ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Τα σύννεφα τ' ουρανού μας, πολυαγαπημένα, μοναδικά, διαφορετικά κάθε φορά. Λόγια και φωτογραφίες από στιγμές έκρηξης ομορφιάς!

Εγώ είμαι εσύ…

Εγώ είμαι εσύ, μού είπεςΚαι συ εγώΚι όταν μιλήσουν...

Αύγουστος Κορτώ “Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωής σου – Κουβέντες για το φως μες στο σκοτάδι της κατάθλιψης” Εκδόσεις Πατάκη

Αύγουστος Κορτώ “Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωής σου – Κουβέντες για το φως μες στο σκοτάδι της κατάθλιψης” Εκδόσεις Πατάκη

«Όσο κι αν έχει στιγματίσει η κοινωνία με ενοχή κι αποστροφή τον εθελούσιο θάνατο, ο αυτοκτονικός ιδεασμός δεν είναι δείγμα δειλίας, αδυναμίας, έλλειψης πίστης στον Θεό ή στο θαύμα της ζωής – είναι σύμπτωμα της αρρώστιας, επικίνδυνο αλλά αντιμετωπίσιμο. Έτσι και το νιώσουμε, ειδοποιούμε επί τόπου όποιον φίλο ή συγγενή μπορεί να έρθει άμεσα και να μείνει μαζί μας για μερικές ώρες – ιδανικά, για μερικές μέρες -, ενημερώνουμε πάραυτα τον γιατρό μας και καλούμε το 1018 – τη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία. Είναι η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μας – μα αυτό σημαίνει πως οι επόμενες μέρες θα είναι ευκολότερες»…

Ποιός θα μπορούσε άραγε να μιλήσει καλύτερα για την κατάθλιψη, αν όχι κάποιος που την έχει βιώσει, κι ακόμα καλύτερα, κάποιος που έχει το μέγιστο ταλέντο της έκφρασης, όπως ο Αύγουστος Κορτώ!

Θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή που συναντήθηκα με αυτό το βιβλίο, στην έκθεση βιβλίου της πόλης μου, που κοιτάζοντας αφηρημένα τους πάγκους, το βλέμμα μου έπεσε πάνω του και το χέρι μου το τράβηξε από την στοίβα με τα υπόλοιπα εξώφυλλα.

Το φωτεινό σημείο στο μαύρο φόντο, σκέφτηκα, κι έβγαλα το πορτοφόλι να πληρώσω και να φύγω με τον τίτλο να τριγυρίζει στο μυαλό μου για ώρα… «Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωής σου – Κουβέντες για το φως μες στο σκοτάδι της κατάθλιψης»

Το ένστικτο της ζωής φορά τα γιορτινά του και είναι ικανό μέσα από τη γραφή του Κορτώ, να σε τραβήξει πραγματικά από το βυθό της κατάθλιψης, έστω για λίγο, την στιγμή που έχεις μάλιστα τη βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται ποτέ να βγεις από αυτή.

Η αίσθηση πως δεν είσαι μόνος, κρατά συντροφικά το χέρι του αναγνώστη, του προσφέρει στήριξη και νοιάξιμο και φροντίδα, λες και δυο φίλοι που νοσούν, με τον έναν να έχει ξεπεράσει τα δύσκολα, δίνει βοήθεια και ελπίδα στον άλλο που νομίζει, ότι ο δρόμος αυτός δεν πρόκειται να έχει καλό τέλος, όταν είναι βέβαιος ότι η μαύρη τρύπα που καταπίνει τα πάντα και κάμπτει τον ίδιο τον χωροχρόνο, θα ρουφήξει και αυτόν, – και σένα –  μια για πάντα!

Τότε ο Αύγουστος Κορτώ, βάζοντας σε τάξη τις σκέψεις τού αναγνώστη φίλου και συνοδοιπόρου στην ψυχική νόσο, αφήνει όλες τις χαραμάδες ανοιχτές να μπει το φως κι ας μοιάζει η νύχτα βαριά και ατελείωτη κι ας είναι το σκοτάδι η παρηγοριά του καταθλιπτικούꞏ άλλωστε, ποιός μπορεί να έχει απαίτηση από σένα, όταν πια έχει νυχτώσει;

