ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Δεν είσαι μόνος! Σού έχω νέα…

Λοιπόν, έχω νέα να σου πω, φτιάξε καφέ! Δε γιορτάζουν...

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Να θυμηθώ σήμερα να ζωγραφίσω χρώματα. Από αυτά τα ανεξίτηλα, και να γράψω σημειώματα υπενθύμισης. Να στείλω κάρτες, να στείλω ουρανό, να στείλω ελπίδα! Για όσα έπρεπε και δεν, για κείνα που ήταν, αλλά, γι’ αυτά που ακόμα μπορεί να… Για όλα τα γνωστά και τ’ άγνωστα και για κείνα που στέκονται μπροστά με το δάχτυλο τεντωμένο, κομμάτια παλιάς λίστας των ετών που πέρασαν και δεν αξιώθηκαν.

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…
Σου το ‘πα για τα σύννεφα, σου το ‘πα για τα μάτια τα κλαμένα για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα. Στα φανερά και στα κρυφά σου το ‘πα για τα σύννεφα. Για σένα και για μένα. (Οδυσσέας Ελύτης)
Πάνω από τη Ντία τα σύννεφα χορεύουν!

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας… Τα παρατηρώ με δέος. Με απορία. Με θαυμασμό! Πόση ομορφιά! Πόσοι σχηματισμοί στον ουρανό μας, με χαρές και με λύπες αυτά εκεί, έχουν πάντα ένα σχήμα για κάθε συναίσθημα!

Βαραίνουν, μαζεύονται…

Τί κι αν είναι θύσανοι, θυσανοστρώματα ή θυσανοσωρείτες! Τί κι αν τα λεν σωρείτες, στρώματα και μελανίες…

Όλα με χάρη στροβιλίζονται, όλα με χάρη κινούνται. Κι άλλοτε διασχίζουν τη μιαν άκρη του ουρανού ως την άλλη με ελαφράδα κι άλλοτε πέφτουν βαριά, κουρασμένα, γεμάτα κι όλο χαμηλώνουν κι όλο πλησιάζουν το χώμα…

Στροβιλίζονται, φωλιάζουν… Απλώνονται, καταστρώνουν σχέδια…

… κι αν είναι σωρειτομελανίες, στρωματομελανίες ή φακοειδή εγώ τα αγαπώ διπλά και τριπλά! Τα κοιτάζω με λατρεία και τα ζηλεύω.

Πως τρέχουν έτσι ελεύθερα, πως κινούνται με τόση χάρη, με τόσο ταλέντο, δροσερά και ανάλαφρα, κόβουν δρομολόγια ακατάπαυστα αλλάζοντας σχήματα και στάσεις!

Κρατήστε αυτόν τον ήχο, τις βροντές, την καταιγίδα, μέχρι να τα σημειώσω κάπου… (Γουίλιαμ Σαίξπηρ)
Καλοκαίρια και χειμώνες…

Μα και οι υψηλοσωρείτες και οι στρωματοσωρείτες τι ομορφιά!

Καθώς πάνε ανάλογα με τον καιρό κάνουν τα κέφια του Αιόλου και λικνίζονται για χάρη του, χαλαρώνουν, μαζεύονται, θυμώνουν, ηρεμούν, χρωματίζονται, βάφονται ομορφιές, αποθηκεύουν μυστικά, υδρατμούς στο σύμπαν.

Όπως πρέπει δηλαδή να είναι τα βάρη της καρδιάς, σαν πούπουλα απαλά να φεύγουν και να πετούν από δω κι από κει, χωρίς καημό και τύψεις, να πέφτουν κάθε ώρα και στιγμή χωρίς τραυματισμούς και χτυπήματα δυνατά.

