Οι λέξεις που μάθαμε, οι λέξεις που δεν εννοούμε
Οι λέξεις που μάθαμε, οι λέξεις που δεν εννοούμε… Κάποιες είναι πολύ βασικές. Μάθαμε κάποτε την ορθογραφία τους, μάθαμε να τις συλλαβίζουμε, τις γράψαμε ίσως και τις ξαναγράψαμε για να μην κάνουμε λάθη. Αλλά το νόημά τους μας ξέφυγε. Πολλές είναι αυτές οι μικρές λέξεις με το μεγάλο νόημα. Κάποιες ξεχάστηκαν στο πέρασμα των χρόνων, κάποιες αφορούν μόνο εκθέσεις στο σχολείο.
Ένα καλό παράδειγμα είναι η αλληλεγγύη. Ουσιαστικό γένους θηλυκού. Το αίσθημα ενότητας μεταξύ των ανθρώπων. Ο άλλος εγγύς, και με αγάπη πάντα σε όλα τα ζωντανά του κόσμου! Η αλληλοβοήθεια, η αλληλοκατανόηση, η αλληλοσυμπαράσταση ̇ όλα τούτα με αγάπη πρέπει να συμπληρώνουν την ουσιαστική λέξη.
Και μεις τί μάθαμε; Άλλες λέξεις. Κάποιες μη ουσιαστικές. Σαν γαρνιτούρα στο κυρίως πιάτο. Μάθαμε άλλες εξηγήσεις. Πως πρέπει να μιλάμε και τι σημαίνει αυτό που λέμε. Μάθαμε αν το όχι μας τελικά είναι ναι ή μεταφράζεται κατά βούληση και τι αποτελέσματα μπορεί να έχει!
Μα ποτέ αυτό που λες δεν θα σημαίνει κάτι, αν δε σε μάθουν νωρίς να το εννοείς.
Κι αν το εννοείς, πρέπει να το αντέξεις. Να βγεις στους δρόμους και να το φωνάξεις. Να το δυναμώσεις κι άλλο. Να ντυθείς όλα τα χρώματα φωνάζοντάς το. Να μην ανήκεις. Γιατί αν ανήκεις, αυτό που εννοείς θα χάνεται μέσα σ’ αυτό που οι άλλοι εννοούν. Να του δώσεις νόημα πρέπει και αξία με κάθε τρόπο, για να μη βρεθούν τα χρώματα σε παγωμένες θάλασσες και τα γιλέκα σε Σηκουάνες και λασπόνερα.
Άμα δεν είναι ξεκάθαρο το θέλω, άστα να πάνε! Όσα χάσταγκ και να χρησιμοποιήσεις, πάλι άκρη δε θα βρεις! Και τόσα τιπς και ινφορμέισιον τί θα τα κάνεις; Και τα ίνφο και τα ταγκ και τα φίλτρα και οι εφαρμογές και τα γίγα και τα μοντέλα και τα φιλ γκουντ και φιλ γκρέιτ και τα γκετ ινσπάιερντ και τα σελφ κέαρ… Όλα τα λαβ γιορ σελφ, τα μεντιτέισον και τα ριλάξινγκ τάιμ, σε τίποτα δε θα σε χαλαρώσουν! Κυρίως τα φουλφίλμεντ, κυρίως αυτά. Και τα νο φίλτερ και τα θρόουμπακ και τα τζόιφουλ και τα οπτιμίστικ μα και κυρίως το λαβ μάι σελφ, αυτό κυρίως και στο ριπίτ σε τίποτα δε θα ωφελήσει! Σπουδαίο όμως και μοναδικό, αξία ανεκτίμητη και πρόοδος στη ζωή το θινκ πόσιτιβ! Το δίχως άλλο!
Πολλές οι άγνωστες οι λέξεις, σπασμένοι κωδικοί και το νόημα εξακολουθεί να παραμένει άγνωστο, και ίσως άπιαστο, άρα ποιο το νόημα να το γνωρίζεις εξ αρχής; Και είναι πολλές, μα τόσο πολλές οι άγνωστες οι λέξεις που κι αυτό το κρίστμας τάιμ θα με κολλήσουν στον τοίχο, γιατί δε νιώθω και τόσο στο μουντ και σχεδόν χωρίς καθόλου ινσπάιερ προσπαθώ ν’ ανταπεξέλθω στα ον ντιμάντ των ημερών και στα καθέκαστα γεγονότα. Και με τόσα γκιβγουέι και τα φότο οφ δε ντέι θα λάμψει ο κόσμος λέει από χαρά κι εγώ πώς θα χωρέσω που τώρα πια δεν!
Πολιτική και οικονομία, συγκρούσεις κι απειλές, διαδηλώσεις και καταστροφές, τρομοκρατίες, δυστυχήματα κι εγκλήματα. Χώρες αναστατωμένες κι ο θείος να φωνάζει «ξυπνήστε ρε, πέντε οικογένειες κυβερνούν τον πλανήτη!» Φωτιές, σεισμοί, κατολισθήσεις, εκρήξεις, εκρήξεις γενικώς, εκτροχιασμοί. Ενεργούν τα ηφαίστεια και επισημαίνουν «δεν είστε άτρωτοι, ξυπνήστε!».
Και οι μέρες πέρασαν και τελικά γουάτ χαβ γιου νταν; Έλα ντε! Είναι ένα είδος μαζοχισμού να λες και να ξαναλές θα κάνω και θα δείξω και τελικά να σε πιάνει η τρέλα των ημερών και να βλέπεις ότι πλησιάζει το τέλος της χρονιάς, της υποθετικής αριθμητικής των ημερών κι αυτό το τίποτα δεν έκανα πάλι να πέφτει σα βαρίδι στο κεφάλι σου!
Μα ο χρόνος είναι εδώ για όλους, από το βρέφος της πρώτης μέρας ο χρόνος μετρά πάνω του και περνά. Τι ωραία να είμαστε καλά και να περνά ο χρόνος! Άλλοι δεν έχουν το προνόμιο. Ας υπολογίσουμε λοιπόν όσα έχουμε κι ας μετρήσουμε όλα αυτά που μας φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. Γιατί ευτυχία δεν είναι να έχεις, αλλά να είσαι. Κι εφόσον είσαι, έχεις ευτυχία και πληρότητα!
Η μέρα των Χριστουγέννων έφυγε κι όλα τα δοξάσαμε εκτός από Έναν. Τον πιο μεγάλο απ’ όλους Ξένο! Μα πάλι έχουμε χρόνο… Χρόνια πολλά συνάνθρωποι! Χρόνια καλά και ειρηνικά!
