Όμορφα λόγια! “Δεν ξέρω αν μου μένει καιρός να τιμωρήσω το φίδι,
αυτό μου το Εγώ.
Εαυτέ μου,
ο χρόνος κατέβασεν ήδη του ειδώλου σου
την αυταπάτη απ’ το σύμπαν.
Παράγινε η μέρα σου γκρίζα.
Ώρα πια να πηγαίνουμε στο βουνό, να λογαριαστούμε.
Δεν ξέρω, το ρολόι μου πάει ακατάπαυστα
και δεν ξέρω αν μας μένει καιρός.
Μην κοιτάς από δω και από κει,
μη γυρνάς το κεφάλι σου πίσω.
Το δράμα του κόσμου είναι ο καθρέφτης σου.
Κοιτάξου να ιδείς: Είσαι ρακένδυτος.
Τράβα εμπρός!”
Νικηφόρος Βρεττάκος, Ενώπιος ενωπίω.
Όσο αναπνέω, ελπίζω ή αλλιώς dum spiro, spero… Ζω σε νησί.
Παρατηρώ, ακούω, ερευνώ. Γράφω, ζωγραφίζω, σκαλίζω, δημιουργώ όπως μπορώ με συνοδεία μουσικής, μπλοκάρω και μπλο(γ)κάρω, μαθαίνω και ξεχνώ, πέφτω και σηκώνομαι.
Αγάπη πρώτη το ραδιόφωνο. Ανάσα ζωής μια βόλτα.
Κοιτώ ορίζοντα. Προσδοκώ αλλαγή. Κρατώ την ουσία.
Είμαι η Ελπίδα και ζητώ ακρόαση!
