Σκόρπιες σκέψεις…
Σκόρπιες σκέψεις, υπό την πίεση του καύσωνα και του τέλους του κόσμου πακέτο! Όχι, δεν είναι εύκολη υπόθεση να ψήνεσαι στους 45! Μα, έχω πάθει πανικό πριν έρθει, έχω κάνει εικόνα ό,τι πιο φρικτό μπορεί να συμβεί σε μένα και τους αγαπημένους μου, έχω δύσπνοια για μια πιθανή δύσπνοια που θα με οδηγήσει στα επείγοντα, μαζί με τον μισό πληθυσμό της χώρας.
Δεν είναι η ενημέρωση για το πιθανό ή το σίγουρο που έρχεται, μα η τρομολαγνεία για το ότι αυτό που έρχεται θα φέρει μαζί του την συντέλεια, λες και δεν έχει η Ελλάδα καύσωνες, λες και δεν ξέρει ο κάμπος από 45άρια, λες και στο Τυμπάκι ή στην Ιεράπετρα το νούμερο αυτό είναι άγνωστο.
Καλά νέα πρόχειρα κι ευχάριστα δεν κυκλοφορούν εκεί έξω; Πάντα τα καλά νέα ήταν λειψά και τα καθόλου νέα μια καλή είδηση!
Τί ισχύει σήμερα; Μόνο ότι δεν υπάρχουν πολλά καλά νέα. Κατά τα λοιπά ο κόσμος συνεχίζει ως ήταν, με δυσκολίες και άλυτα ζητήματα. Με όλα αυτά που το προηγούμενο διάστημα μας απασχόλησαν, ακριβώς με τα ίδια συνεχίζουμε.
Στα μαθηματικά δεν ήμουν καλή, έτσι μου είπαν, έτσι πίστεψα. Μέχρι που κάποιοι μαθηματικοί στην δήλωσή μου ότι ήμουν σκράπας, μού εξήγησαν ότι δεν ήμουν, αλλά έφταιγε ο τρόπος διδασκαλίας και ο ίδιος ο καθηγητής! Και τελικά, επειδή για κάποιους δεν ήμουν καλή, φυτεύτηκε στο μυαλό μου η ιδέα ότι όντως, δεν είμαι! Έτσι αποκλείστηκε μια σειρά επιλογών και σχολών και έπρεπε να στραφώ με μεγάλη λαχτάρα και χαρά, εκεί που θα ήμουν τελικά πραγματικά αποδοτική!
Μόνο στην Άλγεβρα υπήρξα καλή, ίσως γιατί κανείς δεν μου τόνισε ότι δεν μπορώ. Για κάποιον ακατανόητο λόγο όλα ήταν ωραία. Οι πιθανότητες, η συνεπαγωγή, οι συναρτήσεις, τα ωραία σύμβολα, πράξεις, δυνάμεις, ταυτότητες… Μα ίσως να καταλάβαινα την Άλγεβρα τελικά, γιατί με την αραβική ερμηνεία της η λέξη σημαίνει επανένωση των σπασμένων μερών. Για κοίτα κάτι πράγματα! Μου άρεσε πάντα να επανενώνω τα σπασμένα!
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι επέτρεψα σε ένα ηλίθιο μυαλό κάποιου, να με πείσει, ότι δεν είμαι. Να με πείσει ότι δεν μπορώ! Κι αν αυτό έγινε γιατί ήμουν μικρή και πώς θα μπορούσα να το αλλάξω, τι έγινε στην πορεία και συνέχισα να πιστεύω σε αυτή τη διαπίστωση;
Ακολούθησε όλη η ζωή μου μια πορεία βασισμένη στη δήλωση ενός και δεν ακολούθησε τη δική μου δήλωση, τη δική μου πεποίθηση. Κι αυτό το «πήραμε τη ζωή μας λά α αα θος κι αλλάξαμε ζωή» πόσα έχει να πει σε αυτό το μυαλό που διατράνωνε τόσα χρόνια ότι δεν είναι μαθηματικό, άρα, στρέφεται άπαξ και δια παντός στα θεωρητικά, ιστορίες, λατινικά, αρχαίες διατυπώσεις και πεπερασμένους χρόνους.
Για κοίτα πως μια ιδέα μπορεί να σε κατευθύνει για μια ολόκληρη ζωή! Για κοίτα πως ένα «δεν αξίζεις» κάποιου, μπορεί να σε οδηγήσει αλλού! Κι αν είσαι τυχερός μπορεί να βγει σε καλό, αν πάλι όχι, τί γίνεται;
Και τα χρόνια περνάνε κι ό,τι τρώμε κερνάμε που λέει ο στίχος, μα έρχεται η στιγμή που εκεί στη μέση της ζωής ψάχνεις να ορίσεις τα εκκρεμή, να ξεδιαλύνεις τα άστα να πάνε και να πιάσεις το νήμα από κει που το άφησες, αν αξίζει!
Έτσι που λες μού ήρθαν μερικές σκέψεις σκόρπιες, λίγο η ζέστη, λίγο ο φόβος, λίγο η ιδέα ότι ίσως και να μην μπορώ τελικά, λίγο το λάθος και η αποτυχία, λίγο που καμιά φορά φτάνει ο κόμπος στο χτένι και λες όχι ρε συ, μπορώ, γιατί εγώ το λέω. Γιατί εγώ θέλω να μπορώ! Εγώ λέω ότι μπορώ και κράτα τη γνώμη σου για σένα!
Και για όσα μας λένε ότι δεν μπορούμε, για όσα ως κοινωνία μας λένε ότι δεν μπορούμε και δεν αξίζουμε, έχω να πω ότι μπορούμε, μα καμιά φορά οι φόβοι νικούν και δεν αφήνουν να αλλάξουμε, να φωνάξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή, μπορούμε έτσι κι αλλιώς γιατί είμαστε η αλλαγή. Αρκεί να βρούμε σε όλα αυτά έναν κόπο που να αξίζει…
Να είστε όλοι καλά φίλοι μου, με καύσωνες και χωρίς, από την Ορεστιάδα ως τη Γαύδο, από την Κέρκυρα ως το Καστελλόριζο!
Ελπίζω να μην μπήκε τίποτα εμπόδιο στον δρόμο σας και στο μυαλό σας, ούτε καν ο ίδιος ο εαυτός σας κι εκείνο το μπορώ, να μην γίνει μπορεί, ίσως, θα δούμε! Γιατί μπορούμε να αλλάξουμε τη δική μας ζωή μα και των άλλων, μπορούμε να προσπαθούμε συνέχεια για το καλό και πάντα για το καλύτερο!
Φωτογραφίες unsplash
