Η Κωνσταντίνα Σιάφη Διαμάντη στο elpis calling
Από την Πρέβεζα ως την Κρήτη, από τις ανθισμένες αυλές ως εκεί που σκάει το κύμα, με σελίδες γεμάτες ιστορίες ανθρώπων και τυχαίες συναντήσεις, γνωρίζουμε την συγγραφέα Κωνσταντίνα Σιάφη Διαμάντη και κάνουμε «Ένα βήμα τη φορά» για να φτάσουμε σε «Όσα η καρδιά προστάζει»… Την καλωσορίζουμε στο Elpis Calling!
………………………………………..
- Αγαπώ πολύ έναν στίχο της Δημουλά.. «Οι λέξεις φταίνε, αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα σιγά σιγά ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν»… Πότε μπήκατε στο μαγικό κόσμο της συγγραφής Κωνσταντίνα; Ποιά ήταν η στιγμή που είπατε τώρα ναι, το πήρα απόφαση, ξεκινώ να γράφω!
Άρχισα να γράφω χωρίς να έχω στο μυαλό μου πως κάποιο από αυτά θα εκδοθεί. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τον εαυτό μου ως συγγραφέα και ακόμη δεν τον σκέφτομαι έτσι. Όταν ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο, δεν το γνώριζε κανείς. Έγραφα όταν ήμουν μόνη στο σπίτι και όταν περίπου είχα φτάσει στην μέση της ιστορίας το έδειξα στον σύζυγό μου (ο δικός μου beta reader) ο οποίος με ενθάρρυνε να συνεχίσω και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γι’ αυτό. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που θα σε στηρίξουν σε κάθε σου απόφαση.
Ο συγκεκριμένος στίχος της Δημουλά νομίζω πως με αντιπροσωπεύει μιας και οι λέξεις όταν τοποθετηθούν σωστά, θα αποτυπώσουν μια ιστορία που θα σε παρασύρει, θα σε μεταφέρει σε έναν μαγικό κόσμο, στον οποίο θα έχω χαθεί πρώτα εγώ και μετά ελπίζω και οι αναγνώστες.
- Πείτε μας δυο λόγια για τα βιβλία σας… το πρώτο ήταν το «Ένα βήμα τη φορά» και το δεύτερο «Όσα η καρδιά προστάζει» από τις εκδόσεις Έξη. Και τα δυο με κάποιον τρόπο έχουν σχέση με το γάμο και τη σχέση δυο ανθρώπων..
Πολύ σωστά και τα δύο περιστρέφονται γύρω από τους οικογενειακούς δεσμούς, την φιλία, τον έρωτα, τον σεβασμό, τον γάμο αλλά και για την βία, ενδοοικογενειακή και ψυχολογική και όλες εκείνες τις δυσκολίες που κατά καιρούς κάποιοι αντιμετωπίζουν.
Και τα δύο, αν θέλουμε να τους βάλουμε ταμπέλες ανήκουν στο κοινωνικό κομμάτι. Μπορείς να πεις άνετα πως είναι ιστορίες της διπλανής πόρτας ή ιστορίες που έχεις ακούσει.
Θέλω όμως να τονίσω, πως δεν ξεκινώ μια ιστορία με βάση αυτά τα στοιχεία, η ιστορία γεννιέται εκεί που δεν το περιμένεις. Μια λέξη, μια εικόνα, ένα άρωμα, μπορούν να κάνουν το μυαλό σου να πλάσει τους ήρωες και το τι θέλουν να πουν εκείνοι. Είναι συνήθως χαρακτήρες που παλεύουν για το σωστό, το δίκαιο, που ψάχνουν να βρουν έναν άνθρωπο να αφεθούν πάνω του και να νιώσουν σιγουριά, ασφάλεια και στο τέλος να έρθει και η αγάπη διότι ως ρομαντική ψυχή που είμαι, θέλω να τους δίνω ένα αίσιο τέλος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα τους περάσω πρώτα από πολλές δοκιμασίες.
- Ζείτε στον τόπο καταγωγής σας που έγινε και τόπος διαμονής. Πώς είναι οι μέρες στην επαρχία για μια νέα γυναίκα και συγγραφέα;
Την ζωή μου εδώ δεν την αλλάζω με τίποτα και φυσικά δεν θα σου μιλήσω ως συγγραφέας αλλά σαν γυναίκα και μητέρα. Επιλέξαμε να παραμείνουμε εδώ στον τόπο μας γιατί θέλαμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με πιο ήρεμους ρυθμούς και μέσα στην φύση.
Η επιλογή αυτή έχει τα υπέρ και τα κατά της, αλλά πιστεύω πως δεν συγκρίνεται η κάθε αυτού ποιότητα ζωής. Η επαρχία μπορεί να υστερεί σε κάποια θέματα, ωστόσο οι περισσότερες ανάγκες καλύπτονται επαρκώς.
- Είναι εκεί μαζεμένοι οι θησαυροί των αναμνήσεων, κυρίως των παιδικών χρόνων;
Με γύρισες ξανά στα παιδικά μου χρόνια τα οποία ήταν ανέμελα. Εδώ έκανα τις πρώτες φιλίες μου και με κάποιες από αυτές όταν βρισκόμαστε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Παίζαμε τα καλοκαίρια από το πρωί μέχρι το βράδυ, πολλές φορές ξεχνούσαμε ακόμη και να φάμε.
Θυμάμαι που μετρούσαμε πόσα παγωτά φάγαμε ή πόσες φορές πήγαμε στην θάλασσα. Πολλές αναμνήσεις, οι περισσότερες ευτυχώς καλές. Δένεσαι με τους ανθρώπους πόσο μάλιστα όταν τους γνωρίζεις απ’ όταν γεννήθηκες.
Επομένως ναι, εδώ υπάρχουν πολλοί θησαυροί και συνεχίζουν ευτυχώς να πληθαίνουν.
- Πόσο εύκολα μπορεί να βρεθεί η γυναίκα του σήμερα στη θέση της ηρωίδας σας και στα δυο βιβλία;
Όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι ιστορίες που συναντάμε, ιστορίες της διπλανής πόρτας. Συχνά ακούμε να αναφέρεται, δυστυχώς, η οικογενειακή βία, είτε αυτή είναι σωματική είτε ψυχολογική.
Επίσης υπάρχουν διαζύγια που δεν λύνονται εύκολα με χρόνιες διαμάχες και είναι πολύ άσχημο όταν αυτές μεταφέρονται στα παιδιά.
Από την άλλη υπάρχει και ο έρωτας που χτυπάει την πόρτα μας αναπάντεχα και παραδινόμαστε άνευ όρων στην δίνη του, νιώθοντας την ένταση των συναισθημάτων μας στο έπακρο.
- Λίγο κλισέ αυτό που θα πω, αλλά βρίσκουν οι γυναίκες το χρόνο που χρειάζονται για να γράψουν ή ν’ ασχοληθούν με όσα αγαπούν, χωρίς να νιώθουν έστω και λίγο ενοχικά ότι κάτι άλλο έχουν αφήσει ή παραμελήσει;
Ενοχικό σύνδρομο δεν έχω γιατί γράφω, αντιθέτως έχω όταν δεν γράφω. Γενικά προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω σε όλα τα υπόλοιπα.
Τώρα όσον αφορά τον χρόνο, θα πω πως τα πρώτα χρόνια έγραφα πολύ αργά το βράδυ όταν τα παιδιά είχαν κοιμηθεί και είχα ησυχία, ενώ τώρα γράφω και κατά την διάρκεια της ημέρας.