Βρήκες καιρό, αρμένιζε, καιρό μην περιμένεις γιατί ο καιρός τα πράγματα δεν ξέρεις πώς τα φέρνει.
Με μάτια που τα πάντα βλέπουν… Που πάει κι έρχεται αραχνοΰφαντο…
Πάνω από τις πρασινάδες και τα βουνά του κόσμου…
Με μικρά ανοίγματα…

Υπάρχουν νέφη άσχημα; Τόση ομορφιά στον ουρανό μακάρι να υπήρχε και στα έργα των ανθρώπων! Που ατενίζουν ανατολές, που δύουν σε κάθε λεπτό σκοτεινιάς μέχρι που χάνονται, ώσπου μια πανσέληνος θα τα κάνει να λαμπιρίσουν στο μαύρο το ατέλειωτο καμαρωτά και δυνατά, ακλόνητα στα ρεύματα!

Με φωτεινούς ουρανούς στα σκοτάδια…
Μαζί μου έλα πάνω απ’ τα σύννεφα νύχτα και μέρα πάνω απ’ τα σύννεφα, μαζί μου έλα… (Νίκος Πορτοκάλογλου)
Ακλόνητα, δυνατά, φωτεινά…
Του ροζ…
Πάντα εκεί…

Μόνο με την ομίχλη έχω ένα θέμα, νιώθω να με πνίγει σαν επερχόμενη κρίση πανικού, σαν φόβος που δεν μπορώ να διακρίνω τί βρίσκεται πέρα από μένα, σαν αυτό που δε θα ήθελα να δω τελικά ξεπροβάλλει. Σαν εκείνο το σκοτάδι που μάχομαι, σαν το κακό που περιμένει στη γωνία. Μα ακόμα κι αυτή την αγαπώ πότε πότε, γιατί σύννεφο είναι…

Κι απ’ τα ψηλά στα χαμηλά…

Κι όταν τα νέφη μπαίνουν σε σειρά, αρχίζουν τις πρόβες σαν πριν την παρέλαση και ουρανό παίρνουν ουρανό αφήνουν, από δω κι από κει, κατά που τους πάει ο άνεμος.

Στον ορίζοντα πάνω…
Μόνα ή με παρέα στου Δία το νησί…

Και χάνονται οι ομίχλες και διαλύεται το κακό στο χάος και ανοίγει ο ουρανός και ξανάρχονται τα όμορφα σύννεφα να τον στολίσουν πάλι να μην είναι μόνος, άδειος όπως οι ζωές μας.

Κι αν μαύρισε ο ουρανός και μύρισε βροχή, κι αν περιμένεις την μπόρα να γίνει καταιγίδα, μη φοβάσαι! Θα βρέξει, θα ξεδιψάσει, θα στεγνώσει. Μα και αν φοβάσαι γιατί πια οι μπόρες παίρνουν ανθρώπους και σπίτια κι αυτοκίνητα και ζώα και χωράφια και δουλειές, δεν έχω να πω κανένα ψέμα… οι τυχεροί είναι στεγνοί και ξέρουν να λένε λόγια μεγάλα!

Στις εκβολές…
Στο χαμήλωμα…
Μα όση κι αν είναι σκοτεινιά, αυτά στέλνουν ουράνια τόξα…

Ξανάρθαν τα σύννεφα μεγάλα σαν κύματα,
τα βράδια που κλάψαμε, τις μνήμες που χάσαμε… (Θάνος Ανεστόπουλος)

Πες πως είναι σύννεφα κι αυτές που θα σε ταξιδέψουν, θα σε στείλουν σε άλλη γη, θα πετάξεις μαζί τους και θα δεις τα αγαπημένα των ονείρων σου μέρη… 

Καράβια, πάρτε με μαζί…

Μια Κυριακή στη θάλασσα από το πρωί η ζωή μας είχαμε πει, μια χαρά μεγάλη, μια αγκαλιά στον ύπνο και ένα χέρι στην ημέρα μας, μια φαντασία, ένα ταξίδι.

… Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός, αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα… (Οδυσσέας Ελύτης)

Εγώ σα φούσκα από σαπουνάδα πετάω κάθε απόγευμα που ο ήλιος έχει πιο ωραίο χρώμα στον ουρανό. Κάνω πως δε θυμάμαι και ταξιδεύω με τα καινούρια πανιά του χρόνου, να προλάβω να συμπληρώσω τα κενά, όσα δεν πρόλαβα και ήθελα πολύ. Μα τελικά όλα για ένα σύννεφο γίνονται…

Στο απαλό κύμα πάνω…

Τι να το κάνεις και τόσο μπλε πάνω κάτω σκέτο; Ανεβαίνω στο πρώτο σύννεφο που βλέπω και ξεκινώ.

