Μαρμελάδα μήλο και στο βάθος να παίζει μουσική…
Στο βάθος παίζει Καραΐνδρου, Γιώτα Βέη, Κετιμέ και Ρεμπούτσικα. Δεν έχω ανάψει ούτε ένα φως. Πόσο μου αρέσει αυτή η πρωινή σκοτεινιά! Και η θολούρα του καιρού ασορτί με του μυαλού…
Μόνο το μικρό φωτάκι του απορροφητήρα. Μου αρκεί για να βάλω στο μάτι τη γαλατιέρα να ζεστάνω 500 γραμμάρια γάλα… Να χτυπήσω και 2 αυγά με 60 γραμμάρια σιμιγδάλι και μία βανίλια και να ρίξω λίγη ζάχαρη, περίπου 70γρ για τη γλύκα. Να ανακατεύω συνεχώς για να τα δέσω όλα σε μια βελούδινη σιμιγδαλένια κρέμα.
Πριν την ρίξω στο φλιτζάνι, θα προσθέσω δυο κομμάτια αρωματικό βούτυρο. Μόλις 20 γραμμάρια αρκούν. Θα πασπαλίσω μπόλικη κανέλα, για να ‘ρθούμε πιο κοντά και να κοιταζόμαστε στα μάτια. Και κάπου εκεί θυμάμαι να έχω δει μια φθινοπωρινή κρέμα με καραμελωμένα μήλα να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Βρε λες; Λέω!
Βάζω και μια κουταλιά φρέσκια μαρμελάδα μήλο και εκεί μπαίνει η Ρεμπούτσικα με το “μπαχάρι, κανέλα και φιλί” και δένει το γλυκό. Γαρύφαλλο, κανέλα και αγάπη λέω κι εγώ και η πρώτη κουταλιά βάλσαμο στο πονεμένο μου κορμί. Από ξενύχτια, από κούραση και από απογοητεύσεις. Ματαιώσεις τις λένε οι ψυχολόγοι και πρέπει λένε, να αφήνουμε από νωρίς και τα παιδιά να εκτίθενται σε αυτές. Για να μάθουν να τα βγάζουν πέρα και να ενδυναμώνουν την ψυχή τους.
Μάλλον, αυτό είναι κάτι που λείπει από την ενήλικη ζωή μας. Η διαχείριση των ματαιώσεων. Των απογοητεύσεων. Μερικοί ζουν λες και δε θα έρθει ποτέ μια απογοήτευση. Σε ροζ συννεφάκι. Ωραία τα ροζ σύννεφα. Και μένα μου αρέσουν. Ξεχνάμε όμως ότι παίρνουν αυτήν την απόχρωση μόνο όταν ο ήλιος πέσει πάνω τους, στην ανατολή για λίγα λεπτά ή ακόμα πιο έντονα στη δύση του. Απογοητευόμαστε όταν το ροζ γίνει άσπρο, γκρι, μαύρο. Μα πάντα όμως αυτό ήταν το χρώμα του. Το ροζ είναι δανεικό! Το δανείζει ο ήλιος σχεδόν αγαπητικά. Για να ομορφύνει την πλάση, ενώ αποσύρεται και δίνει τη θέση του στο φεγγάρι.
Γιατί να μην ζούσαμε όλοι με αγάπη; Ονειρεύομαι έναν κόσμο που ο γείτονας δεν είναι ο εχθρός. Που στην Πόλη δεν θα μπαίνουν οι οχτροί και θα φέρνουν χαλασμό. Αλλά θα την χαιρόμαστε όλοι μαζί. Όλοι οι λαοί με σεβασμό ο ένας στον άλλον και αγάπη. Μα περισσότερο ονειρεύομαι έναν κόσμο που ο χειρότερος οχτρός εντός των τειχών, δεν θα έχει ούτε θέση, ούτε δύναμη να φέρνει χαλασμό.
Αν εντός είμαστε καλά, αντέχουμε βαστάμε γερά. Κι εγώ το φροντίζω το εντός μου γιατί οφείλω να βαστάω γερά. Κυρίως φροντίζω να διαχειρίζομαι τις απογοητεύσεις της ζωής. Ή τουλάχιστον να προσπαθώ. Η μουσική βοηθάει. Η παρέα ακόμα περισσότερο. Η ενασχόληση με την κουζίνα το πάει ένα βήμα παραπέρα. Πολλά είπα όπως πάντα, πάμε στο θέμα μας:
Μαρμελάδα μήλο
Τώρα που είναι στην εποχή τους αρωματικά και φρέσκα. Θα χρειαστείτε:
1 κιλό τριμμένα μήλα -καθαρισμένα στο ρεντέ-
700 γρ ζάχαρη
1 κ.σ. κανέλα
1 κ.γ. γαρύφαλλο
1 κ.γ. τζίντζερ
2 κ.σ. κονιάκ
μοσχοκάρυδο
χυμό από μισό λεμόνι
σταφίδες μαύρες και ξανθές
Τα αφήνω όλα μαζί σκεπασμένα όλη νύχτα. Πριν βράσω, προσθέτω ένα μικρό ποτηράκι νερό και βράζω για 20 λεπτά. Την αφήνω στην άκρη. Την επόμενη μέρα, προσθέτω χυμό από μισό λεμόνι, τρίβω μοσχοκάρυδο και βράζω για άλλα 15- 20 λεπτά μέχρι να δέσει. Τη φυλάω σε αποστειρωμένα βάζα την αρωματική, πικάντικη και φθινοπωρινή μου μαρμελάδα και την χρησιμοποιώ σε ένα σωρό παρασκευές.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γέμιση σε μηλοπιτάκια, ως βάση σε τάρτες μήλου ή μηλόπιτες, να γεμίσει σφολιάτες για στρούντελ, να απλωθεί σε ζεστά ψωμάκια για το πρωινό, να στρωθεί ανάμεσα σε αυγόφετες και pancakes, να συνοδεύσει τηγανίτες και γιατί όχι και αλμυρές γεύσεις τυριών και αλλαντικών.
Αυτό είναι κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Να συνδυάζω αλμυρό με γλυκό. Μου αρέσουν οι μαρμελάδες φρούτων και λαχανικών που συνοδεύουν το αλμυρό του τυριού και του κρέατος. Το έχεις δοκιμάσει;
Βάλε μουσική, φτιάξε την αγαπημένη σου συνταγή, φώναξε όποιον θέλεις για παρέα σου ή μάθε να κάνεις καλή παρέα με τον καλύτερό σου φίλο. Τον εαυτό σου! Μοίρασε κανέλα, γαρύφαλλο και αγάπη στη ζωή σου!
Να μοσχοβολά!
Καλή απόλαυση!
