Γιάννα Βαρουξή – Μπαδύλα, Λέναινα
Την παρακολουθώ από τα πρώτα της βήματα, κάπου εκεί το 2004, από το πρώτο της βιβλίο, που μου το έκανε δώρο η μάνα μου σε μία επίσκεψή μου στην πατρική μου πόλη, την Λιβαδειά. Από εκείνο το πρώτο βιβλίο, λάτρεψα την πένα της! Ακολούθησαν και άλλα μετά. Όμως αυτό εδώ, που τώρα -ξενυχτώντας, έκλεισα και την τελευταία του σελίδα, με συνεπήρε!
Η Γιάννα Βαρουξή – Μπαδύλα, έχει πλέον ξεπεράσει τον εαυτό της! Ώριμη γραφή, μεστή, με πλοκή που συναρπάζει, με λόγο που ρέει απρόσκοπτα (η μια σελίδα σε μαγεύει και σε παροτρύνει -υπνωτίζοντάς σε λες, να γυρίσεις την επόμενη και την επόμενη …) και σχεδόν ποιητικό συνάμα, σε ένα μυθιστόρημα, που θα πρέπει να προβληθεί σε εθνικό επίπεδο! Ωστόσο, η “φωνή” της Γιάννας Βαρουξή – Μπαδύλα, είναι ταμένη για τον τόπο της και τους κατοίκους της: τους Λειβαδίτες και τους Βοιωτούς! Για αυτούς θέλει να μιλά και για αυτούς να διηγείται. Ένα αερικό της συγγραφής λες, που δέθηκε μόνο με τον τόπο του και ανασαίνει μόνο γι’ αυτόν!
Αν ήταν γνωστή ηθοποιός, δημοσιογράφος, τραγουδίστρια, παίκτρια ριάλιτι, ή πανελίστρια της τηλεόρασης, που είχε γράψει βιβλίο, ήτοι αποτελούσε δέλεαρ εμπορικότητας για τους εκδοτικούς οίκους, τώρα θα ήταν γνωστή σε όλο το πανελλήνιο. Προσωπικά δεν την γνωρίζω, όμως έχοντας ξυπνήσει μέσα μου τον επί σειρά ετών κοιμώμενο δημοσιογράφο, σας υπόσχομαι ότι θα το κάνω και όχι μόνο, αλλά δεσμεύομαι και για μια συνέντευξη της· αυτό θα το προσπαθήσω και από προσωπικό θαυμασμό αλλά και από ηθικό καθήκον, που θέλει το βιβλίο σε εκπτώσεις πια, τόσο σε περιεχόμενο, όσο και σε λογοτεχνική αξία!
Δεν θα σκίσω “τούλια” και δεν θα πάω “Ταξίδι στη Βενετία”. Όχι. Αλλά σας υπόσχομαι ότι θα της πάρω συνέντευξη! Το βιβλίο έχει τίτλο “Λέναινα” και αν θες να γνωρίσεις την επαρχιακή Ελλάδα, από τις αρχές του 1900 μέχρι και πρόσφατα χρονικά, είναι το πιο κατάλληλο! Ειδικά για εσάς τους Λειβαδίτες, το λέω, χωρίς όμως αυτό να περιορίζει και τους υπόλοιπους “ξενομερίτες” -όπως θα έλεγε φαντάζομαι και εκείνη, που δεν είναι από αυτόν τον ευλογημένο και πολύπαθο τόπο. Γιατί αυτό είναι και το μαγευτικό σε τούτο το βιβλίο: αναφέρεται σε μια περιοχή της Ελλάδας-και όχι κατά το συνήθειο την Αθήνα, αφορά όμως σε ολόκληρη την χώρα.
Διαπραγματεύεται την καθημερινή ζωή της εποχής, και παράλληλα ακολουθώντας την πορεία μιας οικογένειας στο χρόνο (την οικογένεια της Λέναινας), θίγει ζητήματα πολιτικά, που ταλάνισαν και δίχασαν την χώρα της εποχής, αλλά και κοινωνικά, που την σημάδεψαν βαθιά, πιάνοντας ταυτόχρονα την άκρη και ξετυλίγοντας το κουβάρι σε ένα έγκλημα, που απασχόλησε το πανελλήνιο, αποδίδοντας ηθική και κοινωνική δικαιοσύνη, που τότε δεν ήταν εφικτό να γίνει!
Η ολοκληρωμένη σκιαγράφηση των χαρακτήρων του βιβλίου, σε οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα σχεδόν “ερωτικό δέσιμο” μαζί τους και στην απόλυτη ταύτιση των όσων τους συμβαίνουν! Καθημερινοί ήρωες, που στάθηκαν απέναντι σε θεό και δαίμονα, απέναντι στην ιστορία και στο κάθε μέρα τους, και μίλησαν μαζί τους, προσπαθώντας να καθορίσουν την δική τους μοίρα, με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Κλείνοντας την τελευταία σελίδα του (ήτοι την 558η!) σας εγγυώμαι ότι θα νοιώστε αναπόσπαστο τμήμα και ανάσα της ιστορίας του τόπου.
Να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για ένα απλό αποκύημα της φαντασίας της συγγραφέως, αλλά βιβλίο βιογραφικών στοιχείων που συνέλεξε μετά από πολυετή και πολύ προσεκτική έρευνα (που αγγίζει καθαρά τους χώρους του ντοκιμαντέρ και του ρεπορτάζ!) και που με αριστοτεχνικά μυθιστορηματικό και μοναδικό τρόπο, η πένα της έχει αποδώσει στο χαρτί, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εξαιρετικό σενάριο ταινίας, καθώς η πλοκή, το ενδιαφέρον, η ρεαλιστικότητα και η ηθογραφία των ηρώων του προσφέρονται θαυμάσια. Ένα απαράμιλλης λογοτεχνικής αξίας βιβλίο, που θεωρώ, πως όλοι θα πρέπει να κρατήσουμε στα χέρια μας και να βυθιστούμε στις σελίδες του.
Προσωπικά θεωρώ ότι πρόκειται για ένα από τα πέντε καλύτερα βιβλία Έλληνα συγγραφέα, που έχω κρατήσει έως τώρα στα χέρια μου και νοιώθω ευλογημένος! Κάπου λοιπόν, ανάμεσα σε “Τάπερ” και σε “Καραβίδες”, υπάρχουν οι πλέον αξιόλογοι συγγραφείς της εποχής μας, που απλά τα φώτα της δημοσιότητας δεν έχουν στραφεί επάνω τους, λόγω συγκυριών, μάρκετινγκ, οικονομικών συμφερόντων και εμπορικότητας ή πάλι και από δική τους επιλογής, που όμως λάμπουν από μόνοι τους, γιατί για αυτό είναι γεννημένοι: Να λάμπουν πολύ, με φως από μελάνι!
Πηγή φωτογραφίας τίτλου: διαδίκτυο
