Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια!

Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια!

Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια! Κι έχει ο καιρός γυρίσματα, καθώς ένα καντήλι, ένας σταυρός και τέσσερα σταλίκια, είναι τ’ ανθρώπου η ζωή κι όλα τα μερακλίκια.

Μα τί να το κάνεις που κάθε κακό θυμίζεται, κάθε καλό ξεχνιέται, μα τί κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου! Αυτός θα έπρεπε να είναι πρώτος κριτής λογοκριτής, μα όπου είν’ ο γέρος κουζουλός από τα νιάτα το ‘χει, ομοίως κι άμα το ‘χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες… άστα!

Το θέμα είναι τί λες και πώς το λες, γιατί και το πολύ μπλα μπλα δε βγαίνει πάντα σε καλό! Ειδικά όταν ξεφεύγει της κομματικής γραμμής και της προστατευτικής ομπρέλας.

Κάπου μ’ είδες, κάπου σε ξέρω, κάπου σε παραγνωρίζω κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε εν ολίγοις, μα τί να το κάνεις τελικά; Η κολακεία κάνει φίλους, η αλήθεια κάνει εχθρούς κι απ’ τον χαζό φίλο, κάλλιο σοφός εχθρός!

Στις επικίνδυνες μέρες μας προσοχή γιατί, αλήθειες να λέμε τώρα μεταξύ μας και να μην κοροϊδευόμαστε, σαν παινέψεις τον ηλίθιο τον κάνεις χρήσιμο, και κάπως πρέπει να προστατευθούμε και να ησυχάσουμε, γιατί πολλή βοή στο μύλο μας, μα τ’ αλευράκι λίγο.

Και λίγο ήταν μια ζωή δηλαδή, μα ας δούμε τα μελλούμενα.. έτσι κι αλλιώς, ο φτωχός εχάθηκε κι ο καιρός εδιάβηκε, μα δες που σε φτάνει η ανάγκη να πεις, και με τρόμο να παραδεχτείς… τουλάχιστον ας μείνουν όπως είναι, χειρότερα μην έρθουν, μα μήπως κι άλλες πολλές φορές δεν εστολίστη η νύφη κι απόμεινε;

Κείνο του Σουρή το γνωστό, σκέφτηκα να τ’ αφήσω, μη με παραξηγήσουν οι φίλοι, καθόλου δε θα ήθελα να κακοκαρδιστούμε.. όμως κολλάει ρε παιδιά σε λίγους κι ορισμένους, καθώς όπως και να το πεις, απ’ όπου κι αν το δεις, σκ@τά εδώ, σκ@τά εκεί, σκ@τά κι ο κόσμος όλος!