Όπως έρχεται η ανακούφιση τη στιγμή που κανείς δεν πρόκειται να σου ζητήσει κάτι ή που η απραξία σου γίνεται ένα με το σκοτάδι συνομωσιακά, έτσι και το βιβλίο αυτό, αφού δίνει απλόχερα ξεκάθαρο το βίωμα του ανθρώπου που νοσεί – και ξέρει πολύ καλά για τι πράγμα μιλάει ο συγγραφέας – , την ίδια στιγμή απλώνει και τα δυο χέρια να σε στηρίξει με ειλικρίνεια, ενδιαφέρον, και κλείνει το μάτι με χιούμορ και τρυφερότητα στην σκληράδα της αρρώστιας, που ταλαιπωρεί όλο και περισσότερους.

Ο Κορτώ μιλά ανοιχτά για όλα, για το χρόνο, τον εθισμό, το άγχος, το σώμα, το συναίσθημα, τους ανθρώπους, τη θεραπεία. Μιλά για όλα αυτά με το βίωμα να δίνει βαρύτητα στην κάθε του λέξη και στο κάθε σημείο στίξης. Δεν είναι ένα ακόμα βιβλίο για την κατάθλιψη γεμάτο θεωρίες που δεν οφελούν ιδιαίτερα, ούτε ένα εγχειρίδιο από τα πολλά που κυκλοφορούν. Είναι οι εμπειρίες του ανθρώπου που έχει βρεθεί μέσα στη μαύρη τρύπα και έχει χαθεί στο κέντρο της περιδύνησης της ψυχικής κατάστασης, που σαν μπεις, δεν ξέρεις πότε θα βγεις κι αν θα είσαι ξανά ο ίδιος άνθρωπος.

«Αυτό που φαντάζει ασάλευτη λίμνη της ψυχής είναι στην πραγματικότητα ένας ορμίσκος, σχεδόν περίκλειστος, που όμως δεν παύει στιγμή να συνδέεται με την πελώρια, αεικίνητη θάλασσα» σημειώνει ο Αύγουστος Κορτώ για να φτάσει σ’ έναν επίλογο καρδιακό, απλό, ζεστό, αληθινό, ελπιδοφόρο. Άλλωστε, «δεν ξέμεινε τυχαία η ελπίδα στον πάτο του κουτιού της Πανδώρας. Χωρίς αυτήν, η ζωή μας θα ήταν άδεια, κούφια. Η ελπίδα είναι η γλώσσα της επιβίωσης: ακόμα κι όταν δεν την καταλαβαίνουμε, μας φωτίζει τον δρόμο».

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Αύγουστος Κορτώ (ψευδώνυμο του Πέτρου Χατζόπουλου) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Είναι Έλληνας συγγραφέας και μεταφραστής. Έχει γράψει διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, θεατρικά, παιδικά έργα και μεταφράζει κυρίως σύγχρονη αμερικανική πεζογραφία. Ζει στην Αθήνα.

Πρόσφατα

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου...

Βρεττάκος Νικηφόρος – Ο δρόμος και η αιωνιότητα

Βρεττάκος Νικηφόρος - Ο δρόμος και η αιωνιότηταΜετάξι και...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Τα σύννεφα τ' ουρανού μας, πολυαγαπημένα, μοναδικά, διαφορετικά κάθε φορά. Λόγια και φωτογραφίες από στιγμές έκρηξης ομορφιάς!

Εγώ είμαι εσύ…

Εγώ είμαι εσύ, μού είπεςΚαι συ εγώΚι όταν μιλήσουν...

Γόρδιοι δεσμοί η ζωή μας…

Η πλειοψηφία έχει ένα γνήσιο ταλέντο, έχει αυτό που...

Η Αθηνά Χιώτη στο elpis calling…

Η Αθηνά Χιώτη στο elpis callingΔεν είναι μόνο τα...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία.

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο νήμα που ξεκινά από την καρδιά, περνά στην άκρη του δακτύλου και συνεχίζει με την...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα social, σαν μαγνητισμένη κάποιες φορές, σίγουρα αφηρημένη άλλες και πιθανότατα ολίγον εθισμένη, παρακολουθούσα κάποια -κυρίως-...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου γλιστρούν σιωπέςΜαύρες βροχές με ταξιδεύουν στις μακρινές φαιόχρωμες πεδιάδεςΟι άνεμοι με οδηγούν στις ρίζες των...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Discover more from Elpis Calling

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading