Ο μετα-άνθρωπος και οι κεραίες μου… Έβλεπα ένα από τα σπουδαία ντοκιμαντέρ που συστηματικά προβάλει η κρατική τηλεόραση. Δεν κούνησα βλέφαρο μέχρι να τελειώσει όλη η αλλοκοτιά εκείνη, που στάθηκε ικανή να μού σηκώσει την τρίχα για πολλούς λόγους. Σύγχρονη αντίληψη περί τεχνολογίας, ηθικής και εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Του ανθρώπινου που παλεύει πολλές φορές να διατηρηθεί ανθρωπινό, ανεπιτυχώς.
Είχε πολλά στοιχεία μα το βασικό του ήταν ο άνθρωπος κεραία, ο Nill Harbisson, που κατάφερε με τα πολλά και τα λίγα να κάνει εμφύτευση κεραίας στον εγκέφαλό του με αισθητήρα και κεραία που συλλαμβάνουν και στέλνουν σήματα σε τσιπ εμφυτευμένο στο κρανίο του. Ο Nill Harbisson λοιπόν, κατάφερε να γίνει ο άνθρωπος κεραία με τη βοήθεια χειρουργού, που δέχτηκε ανώνυμα να τον βοηθήσει, καθώς κάτι τέτοιο δεν ήταν και τόσο νόμιμο. Αναγνωρίστηκε τελικά από τη βρετανική κυβέρνηση όχι ως άνθρωπος, αλλά ως cyborg, ο οποίος διεκδικεί να αναγνωριστεί ως «μετά-άνθρωπος».
Υπήρχαν κι άλλοι σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ, αμερικάνος που έβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία με εμμονή στη μετάλλαξη του ανθρώπου σε κινητό μηχάνημα τεχνολογικής προόδου και πολλά άλλα, ομάδες και κοινότητες με εμφυτευμένα τσιπάκια πάνω τους για να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι και να οργανώσουν πια τη ζωή τους υπό άλλους όρους και συνθήκες, φανατικούς της μετεξέλιξης του ανθρώπινου είδους σε κάτι που θα μοιάζει περισσότερο σε κινούμενη μηχανή.
Δεν ξέρω αν αυτό για κάποιους θεωρείται τεχνολογική πρόοδος, δεν ξέρω πόσο κουβεντιάζεται στα συνέδρια βιοηθικής και δεοντολογίας, δεν ξέρω γιατί πρέπει να συμβαίνει … ή μπορεί και να ξέρω. Βιοηθική – cyborgs σημειώσατε Χ
Πλησιάζουμε πια στις μέρες που αν δεν έχουμε το εμφύτευμα στο χέρι, δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Είναι εδώ η εποχή που αυτό για το οποίο ακούμε όσα χρόνια ζούμε, είναι εδώ και θα μας επιβληθεί με συνοπτικές διαδικασίες; Ήρθε αυτό με το οποίο θα ξεκλειδώνεις σπίτια, αυτοκίνητα, θα σκανάρεσαι ολόκληρος και θα έχεις μέσα σου ιατρικό ιστορικό, κωδικούς, θα κάνεις τραπεζικές συναλλαγές, αγορές και ταξίδια και όλοι θα είναι τελικά τόσο ευτυχισμένοι, όπως άλλωστε ήδη δείχνουν στις διαφημίσεις τους επιχειρηματικοί κολοσσοί; Το τσιπάρισμα ξεκίνησε από τα ζώα, με χαρά θα συνεχιστεί στους υπερήλικες και τώρα πια λένε πως θα επιβάλλεται στα παιδιά που θα γεννιούνται.
Το βλέπουμε να συμβαίνει, ήδη συμβαίνει. Η εφαρμογή του τσιπ στο χέρι ισχύει και υποστηρίζεται από πολλούς κι αυτό είναι το μόνο δεδομένο. Πριν χρόνια, οι γιαγιάδες δεν μπορούσαν να πάρουν τη σύνταξή τους αν δε διέθεταν κάρτα. Όπου να ‘ναι οι κάρτες θ’ αποσυρθούν για λόγους τάχα ασφαλείας, οι ανέπαφες συναλλαγές που ήδη χρησιμοποιούνται, θα είναι διαδεδομένες ευρέως. Λίγο αργότερα, τα κινητά τηλέφωνα δε θα είναι ασφαλή, εύκολα τα κλέβει κάποιος και ό,τι άλλο έχουν στη μνήμη τους, και το πιο ασφαλές και ωφέλιμο μέσο θα είναι το εμφυτευμένο τσιπάκι, που κανείς δε θα μπορεί να πάρει από σένα και να αφαιρέσει, αφού θα είναι μέσα στο σώμα σου.
Ας μην πω τίποτε άλλο. Ας όψεται το ντοκιμαντέρ και τα βίντεο στο γιουτιούμπ που με ξεσήκωσαν. Ο καθένας μας νομίζει, σχεδόν ξέρει, υποθέτει τι γίνεται. Τα δεδομένα άραγε αλλάζουν με την ελεύθερη βούληση; Μπορούν όλα να ανατραπούν, αν το αποφασίσουμε; Ή απλά ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει; Πόσο ελεύθεροι θα είμαστε στο μέλλον; Πόσο θα έχουν αξία όσα μας κράτησαν ως τώρα ανθρώπους και όχι μηχανές;
Μόνο η έρευνα μπορεί να βοηθήσει και να μας κάνει να δούμε και να καταλάβουμε όσα θέλουμε και μπορούμε. Κανείς δε μας κλείνει τα βιβλία και την πρόσβαση στην πηγή της πληροφόρησης. Μελέτη, σημειώσεις, απορίες, ερωτήσεις, συζητήσεις και κάτι θα καταλάβουμε. Αλλά πώς να γίνει κι αυτό, όταν νομίζουμε ότι τα ξέρουμε ήδη όλα, όταν όλοι νομίζουμε πως γίναμε πια Θεοί;
Οι Πυξ Λαξ το είχαν πει ωραία σ έναν στίχο τους… «κι αν υπάρχει θεός και παίζεις μαζί του;»
