Ας μιλήσουμε για αγάπη… Ας μιλήσουμε για πίτσα…
Ας μιλήσουμε για την αγάπη μου για σπιτική πίτσα!
Εν αρχή ην η σάλτσα.
Ξεκινάμε από μια καλή σάλτσα. Πάντα έφτιαχνα με φρέσκια ντομάτα στο ρεντέ, την σούρωνα αρκετή ώρα να βγάλει όλο το νερό, πρόσθετα πελτέ, ρίγανη, λίγο αλάτι και πετιμέζι ή κέτσαπ. Αυτά είχε η σάλτσα για σπιτική πίτσα, πριν βρω τη νέα αγαπημένη μου, που θα σας μιλήσω για αυτήν στην πορεία.
Πριν ζυμώσω κοσκινίζω.
Συνεχίζουμε με δικό μας ζυμαράκι. Απλό, φουσκωτό και περιποιημένο. Τουμπανιάρικο. Βάζω για 2 πίτσες στη λαμαρίνα του φούρνου 600-700γρ αλεύρι. Ή το απλό ή σταρένιο δυνατό με αναλογία 1 σταρένιο προς 3 για όλες τις χρήσεις. Ό,τι υπάρχει διαθέσιμο.
600γρ αλεύρι
1 φακ. ξηρή μαγιά
1κ.γ. αλάτι
1 κ.γ. μέλι ή ζάχαρη
2 ποτήρια νερό χλιαρό
Λίγο ελαιόλαδο
Κοσκινίζω το αλεύρι και τοποθετώ σε λεκάνη όλα τα υλικά μου. Πλάθω σε ένα μαλακό ζυμάρι που ξεκολλά από τα χέρια. Το σκεπάζω, και το αφήνω στην άκρη να ανέβει. Το κρυφοκοιτάζω που και που με προσοχή. Θα μπορούσα να το βάλω στο ψυγείο να δράσει αργά η γλουτένη, αλλά αυτά είναι κρύα πράγματα για μένα. Εγώ θέλω ζεστασιά, φροντίδα, χουχούλιασμα. Να το κανακεύω το ζυμαράκι μου. Να το κοιτώ, να του μιλώ, να το θαυμάζω καθώς φουσκώνει και γίνεται τουμπανάκι. Δε θέλει πολύ. Καμία ωρίτσα στα ζεστά κ είναι έτοιμο. Το αφήνω και λίγο παραπάνω.
Η νέα αγαπημένη σάλτσα.
Το μοιράζω το φουσκωμένο μου ζυμάρι, σε δυο λαδωμένες λαμαρίνες. Το ανοίγω και πάνω του βάζω την κορυφαία ψητή σαλτσούλα. Ας μιλήσουμε γι αυτήν:
Φρέσκα ντοματίνια ή τομάτα κομμένη στα τέσσερα
Ξερό κρεμμύδι σε φέτες
1/2 κ.γ. ρίγανη
Ελαιόλαδο
1 κ.γ αλάτι
2 σκελίδες σκόρδο
2 κ.σ. πετιμέζι
1 πιπεριά Φλωρίνης σε ροδέλες
Τα ψήνω στον αέρα στους 180C μέχρι να ροδίσουν και τα πολτοποιώ να γίνουν αλοιφή. Μακράν η ωραιότερη σάλτσα για πίτσα που έχω δοκιμάσει. Πώς το λένε οι Γάλλοι; Ρουστίκ. Του αγρού. Χωριάτικη σάλτσα που δίνει στην σπιτική πίτσα μια ιδιαίτερη γεύση. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως βάση σε οποιαδήποτε πίτσα, είτε να μπει σε σάντουιτς, τορτίγιες, τοστ, σαλάτες, κτλ. και να δώσει γεύση σε οτιδήποτε συνοδεύει.
Πίτσα χωριάτικη σαλάτα.
Το καλοκαίρι πάνω στα τραπέζι έρχεται πρώτα η χωριάτικη. Τρελαίνομαι για χωριάτικη σαλάτα και το ίδιο για χωριάτικη πίτσα. Στις νηστείες δε βάζω φέτα. Τοποθετώ με τάξη στο ανοιγμένο ζυμάρι:
ντοματίνια κομμένα στα δυο
πιπεριές σε ροδέλες
ελιές χωρίς κουκούτσι
ρίγανη
κρεμμύδι σε φέτες
Την έχω δοκιμάσει και με μανιτάρια, ενώ μπορείτε πραγματικά να προσθέσετε μια μεγάλη ποικιλία λαχανικών.
Στη μη νηστίσιμη εκδοχή της, ρίξτε τριμμένη φέτα μαζί με όλα όσα σας αρέσουν.
Ψήνω στον πάτο του φούρνου στην υψηλότερη θερμοκρασία, ο δικός μου ψήνει ως τους 275 βαθμούς, στην κάτω αντίσταση για περίπου 20 λεπτά. Είναι έτοιμη όταν έχουν ψηθεί τα υλικά και έχει ξεκολλήσει το ζυμαράκι από τα τοιχώματα του ταψιού.
Μόλις την βγάλω, ρίχνω ελάχιστο ωμό ελαιόλαδο, έξτρα ρίγανη, χοντροκομμένο αφράτο αλάτι, μπαλσάμικο ή πετιμέζι, ρόκα ή φύλλα βασιλικού. Έξτρα βαθμούς νοστιμιάς χαρίζουν μερικές κουταλιές πέστο βασιλικού! Δοκιμάστε το!
Καλοκαίρι καιρι καιρι.
Κακά τα ψέματα. Αγαπώ καλοκαίρι σαν γνήσιο Αυγουστιάτικο παιδί του. Όχι για τη ζέστη του. Για την ανεμελιά του. Για τους χαλαρούς ρυθμούς του. Για τις παγωμένες μπύρες του. Για τα μεζεδάκια που βουτάνε σε τζατζίκια. Για τα μπάνια του λαού. Για τα παγωτά, που μεταξύ μας, τρώγονται όλη τη χρονιά. Για τις πίτσες που γεμίζουν τάπερ και πάνε στις παραλίες. Ενίοτε πάνε και κατευθείαν με το ταψί μόλις ξεφουρνιστεί. Και ταΐζουν τα πεινασμένα στόματα όλης της παρέας.
Αγαπάμε οικογενειακώς καλοκαιράκι. Γιατί μας πιάνει ο ήλιος και μας αρέσει. Για την αλμύρα πάνω μας όλη μέρα, που βαριόμαστε να την ξεπλύνουμε “αφού ρε μαμά κι αύριο το πρωί θάλασσα θα πάμε, γιατί να ξεπλυθώ;” Για τα λάδια που πασπαλιζόμαστε σα γόπες στο τηγάνι. Για το α λα λα λα λονγκ λονγκ λι λονγκ.. -όποιος βρει το τραγούδι είναι πολύ φίλος μου!- και το ολοήμερο παρούλημα σε ό,τι γουστάρουμε και μας αρέσει. Αχ! Για αυτήν την ξεγνοιασιά! Για το καλοκαίρι καιρι καιρι και τους νέους φίλους, που θέλουμε να μας φέρει!
Καλοκαίρι καιρι καιρι σε περίμενα καιρό, καλοκαίρι σ’ αγαπώ!