Με τα ξερά κλαδιά παρέα…
Όλα ζητούν ν’ αγγίξουν ουρανό…
Σαν μπαλαρίνες κι αυτά…

Πολλοί οι προορισμοί. Πολλές οι στάσεις στο μεσοδιάστημα τόσες, που αν δεν τις μετρήσεις, χάνεις την επιστροφή. Πολλοί οι περιορισμοί στις ήδη μεγάλες προσδοκίες με τους πολλούς προορισμούς.

Δε βαριέσαι, θα βρω την άκρη. Ξέρω πως του ήλιου κύκλος άνεμος, του φεγγαριού χειμώνας”.

Με μια προσευχή…
Της καρδιάς…

Η συννεφιά σου που αγαπώ θα με θαμπώνει

Θ’ ακολουθεί κάθε μου βήμα σαν σκιά

Τόσο καιρό που την κοιτώ να δυναμώνει

Πώς να σωθώ που έγινα ο ίδιος συννεφιά…

………………………………………………………………………………………………………………….

Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στο προσωπικό μου αρχείο

Σημείωση: Υπάρχουν πολλά είδη νεφών και χωρίζονται σε κατηγορίες,ανάλογα με το ύψος στο οποίο σχηματίζονται, το σχήμα και το πάχος τους.

http://www.meteoclub.gr/themata/egkyklopaideia/498-eidh-nefon

Μερικά από αυτά είναι οι θύσανοι, τα θυσανοστρώματα, οι θυσανοσωρείτες. Οι σωρείτες, τα στρώματα, οι μελανίες. Οι σωρειτομελανίες, οι στρωματομελανίες, τα φακοειδή, οι υψηλοσωρείτες και οι στρωματοσωρείτες.

Επίσης δώδεκα νέα είδη σύννεφων έρχονται να προστεθούν στο Διεθνή Άτλαντα Νεφών του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού και τα βλέπουμε εδώ http://www.cnn.gr/news/kosmos/story/73225/dodeka-nea-eidi-synnefon-erxontai-na-prostethoyn-ston-diethni-atlanta-nefon

Πρόσφατα

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου...

Βρεττάκος Νικηφόρος – Ο δρόμος και η αιωνιότητα

Βρεττάκος Νικηφόρος - Ο δρόμος και η αιωνιότηταΜετάξι και...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Δεν είσαι μόνος! Σού έχω νέα…

Λοιπόν, έχω νέα να σου πω, φτιάξε καφέ! Δε γιορτάζουν...

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

Η Βαρκελώνη έκλεψε την καρδιά μου…

Η Βαρκελώνη χρωστά πολλά στον Γκαουντί ή Γκαουδί, αυτόν τον σπουδαίο αρχιτέκτονα που του έμελλε να φύγει από την ζωή γιατί τον πάτησε το τραμ, όμως άφησε τόσο σπουδαίο, τεράστιο, ιδιοφυές έργο, ίσως και παρανοϊκό.

Ο Νίκος Ταβερναράκης στο elpis calling…

Από τους "Αξέγνιους Περάτες" ως το σήμερα των "Ινάτιδων"...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία.

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο νήμα που ξεκινά από την καρδιά, περνά στην άκρη του δακτύλου και συνεχίζει με την...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα social, σαν μαγνητισμένη κάποιες φορές, σίγουρα αφηρημένη άλλες και πιθανότατα ολίγον εθισμένη, παρακολουθούσα κάποια -κυρίως-...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου γλιστρούν σιωπέςΜαύρες βροχές με ταξιδεύουν στις μακρινές φαιόχρωμες πεδιάδεςΟι άνεμοι με οδηγούν στις ρίζες των...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Discover more from Elpis Calling

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading