Θέλει κόπο να φτιάξεις την ψεύτικη χαρά!
Βρήκες τελικά την άνοιξη που ήθελες; Άγγιξες ουρανό με ένα βλέμμα σου; Έσκυψες να μυρίσεις ένα λουλούδι, τους πορτοκαλανθούς που απλώνουν το μεθυστικό τους άρωμα; Περπάτησες λιγάκι στην εξοχή; Φοβήθηκες την επίθεση των εντόμων που χαρούμενα και μέσα στη ζωηράδα κάνουν επίμονες και ξαφνικές στροφές πάνω από το κεφάλι σου; Ξεκίνησες να κάνεις ταξίδια του μυαλού και τα χρωματιστά λουλούδια σού ξύπνησαν ιδέες και σχέδια; Στάθηκες ν’ ακούσεις το πρωινό και το απογευματινό κελάηδισμα των πουλιών, κοιτάς τον ουρανό μήπως πετύχεις κανένα βιαστικό χελιδόνι;
Μήπως ο ήλιος, οι πρώτες ζέστες, οι ανοιξιάτικες βιτρίνες σε άγχωσαν; Μήπως παλιές πληγές άρχισαν να ξυπνούν ξανά, εκεί που νόμιζες ότι είχαν κοιμηθεί; Μήπως η άνοιξη που έρχεται δεν συμπορεύεται με τη χαρά εντός σου; Θέλει λίγο ακόμα να ξυπνήσει. Αλλά κι αν δεν;
Ή μήπως είσαι τύπος που όλα ρυθμίζονται ξαφνικά και κάθε εποχή ταυτίζεται με το μέσα; Είναι η άνοιξη χαρά; Είναι η άνοιξη μόνο χαρά; Θα έπρεπε, αλλά είναι; Είναι όπως παλιά ή έχουν αλλάξει όλα; Δεν είναι η ζωή μας όπως τη βλέπουμε στα βίντεο. Τίποτα δεν είναι όπως το βλέπουμε στα βίντεο των άλλων. Έχουν ατέλειωτες ώρες εργασίας στο έντιτινγκ τα βίντεο που βλέπεις. Θέλει κόπο και χρόνο να φτιάξεις την ψεύτικη χαρά!
Μα για στάσου.. μήπως τα βλέπεις, επειδή αυτό θα ήθελες να ζεις; Ή μήπως αυτές οι εικόνες έρχονται από κάπου βαθιά, τόσο βαθιά που είναι σα να τις έχεις ζήσει ήδη; Ποιος να ξέρει! Είμαι σίγουρη ότι βαρέθηκες να σου λένε πώς να νιώθεις, τί να κάνεις, τί να τρως, πού να πας, αλλά σα μαγεμένος συνεχίζεις… Μην τους ακούς. Σταμάτα να χάνεις ώρες. Πέρασε η μόδα των βίντεο. Αρχίζει η ζωή!
Αυτά που ξέραμε, ανατρέπονται. Τίποτα δεν είναι ίδιο. Ούτε το μέσα μας. Μην πιστεύεις πια όσα βλέπεις. Δεν είναι όλα τα βίντεο αληθινά, ούτε οι άνθρωποι. Γρήγορα εισέβαλλε η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, λες και περίμενε πανέτοιμη σε μια γωνιά ν’ αρχίσει να πετά στα μούτρα μας μαζεμένα όσα μέχρι τώρα έφτιαχνε. Μα δεν είναι όλα αληθινά, να το θυμάσαι. Ψάξε να βρεις τι είναι αληθινό και κράτα το. Κράτα όσα καλά έχεις, κράτα όσα θες κι όλα τ’ άλλα πέταξέ τα! Δεν αξίζει. Η ζωή μας, δεν είναι ρυθμισμένη με φίλτρα και θερμότητα, κορεσμό και φωτεινότητα στην επεξεργασία. Δεν την ισιώνεις, ούτε επιλέγεις βελτιστοποίηση μ’ ένα κουμπί. Αυτή θέλει κόπο, εκτός από τρόπο.
Πολλή κουβέντα για το τίποτα ως τώρα. Για κενές ελπίδες λόγω μόδας, για αγάπη και φως της δηθενιάς, για τα πρέπει και τα δεν πρέπει που μας σημαδεύουν ως διαρκή απειλή του χρόνου. Ζήσε την άνοιξη όπως μπορείς. Τί διαφορετικό έχει από άλλες εποχές; Ζούμε μέσα στις εποχές, κυλάμε μέσα στη ζωή, ανοίγουμε και κλείνουμε τα μάτια στη ροή του χρόνου. Απλά και όμορφα. Κι άλλοτε το σώμα ζεσταίνεται κι άλλοτε κρυώνει, κάποτε περνά μέσα από ανθισμένους κήπους κι άλλες φορές από παγωμένα μονοπάτια. Ζωή μας είναι οι εποχές!
Όχι άλλα μαθήματα για το τί πρέπει να κάνουμε, πώς και πότε. Πώς να τρώμε όλοι το ίδιο πρωινό, με τον ίδιο φωτισμό και το ίδιο ρούχο. Όχι άλλη εικονική ζωή. Έχουμε μια πραγματική να ζήσουμε! Ευκαιρία να κάνουμε όσα μπορούμε κι αγαπάμε, αν θέλουμε κι όποτε θέλουμε, ευκαιρία μας να κλείσουμε τις οθόνες και να ζήσουμε την πραγματική Άνοιξη. Εκείνη την παλιά, των παιδικών μας χρόνων, που έπαιρναν φωτιά οι αλάνες και τα παιχνίδια μετά το Πάσχα δεν σταματούσαν στις γειτονιές μέχρι να κλείσουν τα σχολεία.
Ας ζήσουμε τη δική μας Άνοιξη, όχι των άλλων. Αρκετά είδαμε από την κλειδαρότρυπα! Ώρα να ανοίξουμε τη δική μας πόρτα!
