους.

Στην κοινωνία των μη ανεκτικών, αφήνουμε τους άλλους να κάνουν για μας όσα έχουμε φανταστεί, όσα αποτρόπαια περνούν σαν ιδέες στο φτερό του δευτερόλεπτου, όσα δεν τολμούμε ούτε να πούμε ότι φανταζόμαστε. Οι άλλοι ακροβατούν στα δράματα που καταγράφονται καθημερινά, μα δεν έχουν σχέση με τα δικά μας καθημερινά, μην ισοπεδώνουμε όλα τα σενάρια.

Στην κοινωνία της μη ανοχής κοιτάμε κάτω από τα γυαλιά ηλίου και περνάμε γενεές δεκατέσσερις τον άτυχο που μπροστά μας θα σταθεί. Σκανάρεται το DNA του σε χρόνο που ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός και σφραγίζουμε το φάκελο με ένα δυνατό ήχο. Αποβάλλεσαι! Κόπηκες! Χάσου από τα μάτια μου άχρηστο δίποδο!

Στην κοινωνία των ακροτήτων δεν υπάρχει σύγκλιση, ούτε μεταξύ των εαυτών μας. Δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει. Στην παρεΐτσα αυτή άλλοι δεν μπαίνουν. Γιατί εμείς μόνο είμαστε δίκαιοι, άφθοροι, υπέροχοι, αλάθητοι, ευρηματικοί, καταρτισμένοι, πολυτάλαντοι, προικισμένοι, εύστροφοι, κανονικοί, τακτοποιημένοι, λεφτάδες, ταξινομημένοι σε λίστα που λίγοι εκλεκτοί κρατούν, ηθικοί, πιστοί, σπουδαίοι.

Στην κοινωνία αυτή δε χωράμε όλοι. Χωρούν λίγοι. Και οι υπόλοιποι άνετα μπορούν να βρουν γκρεμό να πέσουν, γιατί οι μέρες τους δίπλα μας μόνο τραγικές θα είναι. Στην κοινωνία αυτή εμείς είμαστε Θεοί, εμείς κάνουμε κουμάντο, όλα συμβαίνουν γιατί έτσι θέλουμε, γιατί κανείς δε ζει, δεν αναπνέει, δεν υπάρχει, δεν αντέχει χωρίς τη δική μας θέληση.

Καθυποταγμένα όλα σε μας, βουνά και θάλασσες, γη κι ουρανός. Φαινόμενα φυσικά δεν υπάρχουν. Αυτά υπάρχουν μόνο για τους αδύναμους. Γι’ αυτούς που δεν έχουν θέση πάνω στη Γη Μας! Στην κοινωνία της μη ανοχής, δε σε χρειάζομαι. Δε θα με χρειάζεσαι. Θα σου στείλω το ολόγραμμά μου!

Photo by Anton Nazaretian on Unsplash

Πρόσφατα

Η κουβέρτα

Η κουβέρταΤις φωνές ακόμη τις άκουγε σαν έκλεινε τα...

Τα Ψυχοσωματικά των Χριστουγέννων

Τα Ψυχοσωματικά των ΧριστουγέννωνΕίναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι...

Ο δρόμος του σπαραγμού – Στέλλα Καλλέ

Ο δρόμος του σπαραγμού - Στέλλα ΚαλλέΜέσα μας,...

Η νόσος Αλτσχάιμερ και τα συμπτώματά της

Η νόσος Αλτσχάιμερ και τα συμπτώματά τηςΟι επιστήμονες λένε...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Σαν άδεια βάρκα στο λιμάνι του κόσμου…

Κατεβαίνω στο λιμανάκι, χαζεύω τη δεκεμβριάτικη ηρεμίατα σύννεφα του...

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!

Μικρές σκέψεις, μεγάλα όνειρα!Καιρό γυρόφερνε η ιδέα στο μυαλό...

Να μάθουμε να αναπαυόμαστε…

Να μάθουμε να αναπαυόμαστε...Κάποιες φορές φαίνονται όλα τόσο δύσκολα!...

So, this is Matala, τα Μάταλα της Κρήτης…

So, this is Matala, τα Μάταλα της ΚρήτηςΞεκινώντας παραμονή...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα δειλινά, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία. Είμαι η Ελπίδα και ζητώ ακρόαση!

Η κουβέρτα

Η κουβέρταΤις φωνές ακόμη τις άκουγε σαν έκλεινε τα μάτια του για ύπνο, φορές, εκεί που είχε κάνει το γιατάκι του, στην είσοδο της...

Τα Ψυχοσωματικά των Χριστουγέννων

Τα Ψυχοσωματικά των ΧριστουγέννωνΕίναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που τρέμουν στην ιδέα της εορταστικής περιόδου που έρχεται. Νομίζουμε ότι τα Χριστούγεννα...

Ο δρόμος του σπαραγμού – Στέλλα Καλλέ

Ο δρόμος του σπαραγμού - Στέλλα ΚαλλέΜέσα μας, όλοι έχουμε αυτήν την ευαίσθητη χορδή, που χτυπά με θλίψη και νοσταλγία, όταν κάτι διαβάζουμε,...

2 ΣΧΟΛΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