Σήμερα, έκανα μια μικρή βόλτα στον κόσμο της εξωτερικής ιεραποστολής. Μορφές που κανείς δεν ξέρει αφού δεν είναι φίρμες, διακονούν τη φτώχια και την ανέχεια του κόσμου, συνήθως αθόρυβα. Εθελοντές και ιερείς προσφέρουν το λιγοστό σε συνανθρώπους του κόσμου μας που δεν έχουν βοήθεια από πουθενά, παρατημένοι να πεθαίνουν από ασιτία και αρρώστιες. Γιατί άραγε; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι στον υπόλοιπο κόσμο έξω από την υπέροχη γειτονιά μας πεθαίνουν χωρίς μια γουλιά νερό; Γιατί έμειναν αβοήθητοι οι ίδιοι και τα κράτη τους, καταδικασμένοι ώστε να μένει πάντα κοιμισμένη η μεγάλη τους δύναμη;
«Είμαστε ένα γένος και όλοι προερχόμαστε από την ίδια κολυμβήθρα», λέει ο Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος και «αν οι μαύροι έχουν αυτό το χρώμα είναι γιατί τέλειωσε η κρέμα στο Θεό και χρωμάτισε τους υπόλοιπους με σοκολάτα», είπε χαριτολογώντας ο π. Εφραίμ Παναούσης που προσφέρει έργο στην Ουγκάντα μαζί με τους ανθρώπους που βοηθούν με όση δύναμη έχουν.
Ο κόσμος δεν είναι αυτός που βλέπουμε και ξέρουμε. Ο κόσμος πέρα από μας είναι βασανισμένος και αγωνιά για την επιβίωση. Ο ψεύτικος τακτοποιημένος γυαλιστερός κόσμος που ήθελαν κάποιοι να βουτήξουμε μέσα του και γι’ αυτόν να παλεύουμε όλα τα χρόνια της ζωής μας, δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ. Υπάρχει μόνο η φαντασίωσή του, το λίγο που μας έδωσαν για να μην ξεσηκωνόμαστε οι μερικοί που θέλουν να κρατούν τους υπόλοιπους υπό.. είναι κυρίως αυτοί που ξεκινούν πολέμους και τους διατηρούν.
Για δες λοιπόν κάτι παράξενα πράγματα! Να έχει περάσει τόσα και τόσα το ανθρώπινο είδος στην πορεία της ψευτοεξέλιξής του και να βρίσκεται χωρίς νοσοκομεία, χωρίς σχολεία, χωρίς τροφή, χωρίς τα βασικά της ζωής, χωρίς ζωή! Την ίδια στιγμή οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί και τα ζεστά δολάρια αντικαθιστούν ξανά τα ζεστά καρβέλια.
Είκοσι ευρώ ένα σακί ρύζι που ζει με αυτό μια οικογένεια στη Μαδαγασκάρη για ένα χρόνο, ογδόντα εκατομμύρια ένα Rafale. Δύο και τρία ευρώ ένα εμβόλιο ή κάποιο φάρμακο σωτήριο για την Ουγκάντα, εκατό εκατομμύρια δολάρια ένα υπερσύγχρονο μαχητικό F35 με κόστος ώρας πτήσης που ξεπερνά τις σαράντα χιλιάδες ευρώ. Με χίλια ευρώ καλύπτεται ένα νοσοκομείο για ένα μήνα και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Μα είναι μεγάλη υπόθεση τα βασικά!
Τα χρήματα που ποτέ δεν υπάρχουν για τις ανάγκες των λαών, ξαφνικά πολλαπλασιάζονται όταν πρόκειται για αγορές υπερόπλων, μαχητικών, πυραύλων και απίστευτων επινοημάτων της διεστραμμένης σκέψης που αναζητά μόνο θάνατο προς υπεράσπιση των ιδεών της. Τι σιχαμάρα! Έχουν χάσει το νόημά τους όλες οι λέξεις! Όλες οι σπουδαίες έννοιες των αιώνων γίνονται στάχτη με υπογραφές «ηγετών» που καίγονται να σώσουν τα ιερά και όσιά τους!
Άλλωστε, πότε η ζωή και οι χαρές της ήταν πιο σημαντικές από τα όπλα; Πότε τα έργα για την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων ήταν πιο σπουδαία; Το ίδιο είναι να δημιουργηθούν δεξαμενές φρέσκου νερού και γεωτρήσεις, φράγματα, καλλιέργειες και μικρές οικοτεχνίες, σχολειά, νοσοκομεία, σπίτια για αξιοπρεπή διαβίωση, δρόμοι; Όχι αγαπητοί ονειροπόλοι μου! Ο άνθρωπος και οι ανάγκες του έρχονται πάντα μα πάντα τελευταίες. Προηγείται ο θάνατος που σπέρνουν τα παλιοσίδερα που αγοράζουν οι γνωστοί άγνωστοι από τους πάντα γνωστούς αγνώστους! Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται μα έχουν μαζευτεί πολλοί πια λύκοι, πώς να φυλαχθούμε!
Ο κόσμος φλέγεται! Όχι μόνο η Ευρώπη! Φυσικά όχι μόνο η πολιτισμένη Ευρώπη που βρίσκεται ένα μικρό βήμα πριν ανάψουν γενικά τα αίματα ξανά και οι φούρνοι. Τι ντροπή! Τι ντροπή για τους αγώνες των ανθρώπων! Αυτοί φίλοι μου δε γηράσκουν αεί διδασκόμενοι. Γηράσκουν απλά, συρρικνώνονται στις μουχλιασμένες ιδέες τους και λιώνουν και σαπίζουν τα παντός είδους όνειρα μαζί με τα δικά μας, τα όνειρα του απλού ανθρώπου που ψάχνει το καθημερινό ευρώ να αγοράσει το ψωμί του! Κοινωνίες των εθνών, των λουλουδιών, των δικαιωμάτων, των σπουδών, των προοδευτικών κινημάτων, αποτύχατε παταγωδώς!
Οι υπόλοιποι που δεν έχουμε συμφέροντα, ας στρέψουμε μια ώρα αρχύτερα τα μάτια μας στην αλήθεια και σε όσα συμβαίνουν, να αφυπνιστούμε όσο είναι καιρός. Ποιός ξέρει τί μέρες θα έρθουν για όλο τον κόσμο; Κανείς δεν ξέρει πότε θα βρεθεί στη θέση του άλλου! Μέρες που είναι, ας σκύψουμε πάνω και σε αυτές τις ιστορίες. Είτε εντός Ελλάδας είτε εκτός οι ανάγκες του ανθρώπου είναι διαχρονικά ίδιες.
Μεγάλο όνειρο τα βασικά! Μεγάλο όνειρο η ισότιμη συνύπαρξη των λαών!
Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής μας και του νου μας οι ενημερώσεις από το βίωμα των ιεραποστόλων μας και των ανθρώπων που ζουν από την ελάχιστη βοήθεια που η Ορθόδοξη Εκκλησία (και όχι μόνο) τους προσφέρει. Η βοήθεια πάντα είναι πολύτιμη. Το δικό μας λίγο είναι για αυτούς μια περιουσία!
Πάντα σκεφτόμαστε πως τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα απ’ ότι είναι τώρα. Τελικά όμως συνέχεια τα ανθρώπινα λάθη μας αποκαλύπτουν πως πάντα υπάρχει και χειρότερα..
Όπως το λες Ειρήνη! Συνεχώς ανακαλύπτουμε πως υπάρχει και χειρότερα.. Να είσαι καλά! Ευχαριστώ για το σχόλιο!