Ζωή είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να βιώσεις!
Ζωή είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να βιώσεις! Πόσα και πόσα έρχονται στα μάτια μου μόλις τα κλείσω! Πραγματικά, πόσες σκηνές, πόσες εικόνες ενός 23 που πήγε δύσκολα η κάθε μέρα του, και τί δεν είχε αυτή η χρονιά! Μέρα τη μέρα μάθαμε πια να λέμε, ένα βήμα τη φορά ήρθαν οι κόουτσις να μας υπενθυμίσουν, μικρές να είναι οι λίστες είπαν κάποιοι άλλοι, κράτα και μικρό καλάθι τελικά..
Και κάθε χρόνο αυτό το καλάθι μικραίνει και τα σπόρια από τα ρόδια λιγοστεύουν. Μάθαμε και το άσε μη λες τίποτα, δεν ξέρεις, γιατί πια εκείνες οι βαρύγδουπες ευχές μας των προηγούμενων χρόνων, άρχισαν να συρρικνώνονται με τις πανδημίες και τους ατέλειωτους πολέμους ενός 21ου αιώνα, που φαίνεται πως ξεζουμίστηκε ήδη από εγωισμούς και πάθη των αρχηγών, που έβαλαν στο μεγάλο τους καλάθι τα όνειρά μας και τα κρατούν δέσμια, εκεί, να μην μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό πλάνο, ούτε για τα πιο μικρά, απλά και καθημερινά!
Είναι θαύμα η ζωή! Χωρίς αριθμούς, μέτρα και χρονιές, χωρίς ενάρξεις και λήξεις! Απλά, είναι ένα θαύμα, που άλλοι είναι τυχεροί να το ζήσουν και άλλοι να το αναζητούν μια ζωή!
Και κάθε μέρα που περνά λέμε πάλι καλά και δόξα τω Θεώ και άντε λίγο ακόμα! Μα, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε έντονα και τα ποιος είμαι, που πάω, γιατί έγινε το ένα και το άλλο, γιατί έκανα αυτή την επιλογή και όχι την άλλη, γιατί, γιατί, γιατί, ενώ η ζωή απλά κυλά και τις περισσότερες φορές χωρίς εμάς! Ο χρόνος που κυλά δεν περιμένει κανέναν, ακόμα κι όταν φαίνεται να έχει σταματήσει.
Οι αριθμοί που μας έδωσαν για να καταδυναστεύουν τη ζωή μας χρονικά και να μετρούν ακατάπαυστα με το τικ τακ το αποτέλεσμα, τα ίσον και τα μείον, τα επί και τα διά, εκτός από περιοριστικοί είναι καταπιεστικοί και δεσμευτικοί!
Ολόκληρη η ζωή μου κινείται βήμα βήμα πάνω σε αυτούς. Τότε να γίνει αυτό, μετά το άλλο, τώρα, αργότερα, σε λίγο, θα δούμε, θα δείξει, τον επόμενο μήνα, την επόμενη φορά, σε δυο λεπτά, μισό λεπτό, με αρκετά περίμενε, με ατέλειωτες λίστες, με πολλά δεν προλαβαίνεις πια, άστο, με άλλα τόσα ο χρόνος πέρασε, ο χρόνος περνάει, ο χρόνος θα περάσει, και του χρόνου θα δείξει, με άλλα αγωνιστικά μη δίνεις σημασία στο χρόνο, κάθε μέρα που ξημερώνει είναι μια νέα αρχή, με πολλά θυμάσαι τότε που και πόσα άλλα!
Κάποιες φορές ουσιαστικά και ουσιώδη, άλλες φορές μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε κι ο χρόνος να κυλάει, έτσι, για να περνούν τα χρόνια, να ολοκληρώνονται οι κύκλοι, άλλοι να κλείνουν, άλλοι να ανοίγουν πανηγυρικά, άλλος να μπαίνει μέσα στον άλλο, πάντα κάτι να γίνεται για να μη νιώθουμε εγκλωβισμένοι στα πρέπει του κόσμου και του χρόνου που βλέπουμε, ότι δεν μετρά μάλλον το ίδιο για όλους!