- Αντιμετωπίσατε δυσκολίες πριν εκδοθεί το βιβλίο σας; Είναι εύκολη υπόθεση η έκδοση βιβλίου στην Ελλάδα για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα;
Δεν μπορώ να πω πως είναι εύκολη υπόθεση και πρέπει να επιλέξουμε με σύνεση που θα στείλουμε το πνευματικό μας παιδί, γιατί είναι κομμάτι του εαυτού μας. Σίγουρα θα έχουμε αρνητικές απαντήσεις, μα αυτό δεν πρέπει να μας απογοητεύει. Μπορώ να πω πως είμαι από τις τυχερές που βρήκα γρήγορα εκδοτικό σπίτι και ανήκω πλέον στις Εκδόσεις ΕΞΗ.
- Είναι γεγονός πως φέρει μεγάλη ευθύνη όποιος γράφει δημόσια, πόσο μάλλον ένας συγγραφέας! Στον τρόπο που θα χειριστεί τη γλώσσα, στην έκφραση, στο μήνυμα που θέλει να περάσει.. πολλές φορές μεγάλη σημασία έχει ακόμα και ένα κόμμα, μια μικρή λεπτομέρεια που μπορεί ν’ αλλάξει όλο το νόημα. Είναι βασανιστικές σκέψεις αυτές ή όταν γράφετε δεν σκέφτεστε τίποτα μέχρι τη στιγμή που θ’ αρχίσετε να χτενίζετε το κείμενο;
Προσωπικά δεν σκέφτομαι τίποτα όταν γράφω απλά ταξιδεύω. Οι λέξεις γράφονται όπως ακριβώς μου βγαίνουν και αποκτούν υπόσταση. Κουμάντο κάνουν οι ήρωες και όχι εγώ. Εκείνοι σχεδιάζουν την γλώσσα, την ένταση, το συναίσθημα που βγαίνει μέσα από την γραφή. Τα γλωσσικά σύμβολα μπαίνουν ασυναίσθητα. Εκεί μέσα, καταθέτοντας την ψυχή μου, αποτυπώνεται όλη η αγάπη μου για την συγγραφή.
Σίγουρα υπάρχουν λάθη όταν το κοιτάζω από την αρχή και το διορθώνω πολλές φορές μέχρι να φύγει από εμένα και να πάει στον εκδοτικό. Η αλήθεια είναι πως όσες φορές και να το κοιτάξω πάντα θα βρω κάτι να διορθώσω, πόσο μάλιστα όταν έχω γράψει κάτι πριν από χρόνια και το κοιτάζω τώρα.
Μεγαλώνοντας σκεφτόμαστε διαφορετικά και διαβάζοντας και άλλα βιβλία ανακαλύπτουμε άλλους τρόπους γραφής και τεχνικές μου μας βοηθούν να εξελιχθούμε.
Όταν έχεις πάρει την απόφαση να στείλεις το βιβλίο για να εκδοθεί, πρέπει ήδη να έχεις σκεφτεί πως θα κριθείς, είτε καλά είτε άσχημα και να το αποδεχτείς.
- Έμαθα πως αγαπάτε πολύ και τα λουλούδια! Φαντάζομαι, θα υπάρχει στον όμορφο τόπο σας ένας κήπος ή μια βεράντα που θα την στολίζετε με λουλούδια.. έχετε αγαπημένο;
Έχω μεγάλη αυλή με πολλά λουλούδια και δένδρα. Τα λατρεύω τα λουλούδια, είναι μια ευχάριστη νότα στο σπίτι. Τα χρώματα και τα αρώματά τους με γαληνεύουν. Θέλουν βέβαια αρκετή δουλειά, αλλά δεν με ενοχλεί μιας και το αποτέλεσμα με αποζημιώνει. Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ ποτέ χωρίς λουλούδια. Λατρεύω όλα τα είδη μα έχω μία μικρή αδυναμία τα Τριαντάφυλλα και στους Λυσίανθους.
- Ας κλείσουμε με μια ευχή για τους αναγνώστες του elpis calling…
Να μην σταματούν να ονειρεύονται και να χαμογελούν πάντα.
Σας ευχαριστώ πολύ!