Όλα μπορούν να γίνουν σε μια στιγμή! Τα θαύματα και τα τραύματα να συνυπάρχουν σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται!
Όχι, η αλήθεια, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά ούτε με αυτούς, ούτε με τους περιορισμούς, με όσα πρέπει και δεν πρέπει, με όσα δεν μπορώ ν’ ακολουθήσω γιατί έτσι, με όσα η ψυχή δε λαχταρά και δεν αγαπά! Μα, κάποιες φορές, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς… Η κρίση των χρόνων, οι κρίσεις με τα χρόνια, αυτοί οι αριθμοί που περνούν, η εικόνα στον καθρέφτη και τα περιθώρια λήξης των πραγμάτων, συνήθως δεν είναι ευχάριστα. Τώρα πια, όσα βλέπουμε να γίνονται κάθε μέρα, δεν αφήνουν περιθώρια για πολλές αναβολές. Κάντο τώρα που, γιατί αύριο δεν ξέρεις τι…
Όμως, μπορούν να γίνουν και η μεγαλύτερη χαρά! Εξαρτάται πάντα από πού κοιτάς την ευτυχία, πώς μοιάζει για σένα η χαρά, τί κρατάς από το κάθε τι, αφού όλα είναι δώρα αν το καλοσκεφτείς, όλα δουλεύουν θετικά στην ψυχή με τη βοήθεια του χρόνου, αν είμαστε έτοιμοι και θέλουμε έτσι να το δούμε και μόνο το καλό να κρατήσουμε!
Ο χρόνος… κάθε φορά ο χρόνος που αλλιώς μετράει για τα παιδιά, τους νέους, αλλιώς έπειτα που η μισή ζωή φαίνεται να έχει περάσει κι όσα είναι πίσω είναι πιο πολλά απ’ όσα βρίσκονται μπροστά. Η ανάγκη να κρατήσουμε την ουσία, αφού κάνουμε κόπο να την βρούμε, αφού περάσει καιρός μέχρι να καταλάβουμε τί αξίζει, τί πραγματικά έχει αξία στη μικρή ζωή μας, γίνεται σύμμαχος κι εχθρός!
Μα την αξία του ταξιδιού δεν την μετράμε μόνο στην ποσότητα, αλλά, κυρίως στην ποιότητα. Γιατί μπορεί όλον τον κόσμο να γυρίσεις και να μην έχεις καμιά ωφέλεια πνευματική, μπορεί να κοιτάς αλλά να μη βλέπεις, μπορεί ν’ ακούς αλλά να μην καταλαβαίνεις!
Δεν παύει, αλήθεια, να μας δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα ο χρόνος που περνά και η μελαγχολία ή το άγχος που συχνά προκαλεί στις ευαίσθητες ψυχές! Ειδικά στα τελευταία χρόνια, που όλα γίνονται γνωστά σε χρόνους ρεκόρ μέσα από το διαδίκτυο, δεν προλαβαίνουμε να κατανοήσουμε το ένα γεγονός και περνάμε στο άλλο, με βίντεο που κατακλύζουν την καθημερινότητα τρομοκρατώντας μας, με ψεύτικα νέα (fake news) που μας μπερδεύουν ακόμα περισσότερο, χάνοντας και την κρίση μας λίγο λίγο, ώσπου να μην ξεχωρίζουμε το αληθινό από το ψεύτικο.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τους ρυθμούς του! Όλα στη φύση έχουν τον δικό τους ρυθμό! Ας αφεθούμε σε όσα η ζωή θα φέρει κι ό,τι περνά από το χέρι μας, ας είναι η μικρή και μεγάλη βοήθεια στον εαυτό μας και στον κόσμο!
Μα μέσα σε όλα αυτά, σε μένα προσωπικά, λειτουργεί κατευναστικά η ελπίδα! Μου δίνει λίγη δύναμη να συνεχίσω και να κρατηθώ από αυτά που γνωρίζω, απ’ όσα ως τώρα μου έδωσαν χαρά και γνώση και ικανότητα να ξεχωρίζω το καλό από το κακό. Τα υπόλοιπα μου δημιουργούν χάος, με αποσυντονίζουν. Θα μου πεις, μπορείς να είσαι καλά με όσα γίνονται; Όχι, αλλά τελικά ναι, όπως μπορούμε όλοι, όπως μπορεί ο καθένας μας, γι αυτό συνεχίζει ο κόσμος, γι αυτό συνεχίζουν όλων οι ζωές, με ίσως κάποια τσακισμένα φτερά, αλλά συνεχίζουμε, αυτό έκανε πάντα η ανθρωπότητα.
Αυτός άλλωστε δεν είναι ο κύκλος της ζωής; Κάποιοι αρχίζουν, κάποιοι τελειώνουν, οι υπόλοιποι στη μέση συνεχίζουν αυτό που ξεκίνησαν. Και είναι ωραίο αυτό, να μπορούμε να συνεχίζουμε και να κάνουμε όνειρα και γιατί όχι, να σχεδιάζουμε και να κοιτάμε με αισιοδοξία όσα θα θέλαμε να ζήσουμε στο μέλλον, σε αυτό το αβέβαιο μέλλον, μα που είναι ακόμα δικό μας αν έχουμε την τύχη να ζούμε για να το περπατήσουμε με χαρά που ζούμε!
Γιατί, «ζωή δεν είναι μια σκάλα που πρέπει να σκαρφαλώσεις, ένας γρίφος που πρέπει να λύσεις, ένα κλειδί που πρέπει να βρεις, ένας προορισμός όπου πρέπει να φτάσεις, ένα πρόβλημα που πρέπει να διορθώσεις.. Ζωή είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να βιώσεις» (Σέρεν Κίρκεγκορ)
Κι όπως εύστοχα αναφέρει στο μικρό του βιβλιαράκι, Της αγκαλιάς βιβλίο, ο Ματ Χέιγκ:
«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να γίνουν μια γκαλερί από ζωές που δε ζείτε. Από δίαιτες που δεν ακολουθείτε. Πάρτι στα οποία δε συμμετέχετε. Διακοπές που δεν πηγαίνετε. Ψυχαγωγία που δεν απολαμβάνετε. Γι’ αυτό δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας και προτιμήστε να σκρολάρετε το μυαλό σας. Σκρολάρετε τη συνείδησή σας και βρείτε λόγους για τους οποίους αισθάνεστε ευγνωμοσύνη που είστε εσείς. Το μόνο που αξίζει να φοβάστε μη χάσετε, είναι ο ίδιος σας ο εαυτός»
Θα ήθελα ειλικρινά να έβγαιναν αληθινές οι ευχές! Έστω κάποιες από αυτές, δε χρειάζεται όλες! Αν θέλουμε λοιπόν να κλείσουμε τις μέρες και το χρόνο που έφτασε στην 31η μέρα του Δεκεμβρίου και να ανοίξουμε νέο κεφάλαιο και όσα λέμε ίσως κάθε χρόνο, ας πω και γω από εδώ μια ευχή, που θα χαρώ πολύ να βγει αληθινή:
Να συνεχίσουμε να είμαστε όλοι παρόντες το 2024, υγιείς, ασφαλείς, δυνατοί και να αντλούμε χαρά και ενθουσιασμό ακόμα κι όταν όλα δυσκολεύουν! Ας κρατηθούμε απ’ όπου μπορούμε με ειρήνη στην ψυχή και αγάπη στον συνάνθρωπο!
Καλή χρονιά φίλες και φίλοι του elpis calling!
Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας! Κάθε καλό στις ζωές σας και αυτή τη χρονιά!
